"လြန္း မသြားနဲ႔။ငါတို႔ ေနာက္ထပ္နည္းလမ္းရွာၾကမယ္။"
ကားေပၚတက္ခါနီးလြန္းအား ေနက လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ေလသည္။
"ေန၊ငါကေယာက်္ားေလး ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ေႏြးက မိန္းကေလး၊သူတစ္ခုခုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။"
လြန္းက ေန႔ပခုံးကိုျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူစိုးရိမ္သည္ကိုေျပာျပေလသည္။သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးလည္းျပင္းမယ့္ပုံမေပၚ။
"ေတာက္!"
ခံျပင္းစြာနဲ႔ ေနေတာက္ေခါက္မိ၏။ဒီေန႔ ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲၿပီးတဲ့ေန႔။တစ္ႏွစ္လက္ေတြ႕ဆင္းၿပီးရင္ ဆရာဝန္ျဖစ္ေတာ့မယ့္ သူတို႔တစ္စု ကိုယ့္ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့ေနရာက ထုံးစံအတိုင္း ကလပ္တစ္ခုမွာပင္။အကုန္လုံးေပ်ာ္႐ႊင္ေနခ်ိန္မွာ သန္႔စင္ခန္းကိုသြားတဲ့ေႏြး႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားတာက သူနဲ႔လြန္းကို ထိတ္လန္႔ေစခဲ့သည္။လက္လွမ္းမီသေလာက္ရွာေပမယ့္ ေသြး႐ိုးသား႐ိုးေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္တဲ့ေႏြးကို ဘယ္လိုမွရွာမေတြ႕ခဲ့။လြန္းကိုလိုခ်င္လို႔ ေႏြးကိုငါးစာအျဖစ္သုံးသြားၾကတာ။ေႏြးကိုလုံလုံၿခဳံၿခဳံနဲ႔ျပန္ပို႔ေပးမယ္။အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ လြန္းက သူတို႔ဆီလာေပးရမယ္တဲ့။ယုတ္မာလိုက္ၾကတာ။
လြန္းက ေန႔ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကားေပၚကိုတက္သြားသည္။
"ခြမ္း။"
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ရွာတဲ့ေနကေတာ့ ေဆာက္တည္ရာမရစြာနဲ႔ ေဘးမွအလွပန္းအိုးမ်ားကို ႐ိုက္ခြဲေလသည္။
ဒီလူယုတ္မာ စကားမတည္လို႔ကေတာ့ သူ႔လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္မယ္။
💛
"လြန္း၊အခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့။လြန္း အဲ့လိုမျဖစ္ရဘူး။"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေႏြးရ။ေႏြးအဆင္ေျပရင္ လြန္းလည္းအဆင္ေျပပါတယ္။ေန႔ကိုလည္း စိတ္မပူနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ဦး။"
"ဘာအဆင္ေျပတာလဲ လြန္း.....တီ။"
တစ္ဖက္မွ ေႏြးရဲ႕စကားပင္မဆုံးေသး၊လြန္းလက္ထဲမွဖုန္းက ဆြဲယူ၍အပိတ္ခံလိုက္ရသည္။
