We could be

18: Awkward?

Mika's POV

After that confrontation with my bestfriend d na nawala sa isip ko ang mga sinabi nya. 1 week na, 1 whole week na d sya nagpakita sakin nor nag pa ramdam manlng! Huhu. Sabi nya mahal nya ko. Bad kiefer, bad! Hmp! Baka naman nahiya sakin? Sus si ravena? Mahihiya? Eh ang kapal ng mukha ng lalaking yun. Baka nag tampo? Kasi d ako nakasagot? Well honestly, ayokong maging awkward kami, bestfriend ko sya ayokong mawalan ng bestfriend ng dahil lng sa lecheng feelings na yan, that's why im controlling my feelings and emotions towards him.

"Deep thoughts." Ara tapped my shoulder. Hinihintay namin si kimmy bumaba, 8pm na kasi mag didinner kaming tatlo sa labas.

"Malapit ka na bang malunod?" Pabirong tanong ko sa knya.

"Malapit na. Injured na nga ako lulunurin mo pa ko"

"Daks, pag sinabi ba ni kimmy sayo na mahal ka nya d bilang kaibigan lng kundi higit pa ano gagawin mo?" I asked out of nowhere.

"Hey, anong tanong yan? D kami talo! Ano kaba!"

"Ehhh, kunyari lang nan eh."

"Seryoso ka ba sa tanong na yan daks?"

"Oo nga, seryoso po ako."

"Hmmm, pag si kimmy inlove sakin at inamin nya yun, hmm, kung ganun, bading si kimmy."

"Ara naman ehh" hinampas ko sya ng mahina sa braso.

"Ill be happy, kasi sinabi nya sakin, d nya tinago pa kahit na alam nyang maaaring maging awkward na kayo after the confession which only shows bravery, ganun ka nya kamahal, handa syang sumugal para sayo."

"Eh, how about the friendship? Panu nga if naging awkward?"

"Depende naman yan sa inyo eh, kung importante ang pagkakaibigan sa inyo aba d agad agad masisira ng simpleng pag amin lng ang pagkakaibigan nyo."

"Pero bakit ganun? Mahal ka daw nya pero d naman sya nagparamdam after ng nangyari?" Nakayuko lng ako. Nalulungkot ako kasi si kiefer wala talagang kahit isang txt manlng.

"Teka, teka reyes, d na ata kami ni kimmy ang napag uusapan dito eh, umamin ka nga, sino ba yang tinutukoy mo ha?"

"Daks, alam mo namang may trust talaga ako sa iyo dbah? Sa inyo ni kimmy."

"Oo naman. Why?"

"Promise me secret lang natin to ah?"

"Promise."

"Kasi..kas..i...si kie..fer kasi eh.."

"Damn! I knew it! Sinasabi ko na nga ba!" Biglang sabi ni ara d manlng ako pinatapos sa pag sasalita.

"Ha? Anong alam mo?"

"Bulag kalang cguro mika, d mo ba nakikita? D mo manlng nakikita sa mata ni kiefer kung gaano ka ka importante sa knya?"

"I know na importante ako sa kanya, ganun rin naman sya sakin eh. Bff kaya kami since childhood days pa."

"Iba ang sinasabi ng mga mata ni kiefer pag kasama ka nya."

"Woah! Nagkakaintindihan kayo ng mata ni kiefer daks? Galing ah. Cge nga, tingnan mo rin nga mga mata ko kung magkakaintindihan din kayo." Nag eyes to eyes kami ni ara.

"Nasa harap mo na, nag bubulag bulagan kapa." Ha? Ano daw?

"Mika, d mo man sabihin o kahit anong tanggi or deny mo man alam mo kung ano ang sinisigaw ng puso mo, kailangan mo lng talagang imulat ang mga mata ko at buksan yang puso mo." Tahimik lang ako sa tabi ni ara, d na ko nag salita. Haaay, ano ba kasi ang gagawin ko? Tsk. Saka ko na muna nga yan pag iisipan, puntahan ko kaya ang mokong na yun sa school nya, tsk, miss ko narin kaya yung kakulitan nya, pa chix naman kasi yung isang yun eh!