LET ME LOVE YOU (Hate Me Not Sequel)

27: Stranger

CHAPTER 27

Stranger

PRINCE POV's

"Engineer Prince Eros Mendez Cortes, congratulations!"

Pagbati sa akin ng mga tao sa gitna ng presscon.

I smiled at them. "Thank you! It's such an honor to be recognized. I'm really grateful for all the support and encouragement I've received throughout my journey." simpleng sabi ko.

"Congratulations, Prince! You've come a long way and deserve this success. What inspired you to become an engineer?" the reporter asked.

"Thank you so much! Well, growing up, I was always fascinated by how things work. I loved taking apart gadgets and putting them back together. That curiosity led me to pursue a career in engineering, where I can design and create innovative solutions to real-world problems." ngiting sabi ko habang iniisip ang mga nangyari sa'kin sa loob ng maraming taon.

Nagtanong din ang isang reporter. "Mr. Cortes, what advice would you give to aspiring engineers?"

Tumango ako bago nagsalita. "Great question. I would say, never underestimate the power of perseverance. Engineering is a field that requires continuous learning and problem-solving skills. It's important to stay curious and adapt to new technologies and developments. Also, don't be afraid to seek help or collaborate with others because teamwork can often lead to better solutions." huminga ako ng malalim bago nagsalita uli. "Working in this kind of field is not easy. Kailangan mo ng motibasyon para kahit anong hirap na pagdaanan mo, may lakas ka na magpatuloy".

Lumakas ulit ang palakpakan dahil sa sinabi ko.

Kasama ko ang mga bigating engineer sa buong mundo. Isang araw sa isang taon lang ginaganap ang ganitong pagtitipon. And I'm proud to say that, marami akong nakikitang inhenyero'ng Pinoy dito.

"Congratulations again, Prince! What are your future plans now?" tanong ulit ng isang reporter.

"Thank you! Well, my immediate plan is to go to Philippines and be with my family." napatingin sa akin ang mga kasamahan ko sa trabaho.

Ningitian ko lang sila. Alam ng mga kasamahan ko ang hirap na pinagdaanan ko, hindi sa trabaho kundi sa paglayo ko sa aking pamilya.

Sinadya kong hindi magparamdam sa kanila ng dalawang taon. Hindi ko pinagsisisihan. Dahil may napatunayan ako sa sarili ko. Kahit ang kapalit nun ay ang tiwala ng babaeng mahal ko.

Nangako ako sa kanya pero hindi ko natupad. Alam kong kinasusuklaman na niya ako ngayon.

Ngayon araw, alam kong nakikita nila ako sa tv. Buong mundo ang makakapanood sa presscon na ito. I was still hoping, for their forgiveness. Kahit alam kong imposible.

Tumayo ako at nagpaalam sa kanila bago umalis.

I checked my watch. I still have hours for my flight.

Napahinto ako sa taong sumalubong sa akin na hinihingal. Tumakbo ba siya?

"Mr. Cortes! I want to congratulate you personally..." hinihingal nitong sabi.

"Take a deep breath first.." I chuckled softly.

Tumango siya at napatawa na rin. Isa siya sa engineer na pinakilala sa akin ng kasamahan ko sa trabaho.

"Ano yung sinabi mo kanina sa presscon? Uuwi ka ng Pilipinas?" she asked with curiosity.

I nodded. "Yeah. That's my plan."