Καλοκαιρινές απολαύσεις

Ριψοκίνδυνο Πάθος 1

Τον είχε δει τις προηγούμενες μέρες, καθώς περπατούσε στα δρομάκια του μικρού αυτού παραθαλάσσιου χωριού.  Είχαν ανταλλάξει βλέμματα, φευγαλέα. Η Αριάδνη ένιωθε μια φλόγα να σιγοκαίει μέσα της για αυτόν τον όμορφο νέο. Ήταν ξανθός, με γεροδεμένο κορμί για το νεαρό της ηλικίας του. Έμοιαζε οριακά έφηβος, κάτι που την έκανε να διστάζει για κάτι παραπάνω από μερικά βλέμματα και χαμόγελα όλο νόημα. Τα βράδια κυλούσαν ήρεμα, μέχρις ότου έδωσε το σύμπαν και βρέθηκαν σε κοινή παρέα. 

-"Αριάδνη", τού συστήνεται δίνοντάς του το χέρι της.

-"Πάτροκλος, χάρηκα πολύ", είπε και κράτησε λίγο παραπάνω το χέρι της μέσα στο δικό του.

 Ηλεκτρισμός διαπέρασε το κορμί της, ανατρίχιασε ολόκληρη. Και εκείνος δεν έμεινε ανεπηρέαστος, σκίρτησε κάτι μέσα του. Χώρισαν τα χέρια τους για να μη δώσουν στόχο, αλλά μάταια. Έπιασαν τη κουβέντα μιλώντας παθιασμένα και σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ τους και τα λεπτά περνούσαν ευχάριστα. Οι υπόλοιποι στη παρέα έκαναν πως δήθεν δεν αντιλήφθηκαν το φλερτ τους και συνέχισαν να συζητούν περί ανέμων και υδάτων, αφήνοντας την Αριάδνη και τον Πάτροκλο να γνωριστούν καλύτερα.

Σε κάποια στιγμή, η Αριάδνη κοίταξε το ρολόι της και θυμήθηκε πως είχαν κανονίσει με τη παρέα ένα τελευταίο βραδινό μπάνιο, καθώς από την επόμενη ένας-ένας θα αναχωρούσε για τον τόπο του, ενώ εκείνη θα παρέμενε ακόμη δύο βράδια.  Έτσι, με βαριά καρδιά του λέει:

- "Δυστυχώς πρέπει να φύγω. Έχουμε κανονίσει για βραδινό μπάνιο και το ξέχασα, πρέπει να πάω να αλλάξω". 

-"Εντάξει, λυπάμαι που θα λήξει έτσι η βραδιά. Να περάσεις όμορφα", είπε ο Πάτροκλος ελαφρά απογοητευμένος.

Ξάφνου, πέρασε μια σκέψη από το μυαλό της και το πρόσωπό της φωτίστηκε ολόκληρο.

-"Ξέρω πως είναι λίγο ξαφνικό, θα ήθελες μήπως να έρθεις μαζί μας στη θάλασσα; Με τα παιδιά γνωριζόσαστε εξάλλου".

-"Ναι, θα το ήθελα",  δέχτηκε με μεγάλη προθυμία ο Πάτροκλος.

Σηκώθηκαν από το τραπέζι του μαγαζιού αφότου πλήρωσαν και πήραν το δρόμο προς τα καταλύματά τους με τα πόδια ώστε να φορέσουν τα μαγιό. Σε όλη τη διαδρομή η απόσταση μεταξύ τους ήταν ελάχιστη, τόσο που ένιωθαν σαν να αγγίζονταν οι ώμοι τους.

Δε πέρασε πολύς χρόνος και κατέβηκαν στην παραλία, όπου οι υπόλοιποι είχαν ήδη στήσει χώρο με ποτά, είχαν στρώσει άνετα κιλίμια στην αμμουδιά με αναμμένα ρεσώ κεράκια ολόγυρά τους και ωραία ατμοσφαιρική μουσική.  Κάθισαν όλοι ανά ζευγάρια και περίσσευαν η Αριάδνη με τον Πάτροκλο, ο οποίος κάθισε ακριβώς απέναντί της. Εκείνη, γυρνούσε και μιλούσε με τους υπόλοιπους, δίνοντας που και που λίγη σημασία στον Πάτροκλο. Τον έπιασε να την κοιτάει με βλέμμα γεμάτο σπίθα. Την έκαψε μέσα της βαθιά αυτό το βλέμμα, δεν άντεχε να τον κοιτάει, έτσι πρότεινε να βγάλουν τα ρούχα τους και να βουτήξουν όλοι. Μπήκαν και άρχισαν να παίζουν πετώντας νερά ο ένας στον άλλο, γελώντας και φωνάζοντας.