Müzik Kutusu

4.Bölüm| Çocuk

⚡

"İyiyim şimdilik abla, alıştım kendimi daha rahat hissediyorum." telefonu kulağım ile omzum arasına sıkıştırarak dolaptan mavi bir elbise çıkarttım ve yatağın üzerine attım. "Nasıl olacak bu böyle?" dedi ablam. Zorla evlendiğimi Emir'in öğrenmesini benden daha çok dert ettiği kesindi. "Bilmiyorum" dediğimde ablam derin bir nefes verdi. "Hiç birlikte vakit geçirmiyor musunuz?"

"Sabah zaten derse gidiyor, eve de geç geliyor sonra da ders çalışıyor" dediğimde ablam öğüt verme modunu hemen açmıştı. "Hilal dikkatli ol ablacığım, aldatılma" yatağa oturarak "Zaten kendime zorla mecbur ediyorum diye üzülüyorum...Ayrıca öyle bir şey yapmaz...Yani bence yapmaz." dedim.

"Niye yapmasın? Aranızda gerçek bir ilişki yoksa gayet de olur."

"Ama sonuç-" odanın kapısı açıldığında ve Emir kapıda belirdiğinde susmuştum. Telefonla konuştuğumu fark edince "Çıkayım mı?" dedi. "Yok yok, bende kapatıyordum zaten. Görüşürüz abla" dedim ve cevap beklemeden telefonu kapattım. Emir bu aceleciliğime şaşırarak "Bir selam söyleseydim" dedi. "Ne selamı?" dedim yataktan kalkarak. "Ayıp oldu sanki biraz" dediğinde 'Boşver' der gibi elimi salladım. "Ablam takılmaz öyle şeylere" 

"Neyse ben gömleğimi ütüleyecektim senin ütülenecek bir şeyin var mı?" dediğinde benimle dalga geçip geçmediğini ölçmek için beş saniye kadar yüzüne baktım ama gayet ciddi gözüküyordu. "Ben hallederim, senin gömleğini de hallederim" 

"Yok canım sen saçını makyajını yapana kadar ben ütülemiş olurum. Geç kalırsak annem bizi çiğ çiğ yiyebilir...Neyse bunu ütülüyorum o zaman" diyerek az önce dolaptan çıkardığım elbiseyi aldı. Ütüye çok ihtiyacı olmasa da eteği için daha iyi olurdu. "Tamam...Şey çok yakınınız değildi değil mi? Yani bu elbise belki biraz fazla günlük kaçıyordur" 

Elbiseyi kendinden biraz uzaklaştırarak baştan aşağı baktı. "Gayet ideal, hem sade hem şık."

"Emin misin? Sende seçebilirsin beğenmediysen" diyerek dolabın kapaklarını tekrar açtığımda tebessüm etti. "Rahat ol, çok yakınımız da değil annemin ısrarı üzerine gidiyoruz. Hatta gitmeye gerek yok da annemin seni milletle tanıştırma merakı var...Neyse ben şunları hallediyorum" 

Asuman Hanım'ın bu konuda ki heyecanı benim de dikkatimi çekmişti. Bir yakınlarının düğününe katılacaktık.

Emir odadan çıktığında saç ve makyaj için aynanın karşısına oturmuştum. Ablam olsa kuaförü aratmayacak bir makyaj ve saç ile beni harika bir şekilde hazırlardı ama neyse ki ondan bir şeyler öğrenebilmiştim.

⚡

Ara boy, kollarımı dirseklerime kadar kapatan, kalem elbise giymiştim ve saçlarımı da hafif dalgalandırarak açık bırakmıştım. Bence tam 'Hanım hanımcık' kalıbına uygun olmuştum ve aynada kendimi beğenmiştim. Emir'in benim kadar ne giyeceğini detaylı düşünmesine gerek yoktu çünkü onu bir takım elbise kurtarmıştı. Ona da siyah takımın çok yakıştığını söylemeden geçemeyecektim. Bizi gören Asuman Hanım çok yakıştığımızdan başlayıp nazar duaları okuyarak devam etmişti. Hatta dayanamayıp bana bir de nazar boncuğu takmıştı.

Yaklaşık yirmi dakikadır arabadaydık ve düğünün olduğu salona gelmiş sayılırdık. İstemsizce parmağımda parlayıp duran pırlanta tek taşa bakıyordum. Normalde takmadığım bir yüzüktü. Sadece alyans takıyordum. Evden çıkmadan Emir'in takmamı rica etmesi üzerine takmıştım. Daha doğrusu "Yani aslında kombinini şu diğer yüzükte güzel tamamlayabilir" diyerek üstü kapalı istemişti. Bende "Şu diğer yüzüğü takabilirim tabii ki" diyerek gülmüştüm. Düğün salonunun otoparkına park ettiğinde garip bir heyecana kapılmıştım. Yeni insanlarla tanışacak olmak, Emir'in eşi diye tanıtılacak olmak henüz alışabildiğim bir şey değildi. Biz arabadan indiğimizde Asuman Hanım ve Kerim Bey de bizden birkaç dakika önce gelmişlerdi. Onlar önümüzden salona doğru ilerlerken Emir elini uzattı. Yeni evli bir çift olarak insanlarin gözlerinin üzerimizde olacağını biliyordum. Birilerine bir şeyler ispat etmek benim için önemli olmasa da Asuman Hanım için önemli olabilirdi. O yüzden tüm gün harika gelin rolünü oynayacaktım. Ayrıca aşık rolü de beni bekliyordu.