Minho ışıkları açtı ve Jisungu çatı katındaki terasa çıkardı, burayı hiçkimse kullanmıyordu o yüzden bakımsızdı ama minho burayı çok sevdiği için kendisine ve arkadaşı Jisunga özel bir yer olarak düzenlemek istiyordu.
Minho: kenarda temiz bir sandalye var, otur. Ben geliyorum.
Minho içerideki eşyaların arasından bir kutuyu alıp gelmişti.
Jisung: Bu ne?
Minho: pansuman yapmayı öğrendim, annem kanayan yaraya pansuman yapmazsak mikrop kapar demişti.
Jisung: Ama çok az çizildi sadece, yapmayalım, acır.
Minho Jisungun dizindeki yara bandını çıkarttı ve yanındaki küçük poşete attı. Şişeyi açtı ve sıvıyı pamuğa döktü, anneleri onları beklediği için işini hemen halledip yeni yara bandını jisungun dizine yapıştırdı. Büyük olan ayağa kalktı ve küçük çocuğa baktı.
Minho: simdi daha iyi.
Minho Jisungun zoraki tebessümünü görünce bir anda ciddileşti.
Minho: Hata ettim. Seninle daha fazla vakit geçirmeliydim. Kyujin dışlanmış hissetmesin diye seni ihmal etmiş oldum. Gerçekten üzgünüm jisung.
Jisung yine ağlamaya başlamıştı. Kalkıp Minhoya sarıldı.
Jisung: Minho hyung bana okula başlarken sadece ikimizin yakın arkadaş olacağını söylememiş miydin? Söz vermiştik.
O sırada minho da jisunga karşılık vererek sarılmıştı. Jisunga daha sıkı sarıldığı sırada sırtında bir acı hissetti. Jisung ona vurmuştu.
Jisung: O ZAMAN SÖZÜNÜ TUT!
Minho arkadaşının sinirlenmesini tatlı bulmuştu.
Minho: Birdaha böyle birşey olmayacak, söz veriyorum.
Geç kalmamak için binadan çıktılar ve yan binaya Jisungun evine gittiler.
Byeol-ji: Oğlum geç kaldınız. Çok merak ettim.
Jisung: dalmışız anne özür dileriz.
Byeol-ji: Neyse, buradasınız önemli olan da bu.
-----
Hyerim gelince hep beraber yemek yediler. Sonra çocuklar Jisungun odasına geçti, beraber birkaç saat geçirdikten sonra Minho ve annesi evlerine gittiler.
--
Sobraki bolum için 6 vote alırsam guzel olur, teşekkürler.
