Dilhun

🍂Dilhun -7-

Merhaba uzun zaman oldu sonunda 1k olmuşuz bu güzel haber vesilesiyle yeni bölüm atayım dedim. Emeği geçen herkese teşekkür ederim. Keyifle okumanız dileğiyle.🍂(⁠◕⁠ᴗ⁠◕⁠✿⁠)

-

Medya: Emircan İğrek-Facia

"Kirpiğin ok, bakışın mermi, facia facia..."

-

Söz merasimi bittikten sonra herkes yerlerine otururken ben ise düşüncelere dalmıştım. Yaşanılanlar o kadar tuhafıma gidiyordu ki. Her şey ne kadar da hızlı ilerliyordu böyle ve ben seyretmekten başkasını yapamıyordum. Ne hissetmeliydim şuanda onu bile bilemiyordum ve ben kendi içimde böylesine büyük bir savaş verirken benim aksime herkes için dışardan bu olay gayet olağan ve mutluluk vericiydi

Ancak bu anın neresinde mutlu olmam gerektiğini bile bilmiyordum ben. Gerçi hayatım boyunca pek mutlu olamadığım için bu durum benim için gerçekçi olan tek şeydi.

Ellerimdeki ve üzerimdeki pahalı eşyalara baktım.

Bir kaç ay öncesinde birisi gelip bana başıma bunların geleceğini söyleseydi eğer onunla bir güzel dalga geçer ve üstüne epeyce bir gülerdim ama şimdi kader denilen şey beni buraya kadar getirmişti.

Rabbimin benim için seçtiği kader buydu.

Belki bu evlilikte mutlu olamayacaktım ama en azından ailemi sefaletten kurtarabilecektim. Uğruna sevinebileceğim tek şey buydu.

Muhabbet koyulaştıkça koyulaşmış çay faslına geçilmişti bu yüzden semaverimize yeniden çay demlemek için mutfağa gittim. Boşalmış olan semavere suyunu ekledim ve çayı demledim.

Suyun kaynamasını beklerken hiç beklemediğim bir sırada arkamdan mutfak kapısı kapanınca irkilmedim değildi elbette. Arkamı döndüğümde onu yeniden karşımda görünce bir kaç dakika önce yaşanılanlar aklıma geldi ve istemsiz yüzüm kızardı.

"Hediyeler konusunda çok inatçısın değil mi?"

Dediğinde ne dediğini başta anlayamamıştım. Neyden bahsettiğini anlayamadığımı belirten şaşkın bakışlarımdan sonra o kendine has gülüşüyle güldü ve bana doğru bir adım attı bununla bende bir adım yana kaydım.

Ondan uzaklaşmamla yeniden güldü.

"Artık sözlü değil miyiz? Bu neyin utanması?"

Onun alay eden gülüşüne ve tavırlarına daha fazla dayanamadığımdan sessiz kalamadım.

"Bunun bir oyun olduğunu unutmadın değil mi?"

Bakışları dediklerimden sonra değişirken gülüşünün genişliği azaldı.

"Bir an için bile olsa oyunumuzu unutmuyorsun değil mi?"

Ne demeye çalıştığını yine anlamazken bugün ona ne olduğunu bilemiyordum. Bana aşık olması ihtimalinden şüphe etmek istesemde bunun bir kaç günde olmayacağından emindim. Niyeti benimle oynamaksa eğer ben onun oyun oynayabileceği biri kesinlikle değildim.

"Kendimizi kaptırmasak ikimiz için de iyi olur." Diye fısıldadım.

Derin bir nefesten sonra devam ettim.

"Beni sevmediğini biliyorum aynı şey benim için de geçerli, nerde durmamız gerektiğini bilmemiz gerek Burak."

Adını ilk seslenişimle birlikte yeniden gülümsedi ve gözlerimin içine baktı. Gerçekten onun bugün ne yapmaya çalıştığını anlamış değildim ve kesinlikle de çözemiyordum. Acaba bu davranışlarının ardında benimle ilgili ne gibi bir niyeti olabilirdi?