Before you go(BxB)

Sevdiğinin yokluğunuda oluşan çaresizliğin acısı

Bilgisayar karşısındaki adam elindeki telefonu kapattı ve geçen gün çektiği videoyu editlemeye devam etti. Bu sırada bir kapı sesi duydu ama Aren markete gitmiştir veya yürüyüşe çıkmıştır diye düşünerek aldırış etmedi.

Birkaç saat sonra en sonunda editleme işi bitince videoyu paylaşıcaktı ama saat çok geç olduğu için sabaha bırakmaya karar verdi ve saatlerdir oturduğu sandalyeden kalkıp odadan çıktı.

Ev çok sessizdi o da sevgilisinin uyuduğuna kanaat getirip kendine kahve yapmak için mutfağa gitti ve kahve makinesini çalıştırdı.

Kahvesini alıp salona doğru ilerledi ve gözüne koltukta duran küçük kutu çarptı. kahvesini masaya bıraktı ve koltuğa oturup küçük kutuyu eline aldı biraz inceledi ama pek umursamadı ve bulduğu yere geri koydu ardından masadan kahvesini aldı, hâlâ sıcakken bir yudum aldı. Damağına yayılan tat ile hoşnut bir mırıltı çıkardı, gözlerini kapattı ve başını geriye yasladı ardında telefonundan gelen bildirim sesiyle gözlerini açtı, telefonu boşta kalan eline aldı ve açtı. Gördüğü isim gülümsemesini sağlarken hemen mesajı açtı.

Birkaç saat sonra koltuktan kalktı ve günler sonra sevgilisi ile birlikte uyuyabilmek için odasına doğru ilerledi. Odasının kapısını yavaşça açtı ve sessizce içeri girdi. Sevgilisini uyandırmamak için parmak ucunda sessizce yürüyerek yatağın yanına geldi ardından elini örtüyü kaldırmak için yatağa attığında garip bir şeyle karşılaştı. Yatak hiç bozulmamış gibiydi, örtü dümdüzdü ve uçları duvarla yatağın arasına sıkıştırılmıştı yani oldukça düzenliydi. Koray kapının oraya gitti ve ışıklari açtı, Tam da tahmin ettiği gibi yatağın içinde kimse yoktu.

Koray içini kaplayan korku ve şok duygusu ile öylece bir süre durduktan sonra hızlıca oturma odasına doğru ilerledi. Telefonunu eline aldı ve sevgilisini aradı.

Her geçen dakika ona yıllar gibi gelirken bir yandan Aren'in ona haber verip vermediğini hatırlamaya çalıştı ama nafile tek hatırladığı saat akşam dokuz gibi duyduğu kapı sesiydi. Sahi ya ondan sonra bir daha ne kapı sesi duymuştu ne de Aren bir daha yanına gelmişti. Sevgilisinin o saatten beri gelmemiş olması düşüncesi ile hızlıca odalarına geri döndü ve tek tek tüm dolaplara baktı ama sevgilisine ait her şey gitmişti. Bu gerçekle birlikte kalbinde keskin bir acı hisseti. Sevdiğinin yokluğununda oluşan çaresizliğin acısıyla kalbi sızladı.

Tüm vücudu ona ağır gelen yoğun acı ve korku duygusu ile titrerken elleri saçlarına doğru gitti ve onları koparırcasına geriye doğru çekti.

Diğer elinde ki telefonla son bir umut sevgilisini tekrar aradı ama açan olmadı. Bu korku duygusu içten içe onu yiyip bitirirken sevgilisinin yokluğu ona o kadar ağır gelmişti ki daha fazla ayakta duramayacağını hissederek yavaşça yatağa oturdu.

Düşündü, sevgilisinin kaçmasına neden olabilecek, onu kıracak ne yapmıştı? Son zamanlarda onunla çok ilgilenememişti yoksa kaçma nedeni bu muydu? Şu anda neredeydi? Neden aramalarına cevap vermiyordu? Yoksa başına bir şeyler mi gelmişti? İçinde ki korku gittikçe büyüyordu ve o artık ne yapacağını bilmiyordu. Telefonundan gelen bildirim sesi ile girdiği transtan çıktı ve gözlerini elindeki telefona çevirdi. Titreyen elleri ve dolmuş olan gözleri ile birkaç deneme sonucunda parolayı girmeyi başardı. Mesaj Buğra'dan gelmişti.

'Aren burada merak etme ve arayıp durma zaten zor uyudu tekrar uyandırma'

Okuduğu mesaj içini birazda rahatlattı. O iyiydi, iyi olacaktı, ne hata yaptıysa bulacaktı ve bunu düzeltecekti. Tekrar mutlu olacaklardı.

Koray bu düşüncelerle kendini yatağa bıraktı ve belki de saatlerdir tuttuğu göz yaşlarını serbest bıraktı.

O iyi olacaktı, Onlar iyi olacaktı...

Tekrar selamlar! Bu aralar bi tık meşgul olduğum için bölümleri tekrar düzenleyip yayınlamaya pek vaktim olmuyor kusura bakmayın yani he bide şey bu sefer kitabı bir kaç bölüm daha uzatıp sonunu değiştirmeyi düşünüyorum yani büyük ihtimalle angst olmayabilir ama yine de söz veremem. Okuyan herkese çok teşekkür ederim ve hepinizi çok öpüyorum yerim sizi oy 😽💗🤍