KAKTÜS VE İNTİKAM

1.Tanışma

Merhaba bu notu sonradan 3 kitabında giriş kısmına ekliyorum.(17.07.23.)
Bölümlerde gözden kaçırdığım yazım hataları var ve bunlardan nefret ediyorum:) Bu yüzden okumaya başlayan senden bir ricam var.Yanlış kelimelerde , noktalama işaretlerinde o hikayenin emojilerini koyun lütfen.
Salıncak Belası (🍀☘️)
Kızıl Leydi (💔❤️‍🩹)
Kaktüs ve İntikam (🌵)
Böylece bende düzeltebilirim.Notumu ciddiye alanlara şimdiden teşekkürler ♥️

Merhaba..
Yeni kurgu ilk bölüm..
Umarım beğenirsiniz..
Lütfen yorum yapın:)

🌵

Acı bir haykırışın kulak tırmalaması... Yok olan bir bedenin donuk bakan mavi gözleri...
Ağlamaktan kısılmış sesinin eksikliği...
Dua etmekten titreyen vebal dolu elleri..
Bunların hiçbiri, genç kıza yakışmıyordu. Ama bundan sonra yaşayacağı hayat buydu.Pişmanlığı boğazına halatlar dolarken sıcak yatağına girip gözlerini kapatamazdı.

Sabah namazını kılmak için  kalktığı kabus dolu  bugün de huzurlu uyuyamamıştı..
Elleri uyuşana kadar ettiği dualar,parmaklarını kasana kadar çektiği salavatlar içini hafifletmeliydi..
O zaman gözünün önünden gitmeyen , anılar neden hala aynı yerdeydi?

“ Pars" dedi ağlamaklı sesiyle.
“Cennete girmen için ettiğim duaları duyuyor musun?”

Akamayacak kadar kuruyan pınarlarındaki yaşlar, gözlerini doldururken pişmanlığı yine sol yanına acılar eklemişti. Aylar öncesinde yaşadığı kayıp onu hasta ederken, genç kız yine ellerini yumruk yapmıştı. Doğrularak seccadesini toplarken bile bayılacak gibiydi.Her sabah olduğu gibi yorgun gözleri, yatakta uyuyan bedene değdi.
Bu sabah da onu Yaradan'a emanet edip mezarlığa gidecekti. Günlerdir uyumadığı için ağrıyan bedenine renksiz yaz kıyafetlerini geçirirken dilinde dualarla evden ayrıldı.Sokaklar bomboş ve tekinsizdi.ama yine de ilerlemekten geri durmadı genç kız..Oysaki sevdiği birisini kaybedene kadar korkardı karanlıktan,yanlız olmaktan..Şimdi ise ölümü kabullenmiş ,son ana dayanmaya çalışıyordu sadece.
Karanlık yollara dökülürken yine bir söz düştü diline..

“ Kedicik. Beni duyuyor musun? Meyra, seni çok özledi.”

🌵

"Abi..daima abi olarak kalacağın için bana yardım etmelisin.."
"Abi."
"Abi ,ne olur yardım et.."
"Abi ,ben dayanamıyorum.."
"Abi kemiklerimde bir acı var ve sana özlem duyan her yanımı yakıyor ."
"ABİİ!!"

Gözleri aniden açılan adam ,terli yüzüne titreyen vücuduna inat yatağında doğrulmuştu.
Bitmiyordu kabuslar,bitmiyordu kalbindeki ağrılar..
Dayanadığı kabusu yüzünden içi sarsılan adam  zorlanarakta olsa ayağa kalktı.Belini büken tüm acıya inat ilerledi ve evin ön kısmını gösteren pencerenin önünde durdu.Bıkmıştı bu kabuslardan..Aylar geçmesine rağmen hala aynı anda yaşadığı için Çağan'ın düzeni tamamen bozulmuştu.
Acı bir kayıp yaşayan insanlar dikkat bozukluğu yaşardı öyle değil mi?
Ama Çağan ,bunun aksini yaşıyordu.O kadar dikkatli davranıyordu ki , hep tetikte olmak vücudunu zorluyordu.Daima odaklanmış bir şekilde davranıyor olması,aklını kaybetmesine sebep olacaktı.

Uyuyamayacağını anlayan adam , üzerine geçirdiği sweatle beraber evden ayrılmıştı.Arabasının daimi rotası hiç değişmediği için yine aynı yollarda ilerledi.Arada bir ardına baksa da artık takip edilmediğine emin olunca bakışlarını dikiz aynasından çekti.