- Чи зүгээр үү?
- Зүгээрээ... Чамтай уулзаад миний сэтгэл тийм ч их өвдсөнгүй.
- Юу гэсэн үг юм? Өвдөх ёстой байсан юм уу?
- Уучлаарай өөрөө ч мэдэлгүй буруу үг ашиглачихлаа. Би согтсон бололтой. Гарцгаах уу?
Салхи зөөлнөөр үлээж, хажуугаар яаран гэрлүүгээ алхах хүмүүс зөрнө. Харин би даарч байгаа хирнээ яаралгүй уруулаа өргөөд инээмсэглэхийг хичээн, нулимсаа урсгахгүйн тулд тэнгэр ширтээд зам даган алхана. Арав хүрэхгүй минут газарыг хоёр дахин их хугацаа зарцуулж туулсаар гэртээ орж ирээд тэнэг юм шиг л тэвчиж байсан нулимсаа ил гарган цаг шахуу уйллаа. Эцэст нь нойр минь ч хулжин дутуу нойртой би маргааш нь дүнсгэрхэн юм л өдрийг өнгөрөөлөө.
Би чинь угаас дуу цөөтэй ийм л хүн байсан шүү дээ түүнтэй учирахаас өмнө. Зүгээр л жинхэнэ би эргээд ирсэн байхад яагаад бүх зүйл буруу болчихсон юм шиг амьдрал ийм хэцүү байгаа юм бол?
YOU ARE READING
MYBOI
FanfictionБолохгүй юмсан...зураас давж Хоромхон зуурт цээжинд минь түүдэг өрдөж орхичихоод удалгүй нурам ч үлдээлгүй усалж орхидог чи ямар гээч шид нь юм? Би долоон жилийн туршид хүлээхдээ түүнийг мөрөөдөж байсан. Долоон жилийн дараа би түүнтэй төстэй нэгний...
