Θυμάσαι;

334 38 20
                                    

Περπατούσαμε μαζί στο φως.
Μου κρατούσες και το χέρι.
Θυμάσαι;
Με κοίταξες στα μάτια και μου είπες:
"Θα τα καταφέρουμε. Μαζί" και συνεχίσαμε να βαδίζουμε στο μονοπάτι.
Ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει, σύννεφα ερχόταν ορμητικά κατά πάνω μας.
Τότε άρχισε να βρέχει.
"Θα σε προστατέψω", μου είπες και έτσι έκανες.
Με έκρυψες στην τρύπα ενός δέντρου και εσύ έμεινες έξω να σε βρέχει ανελέητα η βροχή..
Δεν με άφηνες να πάρω την θέση σου.
Ήθελες να με προστατεψεις.
Ο ήλιος ξεπροβαλλε δειλά ξανά και ξεκινήσαμε πάλι για το ταξίδι μας.
Είμασταν σιωπηλοί.
Μα τα λέγαμε όλα με τα μάτια.
Με κρατούσες στην αγκαλιά σου και μου υποσχοσουν ότι με αγαπάς.
Ότι θα είσαι δίπλα μου και ότι ποτέ δεν θα μου αφήσεις το χέρι.
"Τίποτα και κανένας δεν θα μας χωρίσει".
Έτσι είχες πει.
Θυμάσαι;
Καθώς το φως όμως ξεκινούσε να χάνεται τόσο σε ένιωθα να απομακρύνεσαι από εμένα.
Και ξαφνικά δεν μου κρατούσες το χέρι.
Απλά περπατούσες αμιλητος πλάι μου.
Δεν μου έλεγες πια ότι με αγαπάς, δεν με έπαιρνες αγκαλιά.
Δεν με κοιτούσες στα μάτια.
Δεν επικοινωνουσαμε με το βλέμμα.
Ήταν σαν να μην υπάρχω.
Δεν με προστατεψες όταν οι άνεμοι χτυπούσαν το κορμί μου.
Δεν με έκλεισες στην αγκαλιά σου όταν φοβόμουν τους κεραυνούς.
Δεν φίλησες τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια μου, όπως έκανες πάντα.
Κι όταν το σκοτάδι άρχισε να απλώνεται και να σβήνει το φως, εσύ έφυγες.
Με άφησες μόνη σε έναν κόσμο που είχαμε διαλέξει να βαδίζουμε μαζί.
Με εγκατέλειψες στο σκοτάδι και το κρύο.
Να βαδίζω μόνη στα σκοτεινά μονοπάτια.
Έψαξα τόσες φορές να σε βρω. Δεν ήσουν πουθενά.
Είχες χαθεί.
Εξαθλιωμένη και κουρασμένη συνέχιζα να περπατώ.
Ήλπιζα ότι κάπου θα σε συναντήσω.
Τα ρούχα μου κουρελιασμένα και οι καρδιά μου χίλια κομμάτια.
Ένα ένα ξεστρατιζαν μακριά μου.
Η ψυχή μου ματωμένη φώναζε το όνομα σου, απεγνωσμένα σε ζητούσε και σου φώναζε το πόσο σ'αγαπα.
Τίποτα όμως δεν σε έκανε να γυρίσεις.
Από τι φαίνεται η αγάπη σου δεν ήταν και τόσο δυνατή.
Οι όρκοι σου ξεθώριασαν μόλις το σκοτάδι άρχισε να μας αγκαλιάζει.
Και εγω μόνη να αναζητώ την αγάπη μας.
Αφήνοντας την τελευταία πνοή μου στην Ελπίδα.
Περιμένοντας εσένα που υποσχέθηκες να είσαι εκεί.
Ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ.
Ότι θα είσαι ο φύλακας άγγελος μου.
Το φως μου.
Αλλά όταν το σκοτάδι ήρθε το φως σου έσβησε.
Έτσι επαψες να με αγαπάς.
Θυμάσαι;

Δεν φτάνει μόνο η αγάπηWhere stories live. Discover now