မောင့်သစ္စာတိုင် ေမာင့္သစၥာတိုင္

၂၁။

"ေတဇေမာင္ေမာင္..၊ မင္း"

မင္းေကာင္မေလးေရာက္ေနတယ္လို႔
ေျပာထြက္သြားေတာ့မဲ့ပါးစပ္ကို
အ႐ွိန္အျမန္ထိန္းလိုက္ရသည္။
ေတာ္ၾကာ.. သဝန္တိုေနတာလားလို႔
အေမးခံေနရဦးမည္။

"ႏုေသြးေရာက္ေနတယ္"

ေတဇေမာင္ေမာင္က အလုပ္သြားဖို႔
အိမ္ေပၚမွာမနက္စာစားေနျခင္း။

"ၾကားသားပဲ"

"အိမ္ေပၚကိုတစ္ေမွ်ာ္ေမ်ွာ္လုပ္ေနတာ"

"မနက္စာစားၿပီးၿပီလား"

"....."

"ခင္ဗ်ားကိုေမးေနတာ"

ဘယ္လိုကဘယ္လို
သခင့္မနက္စာအေၾကာင္းဘက္
ေရာက္သြားရမွန္းမသိလို႔ ခနေလာက္
ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိ၏။

"မစားရေသးဘူး"

"လူမက်ေသးဘူးမလား၊
ထမင္းစားရင္စားလိုက္ပါလား"

"အင္း..၊ မုန္႔ဖက္ေတြဆြေနတာ၊
အဲဒါျပီးရင္စားေတာ့မလို႔.."

ေတဇေမာင္ေမာင္က ေခါင္းညိတ္ျပကာ
ထမင္းဝိုင္းသိမ္းေနသည္မို႔
သခင္လည္း ေအာက္ျပန္ဆင္းခဲ့လိုက္သည္။

ႏုေသြးကေတာ့ မုန္႔စားရင္း အိမ္ေပၚသို႔
လည္တဆန္႔ဆန္႔။
ဆြမ္းခံေတာင္မႂကြေသးခင္
ဟင္းအိုးက်က္တာနဲ႔ေရာက္လာသည့္ႏုေသြးက
ဒီ​ေန႔ရဲ႕ပထမဆံုး စားသံုးသူပင္။

"ေတဇ"

"ေအး ႏုေသြး၊ အေစာႀကီးပါလား"

ႏုေသြးခမ်ာ ထိုင္ရာကေတာင္
ထရပ္ေလ၏။
သခင္ တစ္ခ်က္သာေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္သာ ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။

"မုန္႔လည္းစားရင္း
နင္နဲ႔လည္းေတြ႔ရေအာင္လို႔၊
နင္က အေစာႀကီးသြားရတယ္ဆိုလို႔
မေတြ႔လိုက္ရမွာေၾကာက္တာနဲ႔"

"အင္း၊ သံုးဘီးက အေစာထြက္မွာ၊
အခုေတာင္ငါေနာက္က်ေနၿပီ"

"ငါတို႔တစ္အိမ္လံုး အမ်ိဳးေတြဆီသြားလည္လို႔
သၾကၤန္ကို ဝင္မလာရဘူးဟာ..၊
မလိုက္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ"

ႏုေသြးကသာစကားေတြေျပာေနေပမဲ့
ေတဇေမာင္ေမာင္ကေတာ့ အသံတိတ္ေနတာမို႔
ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သခင့္မ်က္ႏွာကို
စိုက္ၾကည့္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္
တည့္တည့္တိုးပါသည္။