04.06.????
Aralanan kapının arasından kafasını uzatan küçük kardeşiyle okuduğu kitabı kenara bıraktı, geç bile kalmıştı ufaklık.
- Ufaklık?
-Gelebilir miyim?
Kendisine gülümseyerek kollarını açan abisinin yatağına koşup kucağında ki yerini aldı, yaşıtlarına göre ufak olan bedeni abisi tarafından sıkı sıkı sarıldı.
Babası ve diğer 2 abisi şuan salonda televizyon izliyorlardı, Hazar abisi her zaman ki gibi yanlız başına oturuyordu. Henüz evin en küçüğü olduğu için herkesten önce odasına gönderilmiş ve uyuması istenmişti ama bi türlü uykusu gelmediği için en sonunda Hazar abisiyle uyumayı düşünmüştü, Hazar abisini çok seviyordu çünkü.
- Abi bana kızıyor musun böyle yanına gelince?
- O ne demek öyle? Tabiki sana kızmıyorum, senin yaşındayken bende bazen böyle yatağımdan kaçardım.
- Gerçekten mi ?
Gözlerini koca koca açmış suratına bakan kardeşini bağdaç kurduğu bacaklarının boşluğuna oturttu, ufaklığa göre abisi dünyaya böyle kocaman ve cesur bi şekilde gelmişti sanki. Hazarın onun gözünde ki konumu asla sarsırmayacak kadar sağlam ve kudretliydi, babasından çok abisine hayranlık duyuyordu.
- Evet gerçekten, bende küçük bi çocukken yatağımdan kaçardım ama sonra artık buna gerek kalmadı. Çünkü büyüdüm ve büyüdükçe kendi yatağımı ve odamı daha çok sevmeye başladım.
- Bende odamı seviyorum, çok seviyorum. Ama seninle uyumayı da seviyorum, çünkü sen kocamansın ve sıcakcıksın.
Kulağına eğilip sır verirmiş gibi fısıldayan kardeşine kolaylık olması için dizlerini kendine göre çekti, şimdi ufaklık daha kolay yetişiyordu abisinin boynuna.
- Ben hem seni, hem Sarp abimi hemde Mir abimi de çok çok seviyorum. Keşke beraber uyusak bi kerecik istiyorum ama söylemeye utanıyorum.
Kedi gibi sokulan kardeşini poposunun altından kavrayıp kalkarak odasının bulunduğu katın merdiven boşluğundan görünen ışığı kontrol etti, demek ki herkes hâlâ uyanıktı.
- Mir?! Sarp?!
Abilerinin sesiyle merdivenin ucuna gelen iki kardeş merdivenin tepesinde dikilen abilerine ve kucağında ki küçük kardeşine anlamaz gözlerle baktılar, ufaklık çoktan uyumuş olmalıydı halbuki.
- Yastık ve battaniyelerinizi alıp çatı katında ki odaya gelin, bu gece beraber uyuyoruz.
Yüzünde ki manidar gülümsemeyle kucağında küçük kardeşini işaret eden abilerine gülümseyerek kendi yastık ve battaniyelerini alıp çatı katına çıktılar, Hazar abileri kalın büyük 3 battaniyeyi yere üst üste sermiş en başa geçerek ufaklığın koca gövdesine sığınmasına izin vermişti.
Ortaya Mir onun yanına da Sarp yerleştiğin de Hazarın göğsünde ki dövmelerde parmaklarını gezdiren ufaklık bi anda kendini Mir'in karnında otururken buldu.
- Napıyorsun abi?
- Güçlendin mi ona bakıyorum, bekle.
Kardeşinin ince kollarını elleriyle yoklayan Mir, suratında ki sahte ifadeyle beklentiyle suratına bakan küçüğünü iyice meraklandırıp en sonunda yukarı kaldırdığı ayaklarının üzerine oturtarak alttan ellerini tutmaya devam etti.
