Καλοκαιρινές απολαύσεις

Σπηλιά 2

"Μοιάζεις με Σειρήνα. Πώς γίνεται να σε έχω μπροστά μου και να τρέμω πως αν σε πιάσω θα βουτήξεις στο νερό και θα χαθείς;"

Εκείνη γελά, κινείται ανάλαφρα προτάσσοντας τα στήθη της.

" Δεν πάω πουθενά, σε περίμενα αρκετή ώρα ήδη. Έλα, δε θα το ξανα πω."

Πλησιάζει , την φιλά απαλά στο λακάκι του λαιμού της. Στηρίζει το πόδι της στο βράχο δίπλα της , ενώ σπρώχνει το κεφάλι του προς τα κάτω.

Παίρνει μια γεύση, ανάμεικτη από το δροσερό νερό και το νέκταρ της.

" Έκανα λάθος. Δε μοιάζει με Σειρήνα. Είσαι Σειρήνα, με μαγεύεις κάθε μέρα. "

Με αυτά τα λόγια , συνεχίζει να την γεύεται ρουφώντας όσο πιο γλυκά και ηδονικά μπορεί.

Ξέρει πώς της αρέσει.

Για απάντηση ακούει τα βογγητά της να γεμίζουν το χώρο , αργά και βραχνά.

Έχει κλειστά τα μάτια της, απολαμβάνει τους μικρούς σπασμούς που νιώθει. Χαϊδεύει τις σκληρές θηλές της, θέλει να ατενίσει τον ουρανό.

Σηκώνοντας τα βλέφαρά της , βλέπει έναν Γερμανό τουρίστα πάνω στο μονοπάτι να τους κοιτάζει κοκκαλωμένος.

Συνειδητοποιεί ότι τον είδε, μα δεν φεύγει. Τον κοιτάει βαθιά στα μάτια , καθώς έρχεται ο οργασμός της από τη γλώσσα και τα δάχτυλα του συντρόφου της.

Ο φόβος του μετατρέπεται σε ωμό πόθο.

Τον έχει κλειδώσει με το βλέμμα της, δεν μπορεί να φύγει. Δε θέλει να φύγει.

Εκείνη , ξέρει ότι θα μείνει να παρακολουθήσει ολόκληρη τη σκηνή.

Χαμογελά ηδονικά και στρέφει τη προσοχή της στον σύντροφό της, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον σιωπηλό παρατηρητή τους...

Η ιστορία είναι αυτοτελής.

Εάν σας αρέσει, μπορεί να ξεκινήσω μια σειρά από αυτοτελείς ερωτικές ιστορίες!!

Πως σας φαίνεται; Αρκετά τολμηρή γραφή; Θέλετε περισσότερη υπόθεση;

Πείτε μου τις απόψεις σας στα σχόλια...

All rights Reserved.