Say You'll Stay

De buurjongen

'Hey, ik dacht, misschien kunnen we vanavond wat vrienden uitnodigen?' Zegt Ross. We zijn dit hele weekend met z'n tweeën, maar een feestje hier, ik weet het niet. 'Is dat wel een goed idee? Ik denk niet dat je ouders het niet zo leuk vinden.' 'Als we alles weer opruimen vinden ze het wel goed.' Antwoordt hij.
'Oké, maar alleen vanavond.' 'Alleen vanavond, we houden het leuk, echt.'

De eerste mensen komen binnen en het ziet er inderdaad onschuldig uit. De muziek staat aan, maar niet te hard. Er is eten en drinken, maar geen drank en er zijn nog niet meer dan vijftien mensen. Ross staat te praten met wat vrienden en ik kijk wat om me heen. Ik heb niemand om mee te praten en niks te doen, maar vermaak me toch wel.
Als het na een tijdje toch drukker wordt besluit ik naar buiten te gaan, ik ben niet iemand die zomaar een gesprek begint met een vreemde of gaat dansen terwijl iedereen kijkt.
Ik ga op de rand van het zwembad zitten, doe mijn schoenen uit en leg mijn voeten in het water. Na een tijdje gaat de deur open, er loopt een lange jongen van mijn leeftijd naar me toe. Zijn blauwe ogen schitteren in het maanlicht. 'Hey', zegt de jongen. 'Hey.' 'Het is nogal druk hè, binnen.' Ik knik. 'Mag ik erbij komen zitten?' 'Ja, tuurlijk.' Hij glimlacht en komt naast me zitten, dan schopt hij zijn schoenen uit, laat zijn voeten met een plons in het water vallen en steekt dan zijn hand naar me uit. 'Ik ben Joey.' Ik schud zijn hand. 'Ik ben Katie.' Hij glimlacht weer. 'Dus jij bent Katie, ik heb veel over je gehoord.' Ik merk dat ik begin te blozen en hoop maar dat hij het niet ziet. Hij gaat verder: 'Ross verteld vaak over je, toen hij terugkwam van de tour kon je duidelijk merken dat er iets veranderd was, hij vertelde over een lief, mooi meisje uit Nederland.' Ik begin nog meer te blozen en probeer het te stoppen door naar een ander onderwerp over te gaan.
'Ben je een vriend van Ross?' Vraag ik.
'Ja, ik ben ook de buurjongen,' hij wijst naar het huis dat links van ons ligt, 'daar woon ik.' 'Oh jij bent de buurjongen, Rocky zei al dat ze aardige buren hadden.' Hij lacht. 'Bevalt het een beetje, Los Angeles?' 'Ja, het is hier echt geweldig, ik wou dat ik hier kon blijven.' Zeg ik. 'Je kan hier blijven, als het echt goed gaat tussen Ross en jou.' Ik kijk naar Joey, hij meent het echt. Zou het kunnen, zou ik hier kunnen gaan wonen? Wat met mijn moeder en mijn studie? 'Het klinkt geweldig, hier wonen maar of het echt kan weet ik niet.' 'Tuurlijk kan het, het zal niet van de een op de andere dag gaan, alles inpakken en afscheid nemen, maar als je het echt wil kan het. Denk er maar eens over na, dan ga ik wat te drinken halen.' Ik knik. Wat zou ik het graag willen, samen met Ross in een huis in Los Angeles, bij hem zijn en niet hoeven wachten tot hij naar Nederland komt, of ik naar LA.
Joey komt met twee glazen drinken naar me toe lopen. 'Wat is het?' Vraag ik. 'Vanille cola, Ross' favoriet.' Ik pak het aan en neem een slok. 'Best lekker.'

Ik voel zijn zachte lippen tegen die van mij en haal mijn hand door zijn haar. Even stop ik en kijk ik recht in Joey's glinsterende ogen. Net als ik mijn lippen weer op die van Joey druk zwaait de achterdeur open, Ross loopt met tranen rollend over zijn wangen en grote stappen in onze richting. Ik wil gaan staan, maar het lukt niet, ik ben duizelig. Hij gaat recht voor me staan en slaat me dan zo hard in mijn gezicht dat ik in het water val, alles wordt zwart.

Wow verwarrend,
Ik zal nu echt sneller plaatsen want ik wil het verhaal graag afsluiten voor ik op vakantie ga. Het eind komt dichter bij.