волк в овечьей шкуре: kuzu kılığındaki kurt
Merhaba değerli çan çiçeklerim,
Ağır bir dönem olan seçim süreciyle bir süre ara vermiştik. Açıkçası yazacak enerjiyi hiçbir şekilde kendimde bulamamıştım ama artık dönebileceğimizi hissettim.
Yeni bölüme geçmeden önce sizden ufak bir ricam var. Geçen bölüm tam seçimden bir gün önce geldiği için beklediğimden çok daha az bir yorum aldı ve bu haliyle biraz üzdü. Biliyorum, kitabı okurken yorum yapmak bazen aklımıza bile gelmiyor ama burada yazmamın en büyük nedeni yorumlarınız. Bu yüzden geriye dönüp yorumlarla okumak isterseniz çok mutlu olurum. Tabi onun dışında bu bölümünü de yorumlara boğarsak benden mutlusu olmaz.
Bunun yanı sıra aranızda geleceğiniz hakkında korkan insanlar olduğunu biliyorum. Lütfen kendinizi bu karamsarlığın içine hapsetmeyip gün doğmadan neler doğabiliyor bazen. Hepiniz çok ama çok zeki gençlersiniz, parlak geleceğiniz karanlık zihinlerinize bulanmasın.
Sizleri çok öpüyorum.
❁
Bu bölüme 460 oy ve 1200 yorum olduğunda yeni bölüm gelecek. Yeni bölüm hazır, haftaya atmam için lütfen bana destek olun.
İyi okumalar dilerim hepinize^^
bana ulaşabileceğiniz yerler ;
instagram: aurora_mensis
instagram: can_cicekleri
Anya Belov instagram: anya_belovv
Aleksei Ivanov instagram: aleksei_ivanovv
twitter: auroramensiss
#çançiçekleri hashtagi ile twitter'da düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.
Bölümleri okurken hikayenin içinde yaşamanız için Spotify Çan Çiçekleri çalma listesini (Cry of Bellflowers) dinlemenizi öneririm.
Kullanıcı adım: aurora mensis
❁
Önceki Bölümden...
"Babasıyla çatı katındaki restauranta görüşüyor."
"Ama görüşmek istemiyordu..." diye mırıldandım kendi kendime. Tek düşünebildiğim onun istemediği bir ortamda yalnız oluşuydu. Yıllardır hayatının her bir yanında bunu yaşayan biri olarak bunu kabullenmek daha da zordu. Alek, her daim herkesin hayatındaydı. Peki ya insanlar onun için aynısı yapıyor muydu? Kimse neden bunu düşünmüyordu bu anda? Neden düşünmeden onu yalnız bırakmışları o adam ile?
"O yalnız olmamalı." Bir fısıltıydı bu.
Bunu fark ederek adımlarım otele doğru dönmüştü yavaşça, ne yapacağımı bilmiyor olsam da ilerlemeye başlamıştım lobiye. Üzerimdeki kıyafetler sessizce içeri kabul edilmemi sağlarken Azur beni fark edene kadar açılan asansöre doğru hızla girivermiştim. Çatı katındaki restaurant ismine bastığımda saniyeler içinde kendimi orada buluvermiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çan Çiçekleri
Teen Fiction"Değerli Çan Çiçekleri, Elbette, ekilen her tohum bir gün çiçek verir. Tıpkı size olduğu gibi." Anya ❁
