Sabah uyandığımda yanımda hiç kimse yoktu. Bir dakika, bir dakika, bunlar nerde? Ya kurtlar yediyse?! Ya kayıp oldularsa?! Ay saçmalama Balam ya...
Çadırı açıp, yavaşça çıkdığımda karşımda gördüğüm manzara ile ufak çaplı şok geçirdim. Pasta mı?
"İYİ Kİ DOĞDUN BALAM!!"
Hepsi aynı anda bağırmıştı DOĞRU!! BU GÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM!
"Bir yaş daha yaşlandın Unnie" diyerek güldü Yuin.
"Yaşlı!" diyip güldü Haerin de.
"Salın bi kızı veleduslar!"~Haneul
"Kızlar duygulandım ben, ağlayacağım galiba..."~Balam
"Ağlama, bak bende ağlarım yoksa."-Cheonsa
Pasta kesip, biraz eğlenmiştik. Ama daralmıştım, gezmek istiyordum, biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı, biraz gezeceğim, evet gezeyim.
"Unnie, ben gezeceğim biraz. Daraldım burada"~Balam
"Gezecek misin cidden? Hayır yani, hastane falan yok dimi?"~Soojin
"Evet, cidden gezip geleceğim. "~Balam
"Tamam, bak geç gelme, olur mu?"~Soojin
"Tamam, söz Unnie! "~Balam
Kulaklığı takıp bir az yürüş yapacaktım sadece. Sakin, sessiz bir yürüyüş.
⋇⋆✦⋆⋇
Biraz yürümüştüm. Bir ağacın altında oturup gözlerimi kapatmıştım. Ama sanki biri izliyor beni... Öyle bir his var içimde.
⋇⋆✦⋆⋇
Bir cesaret bulup yanına konuşmaya gidicektim, terslese, kızsa, bağırsa, haklıydı. Sonuçta 2 yıldır yanında yoktum onun... Yanına gittiğimde yavaşça gözlerini açmıştı. Bir an yanında görünce irkilmişti.
"Siz kimsiniz?"-Balam
"Balam, ben... Ben senin abinim. Sunghoon, hatırlamıyor musun?"-Sunghoon
"Bak, evet, abime benziyorsun. Ama o öldü. Şimdi saçmalamayı kes lütfen." ~Balam
"Balam, ben ciddiyim. Böyle bir şeyin şakası olur mu sence?"~Sunghoon
Haklıydı, benziyordu abime. Ama o... O ölmüştü hani? Ya yalan söylüyorsa? Kafam karıştı. Ağlamak istemiyorum ama olmuyor, yine ağlamaya başladım. Bana sarılınca bir an durmuştum. Aynı abim gibi kokuyor... Artık emindim, abim yaşıyor ama aklımda onca soru vardı, cevap bulmam gerekiyor bu sorulara. Ama erteleyebilir, abimle zaman geçirebilirdim.
"Seni çok özledim abi..."~Balam
"Bende seni çok özledim abicim. Bundan sonra hep yanında olacağım."-Sunghoon
