မှုန်ရွှေရည် ခိုင်မာလာနှင်းဆီ ကြိုင်ကာသာသင်းကြည် မြိုင်ဟေမာအတွင်းထုံဝေစီ သင်းရနံ့ကမွှေးလွင်သည် ဝင်းဖန့်ဖန့် ထွေးချင်သည် သင်းပျံ့ပျံ့ပန်းဝတ်မှုံရွှေရည် မှုံရွှေရည်…
ဒိုင်း… ဒိုင်း..
အငြိမ့်မင်းသမီးလေးခိုင်ခိုင်ခင်မျာ အငြိမ့်ကနေရင်းနဲ့ သေနတ်သံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ လန့်သွားရှာလေသည်။
“ဗိုလ်မိုးသီးကွ တစ်ယောက်မှ မလှုပ်နဲ့။ အကုန်လုံး သေသွားမယ်”
ဒိုင်း… ဒိုင်း…
ဗိုလ်မိုးသီးလို့ အသံကြားလိုက်တာနဲ့ ပွဲကြည့်နေတဲ့ လူအားလုံး လန့်ဖြန့်ကာ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား ကြကုန်သည်။ အထူးသဖြင့် ရွာထဲရှိ အပျိုအရွယ် မိန်းကလေးတွေခင်မျာ အလွန်ကြောက်လန့်ကာ ဆောက်တည်ရာမရတော့ပဲ ငိုယိုကြလေသည်။ အကြောင်းမှာ အခုရွာကို ဓားပြလာတိုက်တဲ့ ဓားပြဗိုလ် ဗိုလ်မိုးသီးဆိုသူမှာ ဓားပြတိုက်သည်ထက် ရွာထဲက အချောဆုံး ကွမ်းတောင်ကိုင် ပန်းတောင်ကိုင် မိန်းမပျိုလေးတွေကို မုဒိမ်းကျင့်လေ့ရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် သူကြိုက်တဲ့ ရုပ်ချောချော ဘော်ဒီတောင့်တောင့်နဲ့ မိန်းမပျိုလေးတွေဆိုရင် လူပုံအလယ်မှာပဲ အတင်းမုဒိမ်းကျင့်သည့်အပြင် သူ့ရဲ့ ဓားပြစခန်းကိုပါ ဖမ်းခေါ်သွားပြီး ချုပ်ထားကာ သူလိုးချင်တဲ့အချိန်တိုင်း မညှာမတာဘဲ အတင်းတက်လိုးလေ့ရှိသူဖြစ်သည်။
ဗိုလ်မိုးသီးဆိုသူ ဓားပြဗိုလ်သည် သူ့ရဲ့မြင်းညှိုကြီးကိုစီးကာ ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို ကိုင်လျက် လူတွေကြားထဲသို့ ဝင်လာကာ မိန်းမပျိုလေးတွေရဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေကို ငမ်းငမ်းတက် လိုက်လံကြည့်လေသည်။ အနောက်တွင်တော့ သူ့ရဲ့ တပည့်ဓားပြတွေကတော့ ပွဲလာကြည့်တဲ့ လူတွေဆီကနေ ရွှေတွေ ငွေတွေကို သေနတ်နဲ့ချိန်ပြီး ဓားပြတိုက်နေသည်။ ဓားပြဗိုလ်မိုးသီးကတော့ ဓားပြတိုက်ဖို့ ဂရုမစိုက်ဘဲ ပွဲလာကြည့်တဲ့ ရွာသူအချောအလှလေးတွေရဲ့ ဖင်တွေနို့တွေကို ကြည့်ကာ ဘယ်ကောင်မကို မုဒိမ်ကျင့်ရင်ကောင်းမလဲဟု စဥ်းစားနေသည်။
