PİONEER

BİTMEYEN KÂBUS

Bölüm müzik: Interstellar (Main Theme) - Piano Version

İyi okumalar🌾

Birkaç saat önce:

Hayatta hiç yetişmeye çalıştığınız bir yer oldu mu? Nefes nefese korkudan kıstırılmış çocuk yüreğiniz parçalanırken, her şey düzelecek umudu taşıdınız mı?.. Benim oldu, Şuan olduğu gibi ama nereye koştuğumu veya neye yetişmeye çalıştığımı bilmiyorum. Elimde telefon sadece koşuyorum. Soğuk,kasvetli sokakları hesaplarıma göre dakikalardır yalnızca koşuyorum...

Attığım her korkak adımda nefesim derinleşiyor ve alınan her soğuk nefes boğazımdan başlayıp ciğerlerime kadar patlatırcasına bir ağrı saplıyordu.. durup dinlenmem gerek, ama dünya benimle durmuyorudu. Aldığım haber ile varacağım yerde beni ne bekliyor bilmiyorum, olanların birer kabus olmasını diliyorum ah Allah'ım lütfen takılıp düşeyim ve bitsin şu kâbus. Adimlarimla birlikte yol uzuyor hiç bitmeyecek gibi gelse de oraya varmalıydım.

Sokaklar, ağaçlar, garip yüzlü insanlar ve saldığım her nefes hızla ardımda bırakırken varmıştım gelmem gereken yere, ama yetişememiştim... Alevler içerisinde yanan, küle dönen geçmiş ve geleceğimi izlemekteyim. Dudaklarımdan dışarıya firar eden düzensiz soluklarım, ardı arkası kesilmeyen sıcak çiğlerim, her şey bitmişti benim için. işte şimdi durabilirdim...

00:00

Herkes bir gün nasıl öleceğini merak eder. Belki de türlü senaryolar geçer kafamızda defalarca, farklı şekillerde ama aynı yerde. Kabul edin, sevdiklerinizin nasıl öleceğini hiç düşünmediniz? aklınıza gelir gibi olur da hemen kovarsınız çünkü korkarsınız. kendinizde duyduğunuz cesareti onlar için duyamazsınız, ya gerçekleşirse!! Bir şeyi kaçırıyoruz ama.. kafamızda kursak da kurmasak da kaybediyoruz çünkü hayat bizler gibi endişe duymuyor kurmaktan, belki yapmaktan ve hatta almaktan...

Dışarıdaki gürültü son bulmuşsa da kafamın içinde dinmek bilmeyen bir kaos vardı, ancak evin içerisinde yankılanan tek ses televizyondaki haber sunucusuydu.

-Televizyonu kapatır mısın?

Bir ölünün ses tonu nasıldır bilmem ama bir ölüden farksızdı bedenim, sesim.. sahi nefes alıyor muydum?

-Tatlım biliyorum acı veriyor ama gözden kaçırdığı...

-TELEVİZYONU KAPA-TIR-MISIN!!! LÜTFEN?

Anlık sessizliğe terk edilirken geriye uzaklaşan bir çift rugan yankılanıyordu hissiz duvarlarda, ama duyar gibiyim. Her yankıda sessiz inleyişlerini.. sanki sırf cansız olduklarını düşündüğümüz için susmaya zorlanmış gibi kısık, ve her eksilen adımda azalan inleyişler. Kim demiş duvarlar cansız diye? Ne yani sizi sahte de olsa iyi hissettiren aynalarda mı cansız? Karanlık dar, demirden bir kutuya sıkıştırılmış, sarsılmış hissediyorum. Bu gibi zamanlar da hep böyle mi düşünülür? "Ne zaman biter ve ne zaman her şey normale döner..." Sahi, geriye ne kaldı normale dönülmesi gereken?

🌾

Çok küçük yaşta kaybetmiştim anne ve babamı. Sorsanız hatırlamam bile anlatılanlardan biliyorum o "basit trafik kazasını."

Bana gelirsek zaten hep yalnız büyümüştüm. Okul yıllarım hep yurtlarda geçti. Ahh, evet o yurtlar.. Nasıl bilir misiniz? Kalabalık ama seni görmeyen insanlarla dolu kasvetli yurt ve soğuk yataklar, hiç ısınmazlar.

Hayatta birçok yıkıcı olay vardır, birçok duygu tadarsınız ama bir duygu var ki sizi hem öldüren hem dirilten bir güce sahip. Belki umursamaz ama içinde bir parça merak barındıran sorunuzu duyar gibiyim "nedir o..." o duygu her şeyin olup bittiği ve hayatın normal akışına döndüğü, yaşamak zorunda olduğunu, unutamasan da kaldığın yerden ilerlemeni söyleyen duygu, o işte, evet. Zaten uzaktım zaten onunla değildim yılda belki 2 kez görürdüm ama hiç görmesem bile var olduğunu bilmek yetiyordu. sizce de yetmez miydi?

...

🌾

Binada gerçekleşen patlamaya dair dışarıdan hiçbir bulgu yoktu.. olay yeriyle ilgilenen polislerin gaz sızıntısı kaynaklı olduğunu söylüyorlar ama anneannem (aslında annemden dolayı bana değer veren ve dar günümde hep ardımda olan, aramızda kan bağı bulunmayan aile dostum) her ne kadar yaşça ileride olsa bu tür şeylerden korktuğu için çok fazla dikkat ederdi. Bunun bir dikkatsizlik sonucu olabileceği ihtimali kafamda bir türlü yer edinmiyordu.. üstelik kısa süre önce kontrolü sağlanmış güvenlik kameranın şans eseri bozuk olmasına ne demeli? Şans eseri..

-Endişenizi anlıyorum, bütün bunların olası bir durum olmadığını düşündüğünüzü de biliyorum ancak elimizde farklı bir bulgu yok. Çevre sakinleri tek tek sorguya alındı, binaya giren çıkanın da olmadığını belirttiler. Araştırmalar hala devam ediyor, merak etmeyin farklı bir durum varsa eğer mutlaka ortaya çıkaracağız.

Düşüncelerinizi kontrol edemeyeceğiniz anlarınız olacak. Doğru ve yanlışın birbirine karışacağı, anlamaya çalışırken kendinizi çıkmaz bir sokakta bulacağınız anlar..

-Beni kandırmadığınızı nerden bileceğim?

- Asya saçmalama istersen!!!

Soruma karşılık oluşan yüz ifadelerine bakılırsa kafayı sıyırmak üzere olan bir kaçık gibi görünüyor olmalıydım, ama umurumda değildi..

-Neden cevap vermiyorsunuz? Soruma cevap versenize! Sizlerin de bu işin içinde olmadığınızı, olayların üzerini örtmeye çalışmadığınızı nerden bileceğim? Hiçbir görüntü yok diyorsunuz daha düne kadar çalışan kameraların hiçbirinde hiç görüntü yok öyle mi? Bir an bile boş durmayan bu sokakta hiç görgü tanığı yok diyorsunuz öyle mi?

- Asya hanım ne demeye çalıştığınızı anlamıyorum. Bizler ve bu sokakta geçen herkes işin içinde mi diyorsunuz? Bir devlet memurunu neyle itam ettiğinizin farkında mısınız?

Uykusuz sızlayan gözlerim ve olayları artık idrak edemeyen beynim hala uyanmak için çırpınıyordu.. bir şey söylemek için tam atılacağım sırada kolumdan yakalanmış ne oluyor demeden odanın dışına çoktan çıkarılmıştım.

- İzninizle... Delirdin mi sen Asya? Madem sağlıklı düşünemiyorsun öyleyse bırak ben ne olup bittiğiyle ilgileneyim..

Saniyeler içerisinde o kadar fazla ve tuhaf hallere bürünüyordum ki kendim dahi yetişemiyordum. Kabul etmek istemiyorum. hayatta kimsem kalmadığını kabullenmek istemiyordum... Geçmişimden kalan tek kişi artık Süheyla ablaydı. Annemin yakın dostu benimse taziye arkadaşım.. çünkü onu yalnızca birilerini kaybederken yanımda bulabiliyordum, birkaç saatliğine ama doğru ya, kaybedilecek kim kaldı?

Yine yalnızdım, bu kez tamamen...