Bedreigt | Bankzitters (Matthy)

9- Ziekenhuis

Dan hoor ik opeens een stem

'Heyy Matthy!!'

POV: Matthy
Angst schiet mijn lijf binnen, ik weet niet wat ze heeft gedaan, maar ik weet wel dat ik bang moet zijn voor deze vrouw, omdat ze afschuwelijke dingen doet. Ze loopt dichter naar me toe en knielt voor me neer: 'Hoe voel je je?' Het klinkt aardig, maar ik verroer geen spier.
Een vos verliest zijn streken niet.
'Gaat wel prima, mag ik alsjeblieft gaan?' 'Waarom niet, ik hoef toch niks meer van je, ik app je nog wel een datum voor onze volgende afspraak, doeii babee!' 'Ik ben je babe niet', komt er zachtjes uit, dan leg ik mijn hoofd weer op de grond en wacht, niet veel later komt een van haar jongens aanlopen met een handdoek met poeder. Ik weet al precies wat er gaan gebeuren en ontspan. Hij drukt de handdoek tegen mijn neus, ik snuif de poeder op, het brandt enorm, zwarte vlekken vormen zich voor mijn ogen, de wereld begint te draaien, ik sluit mijn ogen.

POV: Raoul
Ik begin me echt enorm zorgen te maken, het is 7:54 en Matthy heeft nog steeds niks laten horen, hij neemt zelfs de telefoon niet op! Zoiets zou hij nooit doen! Ik draai me nog eens om en staar naar het plafond. Waar is hij? Het voelt zo kut, alsof je een puzzel maakt waarbij stukjes ontbreken. Ik probeer rustig ik mijn bed te blijven liggen, maar het lukt me niet, ik móét gewoon even gaan staan. Ik ga staan draai een rondje, loop een rondje door mijn kamer. Open de deur. Sluit de deur. Naar het raam, en terug.
Waar wanneer hoe hoezo wat wie welke... WHY???
Ik laat me op mijn bed vallen, misschien is er wel gewoon helemaal niks aan de hand en is Matthy lekker met z'n vrienden aan het feesten.
Nee, ik voel het, er is iets, iets voelt gewoon niet goed, niet vertrouwt, er is iets aan de hand, ik weet het zeker.

POV: Matthy
Ik word wakker op dezelfde parkeerplaats, op de grond tegen een boom. Deze keer zonder uitstekend bot uit mijn been, zonder blinddoek en zonder vast te zitten. Ik voel in mijn zak, mijn telefoon zit er weer in. Die had Tess namelijk eruit gehaald. Doet ze altijd, zodat ik niet stiekem 112 of zo bel.

Ik vis hem uit mijn zak en kijk erop, het scherm licht op.
33 gemiste oproepen van Raoul.
Die jongen weet ook echt alles.
Ik klik erop, meteen word ik doorverbonden met hem, met een trillende hand breng ik de telefoon naar mijn oor.
"Hey Roel"
"Matthy!! Je leeft nog! Je wilt echt niet weten hoe bezorgd ik was"
"Roel, ik heb een hele gezellige avond gehad, maar ging een rondje wandelen en ben door m'n enkel gegaan, ik voel hem niet meer en ik kan er niet op staan, kan je me ophalen en bij het ziekenhuis afzetten?"
"Tuurlijk maatje, waar ben je? Ik kom er nu aan!"
"Ik stuur m'n live locatie naar je door! Zie je zo"
Ik hang op. Dat ging verrassend goed. Ik haal de telefoon langzaam weg bij m'n oor. Klik op Whatsapp en deel m'n locatie. Dan leg ik m'n telefoon weg en kijk ik naar de parkeerplaats.

Ik ben op, fysiek en mentaal. Hijgend duw ik met m'n rug tegen de harde stronk van de boom in de hoop ik de pijn in mijn achterhoofd wat minder voel. Het helpt niet.
Ik bijt m'n kiezen op elkaar
Kut Tess, waarom moest ze dit ook doen? Waarom precies bij mij?
Moedeloos zak ik onderuit, wachtend op Raoul.

POV: Raoul
Matthy heeft gebeld en godzijdank leeft die jonge nog, dat ie oké is kan ik niet zeggen, omdat ik nu in de auto ben omdat hij een lelijke val heeft gehad. Ik scheur door de bochten met 90 km/u, check snel ff mijn telefoon om te kijken of matthy nog steeds is waar hij net was. Hij is er nog. Laatste bocht en dan ben ik er.
Dan zie ik hem zitten.
Met zijn rug tegen een boom.
Duidelijk aan het lijden.
Ik spring uit de auto en ren naar hem toe.
"Matthy, Matthy! Alles goed?" "Raoul, wat fijn dat je bent gekomen", zegt Matthy met een zachte, schorre stem. Ik zie hem zijn best doen om overeind te blijven, maar hij valt toch weg. Ik sprint naar hem toe, leg mijn vingers op zijn pols.
Geen hartslag
Fuck
Ik pak snel m'n telefoon erbij en bel 112
"Hallo met alarmcentrale...", het bandje krijgt niet de kans om helemaal af te spelen, zo hard roep ik er: "Ambulance, Ambulance, AMBULANCE!!!!!" Doorheen.
Ik word doorverbonden.
"Hallo met 112 wat is uw noodgeval?"
"Mijn beste vriend is net flauwgevallen en heeft geen hartslag meer! Hij is hard gevallen, kom alsjeblieft snel!!!" Mijn ademhaling wordt steeds hoger.
"Hulpdiensten zijn onderweg."
Raoul, blijf hier, niet wegzakken, doe het voor Matthy.
Ik begin steeds heftiger te ademen.
"Meneer, u moet kalm blijven, adem met mij mee"
"3 seconden in, 1, 2, 3, houd 3 seconden vast, 1, 2, 3, blaas 3 seconden uit door uw mond, 1, 2, 3."
Het werkt, ik word er rustiger van.
Dan hoor ik sirenes
"De ambulance moet er als het goed is nu zijn, ik wens u nog sterkte!"
Dan hangt de dame van de alarmcentrale op.
De ambulance stopt, er springen medewerkers uit met een brancard en rennen naar Matthy, ze tillen hem erop. In tussen was er iemand naar mij gekomen: "gaat u mee meneer?"
Ik antwoord: "ik rij achter jullie aan in mijn auto."
Ze rijden Matthy de ambulance in en sluiten de deuren, ik stap in mijn auto en start de motor.
De weg naar het Erasmus MC (medical center) is 19 minuten, maar het voelt alsof ik al 3 uur in de auto zit. Elke seconde telt voor Matthy.
Jankend zit ik achter het stuur, wat als hij het niet gaat halen?
Dan ben ik er, ik veeg mijn tranen af en loop naar binnen, ik word opgevangen door iemand in de wachtkamer.
"U moet hier wachten meneer, wij roepen u als we meer nieuws hebben." Dan vertrekt hij.
Ik plof neer, leg mijn hoofd in mijn handen.
Wat moet ik toch ook met deze jongen?
Ik besluit Robbie, Milo en Koen te appen dat ze moeten komen.

De bankhutsers

U:   
Jongens jullie moeten nu
komen Matthy ligt buiten
bewustzijn in het ziekenhuis!

Ginger:
Wat is er gebeurd??

Grootvoorhoofd:
Wat heeft hij uitgehaald?!

Kleinebrabander:
We komen eraan!

U:
Ik leg het jullie later uit, schiet op!!

Ik probeer me sterk te houden, maar hou het niet vol. Jankend zak ik in elkaar met mijn handen in m'n haren. Dan voel ik opeens 2 armen om me heen, het is Milo.
De jongens zijn er blijkbaar al.
Dat hebben ze snel gedaan
Milo kalmeert me: "Rustig maar maatje, het komt allemaal goed met Matthy." Koen en Robbie waren al gaan zitten, nu zit Milo ook. Dan komen er opeens 2 mensen in dokterskleding binnen lopen, een man en een vrouw. De man zegt: "Zijn jullie hier voor Matthyas het Lam?" Je hoort de verdriet in zijn stem. "Ja, hoezo?" Antwoordt Koen.
De man kijkt schuldig naar de grond: "Dan heb ik slecht nieuws voor jullie..."

~1216 woorden~

Dang dat was lang geleden

Maar ik ben back guysss

Nee ik ga lekker m'n comeback maken en hoop dat ik meer ga schrijven!

Sorry voor iedereen die zo lang heeft moeten wachten ik (kan je nog niet) beloven dat ik meer ga schrijven.

Ga trouwens donker van Meikevsx lezen en al d'r andere boeken want ze zijn geweldig.

Hoe zijn jullie er trouwens opgekomen om mijn boek te lezen? Ben benieuwd

Check jullie bij het volgende deel ✌️

Joejoe XX pien