αρχι''ΤΕΚΤΩΝ'' Εύα

20.

Ένα μήνυμα ελήφθη. Φώτισε το κινητό της Εύας από άγνωστο αποστολέα ως συνήθως. Ήταν από την αδελφότητα: « Αυτή τη στιγμή όλα τα εμπλεκόμενα μέλη στην υπόθεση που ερευνούσαμε βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας.»
Το σίγουρο ήταν πως μέχρι να δικαστούν οι υποθέσεις των μελών η Εύα δεν θα ηρεμούσε. Από την άλλη το θέμα που προέκυψε εντός της αδελφότητας σήμαινε πως η υπόθεση είναι ακόμα ανοιχτή και πως πρέπει να βρεθεί ο «αδελφός» που έχει διαφθαρεί. Ήταν φλέγον ζήτημα γιατί αυτός μπορεί να είχε ήδη ενημερώσει για τις συλλήψεις και τα άτομα να ήταν προετοιμασμένα, το ίδιο και οι δικηγόροι που θα αναλάμβαναν, οι διεφθαρμένοι δικαστές και πάει λέγοντας. Υπήρχε χρόνος, υπήρχε πληροφοριοδότης και το χειρότερο είναι πως υπήρχε ακόμα ένα απόβλητο της κοινωνίας ελεύθερο.  Ένας ακόμα ένοχος.
  Στο τραπεζάκι του σαλονιού το φως έπεφτε πάνω σε ένα κίτρινο χαρτάκι σημειώσεων που η Εύα είχε προλάβει να κρατήσει μετά την επίσκεψή της στη βιβλιοθήκη. Της άρεσε πολύ να κρατά σημειώσεις, της υπενθύμιζαν, τη βοηθούσαν να συνδέει πρόσωπα, καταστάσεις, φαινόμενα…με λίγα λόγια της άρεσε η οργάνωση. Στο χαρτάκι είχε γράψει τα εξής:
1)πίνακας, μυστικός δείπνος, Λεονάρντο Ντα Βίντσι
2)θρησκεία, αγία γραφή, Ματθαίος 26:14-75, Λουκάς 22:20
3)γεωμετρία, ισαπέχουν από το κέντρο, ακτίνα (r)
Το κοιτούσε, το ξανά κοιτούσε προσπαθώντας να συνδέσει τα δεδομένα. Κάθε φορά που περνούσε από το τραπεζάκι τα μάτια της έπεφταν πάνω στο χαρτάκι. Κάποια λογική σύνδεση θα μπορούσε να υφίσταται εδώ. Στο μυαλό της εντυπώθηκε η εικόνα του μικροσκοπικού σημειωματάριου… Τώρα σε όποιο δωμάτιο και να κινούνταν είχε την εικόνα μπροστά της, σχεδόν τρισδιάστατη να παίρνει μορφή ανάλογα με τις σκέψεις της. Χιλιάδες συλλογιστικές πορείες που την οδηγούσαν σε αδιέξοδο και έπεφταν στο κενό έδιναν τη θέση τους σε προσωπικά φαντάσματα που τη στοιχειώνουν από το παρελθόν.
  Με τη γιαγιά της περνούσε πολύ χρόνο όταν ήταν μικρή να λύνουν διάφορους γρίφους οι οποίοι δεν ήταν καν για την ηλικία της. Παζλ, παιχνίδια γνώσεων και γρίφοι ήταν το κίνητρο για να ασχοληθεί η Εύα με κάτι, οτιδήποτε. Είχε φτάσει σε σημείο να μην ενδιαφέρεται για οτιδήποτε που δεν είχε έστω κάποιο μικρό βαθμό δυσκολίας. Διέφερε από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της.
« Αν υποθέσω πως όντως υπήρχε λόγος πίσω από την αλλαγή του πίνακα κατά πάσα πιθανότητα τα στοιχεία που ψάχνουμε έχουν σχέση με πίνακα. Πιθανόν ψάχνουμε κάποιον από τους χιλιάδες πίνακες εντός της στοάς και φυσικά όχι τον προφανή που αλλάχτηκε, όμως αυτός θα μας οδηγήσει στον πίνακα που αναζητάμε. Έπειτα τα νούμερα στα εδάφια της αγίας γραφής ίσως να έδιναν κάποια περαιτέρω πληροφορία. Το ζήτημα που προκύπτει είναι αν αυτοί οι αριθμοί έχουν σχέση με αριθμούς-στοιχεία, πιθανή ώρα συνάντησης ή αναφέρονται, κρύβουν γράμματα… ίσως κάποιο αναγραμματισμό. Επίσης αν ήταν γράμματα είναι της ελληνικής ή από το λατινικό αλφάβητο…;
Ο πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι δεν είναι έργο τέχνης Έλληνα ζωγράφου. Τα έργα (πίνακες) που ισαπέχουν από το κέντρο της στοάς επίσης δεν είναι Ελλήνων καλλιτεχνών εκτός από αυτό που κοσμεί φυσικά το κέντρο της!»
« Έλα, σκέψου…» πίεζε τον εαυτό της να σκεφτεί η Εύα.
« Πρόκειται για προδοσία που ο Χριστός γνώριζε, άρα και εδώ στην προδοσία που συμβαίνει το άτομο ή άτομα γνωρίζουν ότι προδίδουν αλλά δεν το κάνουν να φανεί… Ψάχνω κάτι μεταξύ Ματθαίου και Λουκά μεταξύ 26 και 22… μια διαφορά  26 – 22 ίσον 4 (D) όπως deux που σημαίνει δύο, δυάρι, δυϊσμός (ανάμεσα σε δύο – Ματθαίο και Λουκά). Εντωμεταξύ οι αριθμοί που έχω στη διάθεσή μου ως τώρα έχουν 3 δυάρια και αποτέλεσμα 4. Το 34 ως νούμερο δείχνει την τελειότητα, το τρίγωνο και το τετράγωνο μαζί. Αν κάποιος θέσει ως κέντρο ένα σημείο και σχηματίσει ένα τετράγωνο γύρω του και αντίστοιχα μετά ένα τρίγωνο, μπορεί ενώνοντας τις άκρες του να σχηματίσει έναν κύκλο. Το σύμβολο του θεϊκού ανθρώπου.»
Δεν μπορεί… πρέπει να ήταν σε καλό δρόμο η Εύα. Όλα τα στοιχεία έδειχναν να έχουν κάποιο νόημα, κάποια σχέση, μια σύνδεση. Οι ώρες περνούσαν και εκείνη ένιωθε την ανάγκη να βρει μια λύση. Ίσως η τόσο μεγάλη της ανάγκη να την έκανε να βλέπει παντού συνδέσεις και νοήματα.Μπορεί όλα αυτά να ήταν απλώς ένα αποκύημα των γνώσεών της και μια βαθύτερη, επιτακτική σχεδόν ανάγκη να της φανούν χρήσιμα.
  Το 34 είναι ο αριθμός της μελαγχολίας, άλλοι το έχουν συνδέσει ακόμα και με τον σατανισμό, το σατανά, τον πλανευτή των ψυχών, τον ομορφότερο άγγελο αλλά και έκπτωτο προδότη του παραδείσου.
  Νομίζω ψάχνω κάποιον καλλιτέχνη που έχει εκφράσει τη μελαγχολία του, την προδοσία μέσα από μια εικόνα, έναν πίνακα, ανάμεσα σε 2 κόσμους.
  Τα υπόλοιπα νούμερα στο Ματθαίο και το Λουκά όμως τι να κρύβουν; πάλι γράμματα; Ή μήπως κάποια πιθανή ώρα συνάντησης των ενόχων; Και το (r) της ακτίνας πού να συνδέεται και πώς;
Στο Ματθαίο το 14 αν συμβολίζει το n τότε το 7 είναι το g και το 5 το e. Και αντίστοιχα στο Λουκά το 20 που μένει είναι το t…»
Η Εύα πιάνει ένα χαρτί καινούριο και σημειώνει τα εξής:
Πίνακας, καλλιτέχνης, όχι Έλληνας, προδοσία, 4(d) ή διττή σημασία 2(deux), 14(n), 7(g), 5(e), 20(t), ακτίνα (r),34…
« Το 34 σαν άθροισμα βγάζει το 7 το οποίο το έχω και από τους ευαγγελιστές ευαγγελιστές (g). Η διαίρεση τους δεν θα μου έδινε σταθερό αποτέλεσμα. Η αφαίρεση τους θα έβγαζε αρνητικό πρόσημο… ο πολλαπλασιασμός τους όμως δίνει 12, όσοι και οι μαθητές του Χριστού, οι μήνες του χρόνου, τα ζώδια, το γράμμα m. Άλλωστε ο πολλαπλασιασμός είναι μια καλυμμένη πρόσθεση… ναι! έχει λογική, έχει κοινά στοιχεία απ’ όπου και να το εξετάσω. Μου κάνει! Προς το παρόν το κρατάω.»
Στη λίστα που έφτιαξε συμπλήρωσε το Μ και έπειτα την άφησε δίπλα της καθώς ένιωθε το κεφάλι της έτοιμο να εκραγεί. Το άφησε να γείρει. Στα επόμενα λεπτά η Εύα ήδη είχε αποκοιμηθεί με το ένα χέρι της απλωμένο προς τη νέα λίστα και το άλλο ακουμπισμένο πάνω στο τηλέφωνο. Χαμένη και αυτή τώρα ανάμεσα σε 2 κόσμους… αυτόν του ονείρου και της πραγματικότητας, του είναι και του φαίνεσθαι, του καλού και του κακού… παντού δυϊσμός… αλλά ακόμα και ένα σταματημένο ρολόι δείχνει τη σωστή ώρα 2 φορές την ημέρα.