(2.10)

279 17 6
                                    

လန်ကျန်ရဲ့ပါးကိုပွတ်သက်ပြီ

"ဒီလောကမှာ ဒီလောက်ချောတဲ့အရူးတွေ့ဘူးလို့လား ကိုယ်ကိုပြန်ကြည့် ပြီမှဘယ်သူကရူးလဲဆိုတာ‌ကိုပြော ဦးနှောက်မရှိတာငါအပိုင်ကိုထိရဲတယ်"

စစ်တိုက်ပြီပြန်လာတော့ ဝေ့ရင်းနဲ့လန်ကျန့် ရှေ့ဆုံးကနေမြို့ထဲဝင်လာတယ် မြို့ထဲမဝင်ခင်ဝေ့ရင်းသူရဲ့ မျက်နှာဖုံးကိုချါတ်လိုက်တယ် တိုင်းသူပြည့်သားတွေက သူတို့ဧကရာဇ်နဲ့ဧကရီတို့ကိုတွေ့ကတော့အရမ်းလိုက်ဖတ်ကြောင်းပြောကြတယ် ဧကရာဇ်ကနတ်ဘုရားလိုချောမောပြီ ဧကရီကနွေဦနတ်ဘုရားထပ်တော်ပိုပြီ လှပနေကြောင်းပြောကြတယ် ဝေ့ရင်းစကားသံတွေကြားပြီ စိတ်ထဲမှာဒူးရင်သီးတွေသီးနေတယ်

*ချီလိုလှတာ ငါကချောတာကွာ ခန့်တာ*

‌ဝမ်လေး အသံတိတ်ရယ်နေတယ် သူအသံထွကိရင် စခင်ရဲ့မြားဦးကသူဘက်လှည့်လာမယ်ဆိုတာသိလို့ စိတ်အနှောက်အရှပ်ဖြစ်တဲ့မျက်နှာနဲ့ နန်တော်လဲပြန်လာတယ် လန်ကျန့်ဝေ့ရင်းကိုကြည့်တော့ စိတ်အနှောက်အရှပ်ဖြစ်တဲ့မျက်နှာ ဖြစ်နေတာကြောင့်မေးလိုက်တယ်

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဝေ့ရင်း"

"သူတို့တွေပေါ့ ငါကလှတာမဟုတ်ဘူး ချောတာကို စွတ်တွေလှတယ်ပြောနေကြတယ်"

လန်ကျန့်အနဲ့ငယ် ရယ်လိုက်တယ်

"ဘာလဲ ငါကိုလှောင်တာလား"

"မဟုတ်ပါဘူး စစ်တိုက်လို့မဟုတ်ဘဲ လူတွေရဲ့စကားကြောင့် မင်းစိတ်အနှောက်အရှပ်ဖြစ်တာကြည့်ပြီ ရယ်လိုက်မိသွားတာပါ"

"တော်ပြီ မင်းကိုမခေါ်တော့ဘူး ကိုယ်အဆောင်ဘဲကိုယ်ပြန်မယ်"

"ခဏဝေ့ရင်း...."

"လိုက်မလာနဲ့ ငါစိတ်အခြေအနေမကောင်းဘူးနော်"

"အင်းပါ ညကျရင်အောင်ပွဲခံဖို့ရှိတယ်"

"သိတယ် လာခဲ့မယ်"

ဝေ့ရင်းပြောပြီထွက်သွားလိုက်တယ် ပါးစပ်ကလဲပွပွစိစိနဲ့ ပြောသွားသေးတယ် လန်ကျန့်ကတော့ သူရင်ထဲကမသေချာသေးတဲ့ခံစားချက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲစဉ်စာရင်သူအိပ်ဆောင်ကိုပြန်လိုက်တယ် ဝေ့ရင်းဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ အနောက်‌ဆောင်ဘက်ရောက်သွားတယ်

System ဝမ်လေး(ဝမ်ခဲရှင်း)Where stories live. Discover now