Teahyung လဲ ကုမ္ပဏီကို သွားပြီးတော့ Jungkook က ရေချိုးစလုံထဲတွင် ရေစိမ်နေစဥ် အတိတ်က အကြောင်းတေပြန် စဥ်းစားနေမိသွားတယ်။
*flash back*
"ဟာ ကိုကို ကလဲ မလောနဲ့လေ ပြီးတော့
အခန်းထဲ မှာ ဟိုကောင်လဲ ရှိတယ်လေ။"
"သူ့ဟာသူ ရှိတာရှိပလိမ့်စေပေါ့
သိသွားလဲဘာဖြစ်လဲ ကွားရှင်းလိုက်ရုံပဲလေ"
"ဟီး ဟုတ်သားပဲ။"
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
"ဟ ကို. . ကို ဂျီ.. .နာ အသက်ရှူကြပ်နေပြီ"
"အာ စိတ်ဆိုးတာလေးက လဲချစ်စရာလေး"
"ကိုကို နော် ဟွန့်"
*ခွမ်းးး*
"မ. . မောင်..."
"ကျစ်! ဘာလာလုပ်တာလဲ ကွာ"
"ဘာလာလုပ်တာလဲ? မောင် မောင်
အခု ဖောက်ပြန်နေတာမလား"
"အေး ဟုတ်တယ်"
"အောင်တန်းစားမ ကိုယ့် မောင်လေးရဲ့
ယောက်ျားကို လုယူတဲ့ကောင်မ အင့်ဟာ "
"အ့ ကိုကို"
*ဖြန်းး*
"မ မောင်.."
Jungkook က ဂျီနာ့ ရဲ့ လက်ကို ရိုက်လိုက်တာကြောင့်
teahyung က jungkook ကို ပါးရိုက်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်တယ်။
"မင်း ဂျီနာ့ ကို ထိစရာအကြောင်းမရှိဘူး မင်းကို မိဘတေ
အတင်းပေးစားလို့သာယူထားတာ ငါတကယ်ချစ်တာ
ဂျီနာ တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်"
"ကိုကို hotel ပဲသွားကြရအောင် ဒီမှာ
မနေခြင်တော့ဘူး စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလို့"
"ဟုတ်ပါပြီ"
Teahyung က ဂျီနာ နဲ့ အတူလက်တွဲကာအခန်းထဲကနေ ထွက်သွားဖို့လုပ်နေစဥ် jungkook က teahyung ခြေထောက်ကို လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် ဖက်ထားကာ
မသွားဖို့ပြောနေတယ်။
"မောင် မသွားပါနဲ့နော် မောင် သွားရင်
ငါတစ်ကယ်သေသွားနိုင်တယ် မထားခဲ့ပါနဲ့"
"ကျစ်! လွတ်စမ်းပါကွာ"
Teahyung လဲ jungkook ကို ကန်ထုတ်လိုက်တာကြောင့် jungkook ၀မ်းဗိုက်ကအတော်နာကျင်သွားရတယ် ဒါကို ဂျီနာ ကမြင်တော့ jungkook လဲ ကြနေတဲ့ ပုံကို
ကြည့်ပြီးရယ်နေကာ jungkook အနားကို လာပြီး jungkook ၏လက်ကို ဒေါက်ဖိနပ် ဖြင့် တက်နင်းလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
အတိတ်၏နှောင်ကြိုး
Fanfiction" မောင် သိလား ကျွန်တော်ကလေ မောင့်ကို သေလောက်အောင်ကို ချစ်တာကြောင့် ကျွန်တော့ကို မထားသွားပါနဲ့နော် မောင် " " ငါကတော့ မင်းကိုသေလောက်အောင်မုန်းတယ် ငါနဲ့ဂျီနာကို ခွဲခဲ့တဲ့ မင်းကိုသလောက်အောင်ကိုမုန်းတယ်။" " မောင် ဆိုတဲ့ နာမ်စားကိုနင်ခေါ်ရမှာမဟုတ်ဘူး Jeo...
