Neden? Neden bu hayattayım. Her şey üstüme geliyor. Anne, anne.. Neden ben doğdum? Neden ölmedim? Her şeyin bir sonu vardır.
Genç bir kız, tahmini olarak 24-25 yaşlarında. Belki de yok. Fransalı, Siyah uzun saçları, yeşil gözleri, bembeyaz teni, küçük burnu, güzel fiziği... Bambaşka bir kız.
Belki de, güzellik mutluluk değildir. Örnek verirsem deminden beri bahsettiğim, Akira.
Akira, gerçekten ama gerçekten bambaşka bir kız..
24.08.2019
Günlerden pazar, saat 00.00'a 15 dk var. Akira, tek başına yaşadığı küçük evindeki yatağına oturmuş,yorganı üzerine örtmüş ve haplarını, (haplar işe yaramazsa bıçağını) yanına getirmiş, 15 dknın geçmesini bekliyor.
Saatin tık tık sesleri.. Tık... Tık... Tık..
Böyle geçip gidiyor. Beklerken hiç sıkılmıyor, aslında.
Şu ana kadar yaşadığı her şeyi düşünüyor, bazen ağlamaklı oluyor, yutkunmakta zorluk çekiyor. Ama kararından gayet memnun, vazgeçmeyecek.
Son 14 dk
Son 13 dk
Son 12 dk
Dakikalar geçtikçe daha da mutlu oluyor, huzuru yerine geliyordu. Tüm olumsuzluklardan kurtulacak, sonraki hayatın tadını çıkaracaktı. Hiç kimsenin, Akira'nın bunu yaptığından haberi yok. Aslında son 1 yıldır düşünüyordu ama bir türlü cesaretini toplayamıyordu. Hayatından bıkmış şekilde yaşadığı için üzüldü.
O sırada son 9 dk kaldı. Saniyeleri sayıyor, ölümün zevkini tatmak istiyordu. Saatin sesleri ona zevk veriyor, daha da heyecanlandırıyordu. Bir yandan hafifçe gülüyor, bazen ağlıyor. Garip duygular içerisinde. Eski anılarını düşünüyor, aşklarını, mutluluklarını, üzüntülerini... Hayatını güzel geçiremediği için duygulanıyor. Ama artık buna son vermek üzereydi. Her şey bitecekti. Diğer hayatında daha mutlu olacağına yemin etti.
Dakikalar geçmek bilmiyor, Akira'nın canı iyice sıkılıyordu. Camdan dışarı bakıyor, parkta oynayan çocuklara bakıp kıs kıs gülüyor, insanların mutluluklarını izliyor... Aslında üzülüyor.. O neden bu kadar mutsuz oldu? Onun suçu neydi? Neyse, üzülmeye gerek olmadığını düşündü. Hayat ona bazı dersler vermişti bile...
Hayatında hiç günlük yazmamış. Ama o günü yazmaya başladı.
"Sevgili günlük,
Erkenden kalkınca, hafif bir kahvaltıyla, mutfağı toplamadan, ağlayarak uyudum. Gözyaşlarım hızlıca dökülüyor, nefes alamıyordum. Akşama kadar öylece uyudum. Hiçbir şey yapmadım. Akşam 6 gibi... Akşam yemeğimi yedim ve telefona baktım. Eski fotoğraflara... Saat 9 a geldi ve tekrar uyudum. Şuan intihar edeceğim. Saat 23.56. 4 dk kalmış. Sana kalan hayatında mutluluklar dilerim.."
Akira
24.08.2019
23.56
Mektubumu da yazdığıma göre artık ölebilirim diye düşünürken bir dakika kaldığını düşündü. Tam o sırada yağmur yağmaya başladı. Ne kadar güzel bir hava. Keşke dışarı çıkıp ıslansaydım.
Akira,hep öyle yapardı. Ne zaman yağmur yağsa, hemen dışarı koşar, -kıyafetini değiştirmez- yağmurun altında yatar, zıplar....
00.00
Hapları içmeye hızlıca başladı. Bir avuç dolusu hapı tek tek içiyordu. Vakit kaybetmeden. O sırada yağan yağmurun tadını çıkarıyordu. Hızlıca bitirmeye çalıştı. Ne kadar hızlı olsa o kadar çabuk ölecekti.
Hepsi bitmek üzereydi. 3-4 tane kalmıştı.
Evet, hepsi bitti.
00.15
Karnı feci şekilde ağrımaya başladı. Midesinden sesler geliyor,bağırsaklarının karıştığını hissediyordu.
Yatağında kıvranıyor, acı çekiyordu.
Bundan zevk almıyordu!!! Hani zevk alacaktı? Direkt ölecekti? AH SALAK AKİRA! BUNU AKIL EDEMEDİN Mİ?!
Acıyla kıvranıyor,hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Artık hareket edecek hali kalmamıştı çünkü karnı dehşet derecede ağrıyordu. Nefes alamıyor, üşüyor, ve acı çekiyor...
