Gizemli Hayatım

yeni ev

Yıl 2025

Polis Selim yumruğunu sinirle sorgu odasının ortasındaki demir masaya vurdu. İrkildim. Gözlerim dolmuşdu ama biliyordum bana psikolojik şiddet uyguluyordu. Sinirle nefesini verdi Selim komiser. "Yeşim hanım, sen konuşmamakta ısrarcı olabilirsin amma ben bu işin peşini bırakmam". Arkada diyer polislerinde bizi dinlediğini biliyordum. Bakışlarımı masaya bağlı olan ellerime çevirdim.Selim "Bana bak " diye bağırsada bakmadım.Çünki biliyordum baksam ağlayacakdım. Avuçlarıyla çenemi kavradı ona bakmamı sağladı."Bana bak dedim"diye yine bağırınca başımı avucundan kurtarıp gözlerim dolu-dolu "Yeter ya yeter.Hastayım ya hasta.Pisikolojik problemlerim var.Bunları bile bile üstüme geliyorsunuz."diye kendimi tutamayıp ağlayarak bağırdım.Sinirle burnundan nefesini verdi. "Kendini bunlarla kandırmış ola bilirsin ama beni çocuk yalanlarına asla inandıramazsın" dedi ve kapıyı carpıp gitdi.

YIL 2023

Bazen insan hayatında boşluklara duşer. Durup saatlerce boş duvara bakarsın. Ne düşündüyünü bile bilmezken hemde. Evet bende aynen böyleydim işte. İstanbuldaki evimizden taşinmaktaki sebebimizi bile bilmezken birden bire  kendimi Kars'da bulmuşdum.

Muratla 5 yıldır evliydik. Eskiden  Komiserdi ama kovuldukdan sonra babamın yanında işe başladı.Babam nemi çalışıyor. (Gecelerin barı) diye bir barın yöneticisidir kendileri. Muratda polislikden ayrıldıkdan sonra babamın koruması oldu.Kara kaşlıydı, kara gözlüydü , 1,90 boylarında düz saçlı bir erkekdi. Benden 10 yaş büyükdü. Biz evlendiyimizde ben 18 oda 28 yaşındaydı. Onu seviyormuydum bilmiyorum. Çünki babamın zoruyla evlenmiştim. Birde gizemli tavırları.... çok garip...

"O kolilere dikkat edin kırılıcaklar var orda" dedi Murat kuriyerlere. "Hayatım niye öyle dikiliyorsun orda?" Dedi bana. "Hiiç bakıyorum, evi inceliyordum öyle".

Arkadan sarıldı bana "beyendinmi güzelim" dedi. " Hı hı beyendim " yüzüm söylediyimin aksini gösteriyor olsada onu onaylamışdım. "Tavırların öyle demiyor ama "

Bedenimi konple ona çevirdim "beyendim beyenmesine amma...."

" Amma ? "

"sencede bir az emrivaki olmadımı? Sanki bir şeyden kaçar gibi."dedim.

Murat yanaklarını havayla şişirip boşaltdı  " hayatım bu konuyu seninle konuştuk,anlaştık sanıyordum "

"Murat ben böylede hiç mutlu deyilim ki, mekan deyişdiriyor olmam olanları unutacağım anlamına gelmiyor ki ''

Yüzümü avuçlarının arasına aldı " 2 yıl oldu, be güzelim piskiyatrisin iyi olduğunu söylüyordu. İyleşmen için her şeyi yapıyorum görmüyormusun "

"Görüyorum Murat görüyorum...iyyim tamam sorun yok evde çok güzel " deyip sarıldım ona.Kafamın üstüne öpücük kondurdu." Seni seviyorum " dedi" bende Murat bende " dedim

3 gün sonra.....

Artık tam olarak yeni evimize yerleşmiştik. Ben alışamasamda Murat için rol yapıyordum. Bahçeden eve girdim. Ev dışardan büyük görünüyordi içerisi ise normal 2 katlı bir evdi. Kapıdan girdiyimizde sağ tarafta mutfak vardı sol tarafta yukarıya çıkan merdiven. Önümde duran salonu es geçip merdivenlere yöneldim.Murat evde deyildi 'işim var' deyip çıkmışdı sabah. Bu aralar gergin görünüyordu.

Merdivenleri çıkdım ve 25 adımlık koridora girdim 4 oda vardı yukarı katda. Biri banyo, biri misafir odası, biri Muratla benim odamdı. Bir kapı daha vardı. Ama kapı kilitliydi. Zatende merak etmiyordum. Yavaş adımlarla Muratla benim odama girdim. Beyazın ve grinin hakim olduğu bir odaydı. Beyaz Giyim dolabının yanından geçib 2020 -den beri asla  makyaj yapmadığım o makyaj  masasının alt çekmecesini açıp 2020-den beri yazdığım günlüyümü elime aldım. Yanındaki siyah kalemide alıp yatağa geçdim.