Kapattım Kalbimi | Texting +18

6

"Yanlış duymuş olmalıyım." dedim ve ardından soluksuz bir şekilde ekledim. "Sen ve ben aynı karede olamayız."

Elinde ki tarağı bırakıp telefonu aldı.

Yüzünü daha yakına getirdiği için gözlerinin güzelliğini net bir şekilde görebiliyordum.

"Neden öyle dedin? Ne farkımız var ki?"

Ah, Akay... Sana aşkımı bilsen böyle konuşur muydun? Söylediğim yalanı öğrensen bu kadar tatlı davranır mıydın?

"Mila, nereye daldın?"

Kendime gelip "Hiç. Öylesine söyledim." dedim.

Aniden modum düşmüştü ama hemen toparlanıp yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim.

"Çekimler nasıl gidiyor? Yoruluyor musun?"

"Evet, çok yoğun. Birazdan telefonu kapatmak zorunda kalacağım. Kusura bakmazsın umarım."

Moralim daha çok bozulsa da "Sorun değil, istediğin zaman kapatabilirsin." dedim.

"Hastalığın hakkında konuşmak istemesen de yardımcı olabileceğim bir konu var mı öğrenmek istiyorum. Tedavi ücreti var mı? İlaçların parası?"

Yüzüm kızardı. Gözlerimi ekrandan ayırıp boş boş duvara baktım. Arkadaşım ses çıkarmamak için yan odadaydı. Keşke onu odadan kovmadan önce iki kez düşünseydim. Yalan söylememde yeniden yardımcı olabilirdi.

Bahane bulamayınca utanarak da olsa yalan söyledim. "İlaçlara aldım. Teşekkür ederim."

Akay, kafasını sallayıp konuyu kapattı. Ardından elini sallayarak "Sonra görüşürüz, tatlım." dedi.

Görüntülü arama sona erdiğinde elimi istemsizce kalbime doğru götürdüm.

"Beril, çabuk odaya gel."

Seslenmemle beraber kapı sonuna kadar açıldı.

"Sen bizi mi dinliyordun?" diye sahte bir kızgınlıkla sordum. Kafasını sallayıp "Tabii ki." dedi.

"Yanlış mı duydum yoksa Akay sana tatlım mı dedi?"

Utandığım için yanaklarım alev alevdi. Cevap vermeyip elimi kalbimin üzerinden indirdim.

Akay, bana tatlım demişti...