Songülden
Adam yanımdan kalkalı 15 dk olmuştu hala gözleri aklımdaydı ama hayır Songül saçmalama o olamaz bu kadar tesadüf ancak filmlerde dizilerde olur benim onu bulmam imkansız ötesi kabullenmem gerekiyordu artık bunu barın köşesindeki sakallı esmer bir adama bakıp kalkıp gitmişti yanımdan neyse Songül kendine gel içtiklerimi ödeyip lavaboya doğru gitmeye başladım sarhoş olacak zaman değildi elimi yüzümü yıkayıp çıkacaktım buradan kadınlar tuvaletine girecekken yan taraftan bir boğuşma sesi duydum hiç tereddüt etmeden içeri daldım
X:aa bacım ne yapıyon erkek tuvaleti burası
S: kes lan bırak adamı
Adamı bıraktı boğazını sıktığı için adam dengesini kaybetti ve yere düştü karşımdaki adama baktığımda yanıma oturan adamın bakıştığı kişi olduğunu fark ettim
X:hanımefendi karışmayın lütfen yaw polis misin sen sanane bacım
Adam ceketini kaldırması ile bana silahını gösterdi
X:bacım normal kavga değil anla karışma bizim aramızda
S:öylemi bu beni olaya daha çok çeker işte
Silahımı karşımdaki adama çektim adamın suratı anında değişti
S: kaldır ellerini polisim ben
X:vıyy
Dediği ile şaşırdım
S:yaa vıyy kaldır ellerini silahını at
Demem ile başımda soğuk bir metal hissettim
E:bence sen de silahını at komserim
Komserimi bastırarak söylemişti sesi ulan bu yanıma oturan adamdı ne ayak bunlar
S: oo ikiye tek helal kusura bakmayın prensip olarak suçlulardan emir almıyorum
Adam silahını başımdan indirmişti indirmesi ile dönüp ona doğrulttum silahımı o an gene göz göze geldik
S:niye indirdin sıksaydın
E:sıkmak için doğrultmadım ben polise askere sıkmam koMserim
S: o yufka yürekli suçlu ya bak sen
Gözlerime çok dikkatli bakıyordu sanki birşey görmeye çalışıyor gibiydi ben gözlerine dalmışken kolumu çevirip elimden silahımı aldı adi herif dikkatimi dağıtmıştı beni o kadar sıkı tutuyordu ki kurtulamıyordum beni öyle tutması ile yaram acımıştı
S:ahhh bırak lan ulan bir kurtulayım göstericem sana kol çevirmeyi
E:malesef bırakamam komserim niyetim canını yakmak değil ama biz buradan peşimize seni ve ekip takmadan çıkacağız anlaşıldı mı
S: anlaşılmadı bırak beni canım acıyor lann şerefsiz
Dediğim ile bıraktı beni küfür etmem sinirlendirmişmiydi kurtulmam ile elimi karnıma götürdüm
Ona baktığımda benden aldığı silahımı beline taktı sadece beni izliyordu bense elim karnımda ayakta kalmaya çalışıyordum gücüm yerinde olmadığı için karşılık veremiyordum ona
E:b ben karnına dokunmadım komserim iyi misin
Sesi oldukça ciddi ve endişeli çıkmıştı
S: sanane lan iyi miyim değil miyim
E:madem iyisin özür dilerim ama bunu yapmam gerek elini yanındaki adama uzattı adam ceketin cebinden ip çıkarıp verdi diğerine direnmeyen çalışsam da yaram beni zorluyordu tuvaletin oradaki demire bağladı ellerimi bir yandan gözlerime bakmamaya çalışıyordu tam ağzımı açıp birşey söyleyecekken ağzımı boynumdaki fular ile kapattı şuan sövmeye içimden devam ediyordum
X:ağam
E:söyle Yaverim
Y:çıkmamız lazım ağam komser ne zaman dan beri bizi duydu ekip çağırdı mı bilmiyoruz bu herifi de alıp gitmemiz lazım
Dediklerini dinliyordum ama tepki veremiyordum
E:kusura bakma komserim biz kaçar
Adi herifler diğerini de alıp silahımı yere atıp gittiler ama gitmeden önce son kez bana baktı kapıyı aralık bırakıp gitti
Dakikalar geçmişti kimsenin çişi gelmiyor mu lan niye kimse yok diye düşünürken iç taraftaki logoları gördüm ulan burası erkekler tuvaleti değil engelli tuvaletiydi ulan şansıma ben öyle sanmıştım baştaki salak adam da öyle diyince hiç fark etmemişim kollarımı çözmeye çalışıyordum bir süre uğraştıktan sonra çözdüm fazla sıkmamıştı sadece onlar kaçana kadar beni bağlı tutacak bir kaç düğüm atmıştı ağzımdaki fuları da indirip kurtuldum lanet olası düğümlerden aynaya dönüp baktığımda rengim bembeyaz olmuştu karnımı açıp baktım yaram kanıyordu ve ben ayakta duracak hali kendimde zor buluyordum zar zor eğilip silahımı aldım yerden ve ağır adımlar ile çıktım bar dan etrafa baktığımda dışarıda korumalar hariç bir Allah ın kulu yoktu kaçmışlardı işte telsizimde yoktu izindeydim şimdi arayıp şubeye söylesem gene azar yiyecektim zaten bulamazdık da isimsiz ihbar yaptım birini kaçırdıkalrına dair eşgal de verdim daha sonra taksiye binmek için ana caddeye doğru yürümeye başladım caddeye varana kadar her yer ara sokaktı hiç tekin yerler değildi zaten tekin olsa benim ne işim var orada etrafta küçük sokak çocukları vardı acaba yetimhaneye gitmesem sokakta kalsam ben ne iş yapıyor olurdum polis olmayacağım kesindi aklıma gelenler ile bir köşeye oturdum kulaklığımı taktım ve o zamanlarımı düşünemeye başladım (seksendört şimdi hayat )
Yıllar önce
8 yaşındaydım anne ve babam bir gece evimizde öldürülmüştü polisler gelene kadar kan içindeki cansız bedenlerine sarılıp ağlamıştım beni yurda vermişlerdi daha sonra kimse bana sahip çıkmamıştı ama yurtta ki zorba çocuklara pislik müdüre dayanamayıp kaçmıştım sokakta iki ay yaşamış yaşamamıştım her türlü pisliği orada görmüş iki ay da büyümüştüm hem de çok büyümüştüm bir gün su satmadan dönüyordum annem ve babam beni görmüyorlardır umarım diye düşünmüştüm eğer görüyorlarsa da kızlarının haline kahroluyorlardır özür dilerm anne babacım ama ben yapayalnızım anne ve babamın mezarına sürekli gidemiyordum ikisi de polisti be şehitlikteydi mezarları küçük kızın tek gidip gelmesi çok dikkat çekerdi dava sonucu öldürldüğü bilindiği halde ikisinin de dosyası kapanmıştı beni hem öksüz hem yetim bırakanlar dışarıda geziyorlardı bir pastanenin önünden geçerken poğaça kokusu geldi burnuma ama onu alabilecek kadar su satamamıştım pastanenin camından yanısmama baktım saçlarım iki yanda örgü üstüm başım kirlenmiş zavallı gözüküyodum anne babam ile parka gittiğimzide salıncakta sallanırken bana imrenerek bakan çocuklar gibi gözüküyordum şuan onları çok iyi anlıyordum onları anne babamın dizinin dibinden sokaklara düşeceğim hiç aklıma gelmezdi belki verir diye içerde adamdan rica ettim ama o bana kızmayı seçti sinir olmuştum adama bir tane masanın üstündeki poğaçadan alıp kaçmaya başladım ama kovalıyordu pis adam çok kaçamadan birine çarpıp düştüm o çarptığım kişi beni onun elinden kurtardı bana merhamet ile bakıyordu yaralanan dizimi sildi peçete ile sonra beni poğaça yemeye götürdü
S:teşekkür ederim abi doydum
E:afiyet olsun çitlembik
Dediği ile gülümseyerek ona baktım o da bana gülümsüyordu
E:ee ne işin var senin sokaklarda
Ona baktım anlatmak ile anlatmamak arasınsa kalmıştım ama ona güveniyordum herşeyi anlatmaya başladım o da iki şehit polisin kızının bu halde olmasına inanamadı yetimhaneden kaçtığım içinde ufaktan kızdı bana uzunca konuştu benimle
E:anlaşıldı mı citlembik
S: olmaz gitmem yerimhaneye
E: buralar senlik değil küçük kız sokak acıamsız sokak kötü sen buralarda yaşayamazsın söz sen git yurda ben hep seni görmeye gelicem
Konuşmaları beni ikna ediyordu kendi söylediklerinde haklıydı onun beni görmesi şartı ile kabul ettim ama sürekli söz mü gelicek misin diye soruyordum
E:söz dedim ya kız söz ağızdan bir kere çıkar emin sözü
S:emin sözü ney
Desiğim ile güldü
E:doğru ya sen söylemeyince ben de ismimi söylemeyi unuttum emin benim adım emin güngören
S:neyse annem babam tanımdığına söyleme dedi biz seninle tanıştık songül ben de
E:yok öyle çitlenimbik en başta diyecektin adını ben sana isim taktım bile beni polislerin olduğu yere götürüp kendi gelmedi polisler beni araca bindirdiğinde aracın arkasındaki camdan bana el sallayan mavi gözlü emin e bakıyordum
Hatırladıklarım ile gelen göz yaşlarımı silip oturduğum yerden kalktım ama halim gittikçe kötü oluyordu bayılmak üzereydim karanlık sokakta hızla yürürken birine çarpmam ile yere düştüm ama kalkamadım başımı bile kaldıramadım ama bana yakalşan karaltı sokak ışığı ile aydınlandı bu o adamdı bana yaklaşıp başımı kaldırdı gözlerime baktı beni öldürmek için geldiğini düşünürken o bana tek bir cümle söyledi ama dedikleri uğultu gibi geliyordu
Hala tek kulağımda olan kulaklıktan da müzik sesi geliyordu
Bir kadeh sessizlik doldurdum
Daldım gittim semaya
Güz geçti bahar geçti derken
Bir gün daha görsek ne ala
Dünya derdi sarmış dört yanımı
Yaşamayı öğrenemedim hala
Şimdi hayat ister çiçeklerle gelsin
İsterse vursun geçsin
En bilindik yalanlarından
Bir yalan seçsin gelsin
Ben bu yolda tekrar yürümem
Artık buralardan geçemem
Ben bu yaştan sonra ne kara kaşa göze
Ne de selvi boya hiç gelemem
Her kadehte bir yıldız tuttum
Söndürdüm avuçlarımda
Koşarak kaçtım güya çocukluğumda
Büyümeyi öğrenemedim hala
Ben bu yolda tekrar yürümem
Artık buralardan geçemem
Ben bu yaştan sonra ne kara kaşa göze
Söverim gelmişime geçmişime
E:gitme çitlembik
Karanlığa bıraktım kendimi
