Doomed

1

In the schieven mansion a lady with  silver eyes are at the window again. With sorrowful eyes,a sad smile crept on her face.

Looking up at the sky she saw birds of different kinds flying happily. The envy is visible in her eyes. She's wishing to have wings of her own. She wanted to come out of her suffocating cage yet she couldn't do anything for she is just a 'dog with leash'.

•••

"Katrina a week from now you'll get married."

Her father said,dropping the bomb.

Her knees wobbled. Oh no. Uminit ang mga mata niya,may nag babadyang luha. Ayaw niyang ikasal. Lalo na sa taong hindi niya kilala,nais niya munang matupad ang mga pangarap. Ngunit sa tingin niya hindi na iyon mangyayari pa. Sa sinabi ng kanyang ama,tila mas lalo siyang nawalan nang pag-asa. Pag-asa na sana kahit sandali ay maging malaya siya. Gusto niyang tumutol ngunit alam niyang hindi pwede. Ang isang gaya niya ay walang karapatan. Sunod-sunuran na parang aso.

She composed herself and forced herself to smile even though deep inside she's slowly dying.

"Kayo ho ang bahala dad." Maikli niyang tugon.

"Ah,sige ho una na ako may gagawin pa kasi ako,e."

Pag talikod niya saka naman nag-silaglagan ang mga luhang kanina niya pa pinipigalan. Dagli siyang lumabas ng opisina ng kanyang ama at patakbong tumungo sa kwarta ng kabayo. Nais niya munang libangin ang sarili. Ayaw na niyang umiyak. Nakakapagod na.

"Hon,i think she's shocked. Hindi muna kasi natin hinintay ang opinion niya ukol rito." Sabi ni madam aeva. Ang ina ni Katrina.

"Hon,i know but it would be the best for her. Kailangan natin ng koneksyon nang mga schieven. Lalo na't nag karoon ng problema ang ating main branch."

"E,hindi kaya't iisipin niya na ibenebenta natin siya?"

"Hon, there's nothing wrong with that and I'm sure shun will take good care of her. Nothing to worry about. Besides it's for her naman right? We only want the best for her."

"Yeah, you're right hon. I'm sure Katrina will understand."