နိုင်ရန်မျိုးတစ်ယောက် တက်ကြွနေ၏။အကြောင်းမှာ ဒီနေ့မူဟန်ပိုင်အလုပ်စဝင်တဲ့နေမို့ဖြစ်သည်။သူအလုပ်ဝင်တာမင်းနဲ့ဘာဆိုင်လဲမမေးနဲ့ ကိုယ်ကသူ့ကိုသဘောကျနေတာမလဒီနေ့ား။မနေ့ညနေကထဲက အိမ်အပြန်လမ်းဟာ ပျော်စရာကောင်းနေတာ။သူကိုနောက်နေ့ကစနေ့တိုင်းတွေ့ရတော့မည်စိတ်ကူလေးနဲ့ပေါ့။
ကုမ္ဘဏီကိုရောက်တော့ သူလေကရောက်နှင့်နေပြီ။ရုံခန်းထဲကိုဝင်ကာ လုပ်စရာရှိတာကိုရန်နိုင်မျိုးတစ်ယောက် လုပ်နေလိုက်သည်။
ခုထိလဲပေါ်မလာသေးပေ။ဘာလို့လဲ သူ့ကိုတွေ့ချင်လွန်းလို့ကိုမျော်နေတာ သူကဘယ်ရောက်နေတာလဲ။
"ဟိန်းကို"
အရှေ့ကဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီးအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဟိန်းကိုကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တော့
"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"
"ဟိုစာရင်းစစ်ကော"
မျက်မှောင်ကြီးကြုပ်ပြီးပြောလာတဲ့ဆရာသမားက မနက်ကနဲ့တစ်ခြားစီ။မနက်ကများပြုံးဖြီးနေလိုက်တာ။သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း။
"သူ့ကို မဝါဇင်ဘေးနားမှာနေရာချထားပေးတယ်ဆရာ"
"ဟ အရေးကြီးတဲ့စာရင်းတွေကိုစစ်မလို့ သူ့ကိုအလုပ်ခိုင်းတာလေ ပေါက်ကြားလို့မရဘူး publicကြီးမှာသွားစစ်နေလို့ရမလား ဒီရုံးခန်းထဲမှာဘဲနေရာချပေးလိုက် ဟိုထောင့်ကနေရာမှာစားပွဲတစ်လုံးစီစဉ်ပေးလိုက်"
အခန်းထောင့်ကို မေးငေါ့ကာပြောလာတဲ့ဆရာ့စကားကြောင့် ဟိန်းကို သွားလေးစိသွားရသည်။ဟုတ်လဲဟုတ်တာဘဲ။ငါကလဲမေ့တတ်လိုက်တာ။
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ကျွန်တော်ပြန်စီစဉ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်"
"ကောင်းပြီ"
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ဟောက်လိုက်တော့ ဟိန်းကိုတစ်ယောက်အပြေးလေးစီစဉ်တော့သည်။အလုပ်ကိစ္စကအရေးကြီးပေမဲ့ သူ့ကလေးလေးကိုသူ့အနားခေါ်ထားချင်တာကပိုနေသည်ကိုတော့ ဟိန်းကိုတစ်ယောက်မသိလိုက်ပေ။
^---------^
"ဟန်လေးရေ"
"ရှင် အော် ကိုဟိန်းကို"
YOU ARE READING
Loves
Short Story🚫18+တွေပါပါတယ် ဘာဗဟုသုတမှမရပါဘူး။ ဖတ်ပြီးရင်လဲ အပြာစာကိုအပြာစာလို့ဘဲမှတ်ပါ။ အပြင်လောကမှာ မပြုလုပ်သင့်ပါဘူးနော်။ အာသာပြေဖို့သက်သက်သာရည်ရွယ်ပြီးရေးပါတယ်ဗျ။
