One-shot stories

STORY 11

"SYMPATHY"

"Hey, what's wrong?" Lucky asked.

Napatitig ako sa kaniya. Ganito pr rin ang ugali niya hanggang ngaykn, napakamaalaga. He always asked me kung may nangyari ba? Kung kamusta ako? Kung ayos kang ba ako?

He always took a good care of me, hindi ko iyon maipagkakaila. Hindi niya ako kailanman pinabayaan. Palagi niya talagang pinaparandam na espesyal ako.

"Hey, are you okay?"

Napapaisip ako kung totoo pa ba lahat ng pinapakita niya sa akin.

"Mayumi?"

He's been my best friend ever since high school and ngayong college, he became my boyfriend. My boyfriend for almost 5 months now. I don't know pero naguguluhan ako madalas sa mga kilos niya, sa pamamaraan ng pskikitungo niya sa akin.

"Mayumi?"

He didn't even say the magic word simula nung maging kami.

"Hey, Mayumi."

Napabalik ako sa reyalidad.

"Ah..yes?" I asked him.

"I kept calling your name but you're too preoccupied. Is there something wrong?" He told me again softly.

"Ah s-sorry...Wala naman" I shooked my head.

"You sure?" He asked again.

I nodded.

"Tara na nga. Maggabi na oh, nandito pa rin tayo sa daan. Delikado pa naman." Pag-iiba ko sa usapan.

Nagsimula kaming lumakad ulit ngunit ilang saglit lang ay naramdaman ko sa aking likod na tumigil siya sa paglalakad at nagtanong na naman.

"Mayumi." He called my name.

Napapikit ako mariin bago dahan-dahang humarap sa kaniya.

"Hmmm?" Sagot ko.

"I know you're not okay. Tell me, what's wrong? Is it about your studies? Is it about your family? Is it about me? Did I... Did I do something?" Sunod-sunod niyang tanong sa akin. Nangungusap ang kaniyang nga mata. Gustong malaman kung ano nga bang problema.

Hindi ko malaman kung handa ko ba siyang tanungin. Kung kaya ko bang marinig ang kaniyang sagot. O kung ito na ba ang tamang panahon.

"Mayumi, please... Tell me, I wanna help you." Lumapit na siya sa akin at hinawakan ang aking mga kamay.

Huminga ako nang malalim tsaka tumingin sa kaniyang mga mata.

"Lucky...Do you...D-do you love me?" Mahinang usal ko ngunit sapat na para ito ay marinig niya.

Unti-unti niyang inalis ang kaniyang mga kamay na nakahawak sa akin.

"I...I care a-about you." Nahihirapang sabi niya.

Doon ay tila nagsimulang nadurog ang aking puso.

"Just only yes or no, Lucky." I told him.

Binalot kami ng nakakabinging katahimikan.

Matagal ko siyang hinintay sumagot ngunit wala akong makuhang sagot. At doon ay may napagtanto ako.

I laughed bitterly.

"Yeah right, you don't... love me at all." I smiled painfully, pilit pinipigilan ang mga luhang gustong kumawala.

"W-what? No...no...no, Mayumi. Listen to m-me, okay? I care for you...a lo—" I stopped him.

"No, Lucky! Care and love is two different things! You only care about me! You don't love me at all!" Nagsimulang mag-unahan sa pagtulo ang aking mga luha.

Pilit niya akong nilalapitan pero mabilis akong lumalayo.

"N-no, Mayumi. I really do care about you, so damn much!"

Umiling-iling ako.

"That's not l-love, Lucky, that's s-sympathy." Nahihirapang usal ko tsaka lumapit sa kaniya. "You just.. you only c-care about me but do n-not love me." Dinuro-duro ko ang kaniyang dibdib.

Hahawakan na sana niya ako ngunit lumayo ako.

"I-i'm sorry..." Mahinang sabi niya.

"Just...why, Lucky? Why can't you love me? Niligawan mo lang ba ako dahil naawa ka sa'kin? Dahil sobra akong nasaktan sa ex ko?" I asked him.

Sinubukan niyang lumapit sa akin but I stopped him.

"No..no.. Hindi ganun yun, Mayu—" I cut him off.

"Then tell me! Tell me why, Lucky!?"

"I courted you not because of your ex, okay? I courted you because I care about you."

Lumapit siya sa akin tsaka hinawakan ang aking mukha. Pinupunasan ang mga luha gamit ang kaniyang mga kamay.

"Lintek na care yan, Lucky! Hindi ko kailangan ng pag-aalaga mo! Pagmamahal ang kailangan ko, Lucky! Pag-mamahal mo! Love not sympathy!" Humiwalay ako sa kaniya.

"I'm sorry... Let's just start, please. I promise, I'll love you." Nangungusap ang kaniyang mga mata. May mga luha na ring pumapatak galing dito.

Sinubukan niya ulit lumapit sa akin ngunit mabilis ko siyang pinigilan.

"Don't...Lucky. And no, l-let's stop this."

Umawang ang kaniyang labi. Gulat sa aking mga nasabi.

"No..no..no.. Mayumi. Please, let's talk." Humihikbi na rin siya gaya ko.

Umiling-iling ako.

"N-no. Umuwi ka na, p-please."

Umiling-iling din siya.

"But May—"

Hindi ko na siya pinatapos pang magsalita. Tumakbo ako papalayo sa kaniya. Narinig ko pang tinawag niya ang pangala ko ngunit ako lumingon.

Iyak lang ako nang iyak habang tumatakbo hanggang sa makauwi ako sa bahay namin.

Nang maisara ko ang aming gate, doon ako napasalampak ng upo at hinayaan ang sarili kong umiyak nang umiyak.

____________________________________

A/N:

Thank you so much for reading my story, fellas! A simple comment and/or vote would mean so much to me.