The Times Between Two Ministers of Deutschland ( Greek)

Κεφάλαιο 5

Το ποβ του Χρήστου
Λοιπόν, είμαι πολύ χαρούμενος που ο Ιβάν είναι επιτέλους εδώ στη Μάνη. Έχω περίπου ένα χρόνο να τον δω. Δεν έχει αλλάξει καθόλου. Ο Ιβάν είναι ακόμα κοντός και ακόμα χαριτωμένος.
Χθες ήταν διασκεδαστικό. τον γάμησα. Τον άκουγα να κάνει εκφωνηματα απαλά καθώς του δάγκωνα τον λαιμό. Τα μέλη της οικογένειάς του δεν ήταν στο σπίτι. Έπρεπε να πάνε στη Βιέννη για να φροντίσουν τη μητέρα της κυρίας Στέλλας, οπότε ήμασταν μόνοι για μια ή δύο εβδομάδες.
Μια μέρα, μπήκα στο μπάνιο, για να δω τον Ιβάν να κάνει τεστ εγκυμοσύνης. Θα μπορούσε να μείνει έγκυος; Γιατί δεν μου το είπε; Τότε είχαμε ένα από τους μεγαλύτερους τσακωμούς που είχαμε ποτέ. Κατά τη διάρκεια αυτου του τσακωμου ,επαθα μπλακάουτ, δεν θυμάμαι τι έκανα ουτε στο δωμάτιο αλλά ουτε θυμάμαι εάν χτυπησα τον Ιβάν. Στο τέλος είπε ο Ιβάν "Ωραία. Μέχρι να το επεξεργαστείς όλο θα είμαι με τον Αλμπέρτο . Έχει να με δει άνω από δυο χρόνια" Πριν πάρει μια τσάντα και φύγει μέσα στο πόνο.
Οι επόμενες μέρες δεν πέρασαν πολύ καλά. Έστειλα χίλια μηνύματα στον Ιβάν αλλά δεν απαντούσε. Έφτασα στο σημείο να πάω στο σπίτι του Αλμπέρτο, ​​μόνο για να τον δω και τον Ιβάν να με βρίζουν. Ο Αλμπέρτο ​​ήταν προφανώς με το μέρος του Ιβάν στη διαμάχη. Φαίνεται ότι νόμιζε ότι έκανα λάθος. Γύρισα σπίτι και την επόμενη μέρα ήρθε ο Ιβάν και με κοιτάζει λυπημένος. "Περίμενα να περάσω υπέροχα εδώ στην Ελλάδα αλλά όχι. Κάποιος πρέπει να το αποτρέψει. Την τελευταία φορά ήταν η Λίλα, τώρα εσύ. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι άφησα την καρδιά μου να σε πιστέψει για δεύτερη φορά. Δεν το κάνω συνήθως αυτό αλλά η καρδιά μου έκανε μια εξαίρεση για σένα» είπε. Τότε κατάλαβα πόσο μεγάλη πουτάνα ήταν η ζωή για εκείνον. Δεν του άρεσε ποτέ εδώ στην Ελλάδα και έκανα τον χρόνο του εδώ ακόμα χειρότερο. Με στεναχώρησε πολύ. Εγώ, από τότε που ήμουν νέος, ήθελα μια οικογένεια. Αλλά δεν το περίμενα έτσι.
Καθώς γύρισε να φύγει, έπιασα τον καρπό του, τραβώντας τον στην αγκαλιά μου. "Άσε με να φύγω. Μην ανησυχείς θα φύγω για Φρανκφούρτη αύριο και δεν θα επιστρέψω ποτέ. Και θα σου πρότεινα να σκίσεις το εισιτήριό σου, αφού δεν θα το χρειαστεις." είπε ο Ιβάν καθώς προσπαθούσε να βγει από την αγκαλιά μου .
Δεν θα τον άφηνα. Του είπα "Άκου, έλα μέσα και μπορούμε να το συζητήσουμε ήρεμα." "Ήρεμα; Εσύ; Μιλάς ήρεμα; Χρήστο μη λες τέτοιες μαλακίες. Δεν μιλάς ποτέ ήρεμα" είπε ο Ιβάν σχεδόν κλαίγοντας.
Τον πήρα μέσα, καθώς έκλαιγε και μιλήσαμε, ωραία και ήρεμα. Είπε ότι ήθελε να μου το πει αλλά δεν βρήκε την κατάλληλη στιγμή. Του είπα "Η μέρα που εξοργίστηκα μαζί σου δεν ήταν επειδή δεν το είπες, αλλά ήταν η αντίδρασή μου. Αντιδρώ έτσι όταν οι άνθρωποι δεν μου λένε κάτι. Λυπάμαι Ιβάν. Πραγματικά λυπάμαι". "Αλήθεια;; Με χαστούκισες, λέγοντάς με ψεύτη και μαλακα", απάντησε ο Ιβάν κάνοντάς με να κοιτάξω στα πράσινα μάτια του. Μπορούσα να νιώσω τη θλίψη του μόνο κοιτώντας τον στα μάτια. Σηκώθηκε και είπε "Αν χρειαστείς κάτι, θα είμαι στο δωμάτιο των γονιών μου" Καθώς ξάπλωσε στο κρεβάτι των γονιών του, τον άκουσα να κλαίει και να κλαίει. Στο τέλος, τηλεφώνησα στον Αλμπέρτο ​​για να ζητήσω συμβουλές. Είπε "Χρίστο άκου, απλά συμφώνησε μαζί του. Ο Ιβάν έχει μια ραγισμένη καρδιά για πολλά χρόνια, θα πρέπει να προσπαθήσεις να του την φτιάξεις ξανά. Πρέπει να τον προστατέψεις και να ακούσεις τα προβλήματά του. Αυτό είναι το πρόβλημά του, δεν μπορεί να πει Αυτό που έχει στην καρδιά του και κανείς, εκτός από την οικογένειά του, δεν τον εχει ακουσει ποτέ ή συμβουλεύει κάποιος φίλος του εκτός από εμάς. Πρέπει να το κάνεις εσυ .» Ακούγοντάς τον να το λέει αυτό, ένιωσα μαχαίρια στην καρδιά μου. Είμαι ο λόγος; Νομίζω ότι είμαι. Εγώ φταίω για την κατάθλιψή του Ιβάν! Εγώ φταίω που έφυγε από την Ελλάδα!