Dünyadan Atlas'a | Gay

12: Öz Güven

Koyu renkli yazılar geçmişe aittir.

Keyifli okumalar 💗

"...bu dönem ki kulüp gelirini rehabilitasyon merkezine bağışlayalım diyorum. Bir çok engelli ve otizmli çocuğa yardım etmiş oluruz. Onlar için birkaç masal kitabı da yazabiliriz. Ne düşünüyorsunuz? "

"Senden beklendiğini gibi...harikasın Devran. Proje ödevini de böylece halletmiş oluruz. "

Devran kocaman gülümseyip ellerini birbirine kitledi. Sekiz kişilik kulüp üyelerinin arasından Eylül ile göz göze geldiğinde gülümsemesi daha çok büyüdü. Devran ona hep destek olan bu güven dolu bakışları seviyordu.

"Daha dönemin başındayız. Mezuniyet tezini düşündükçe irkiliyorum. " diyen Ahsen, katı hocalarını hatırlayınca irkilmişti. Devran ona bakıp iç çekti. Bölüm zordu ama hocalar daha da zordu. Dördüncü yılının başında gerçekten çok yorgun hissediyordu. Bu tatlı yorgunluğa, emeğinin karşılığını aldığı sürece razıydı.

"Hepimiz çok emek veriyoruz. Şimdiden böyle düşünmeyin. " dedi Devran her zamanki pozitif enerjisiyle. Herkes, her şey karamsar olsa bile o gözündeki ışığı söndürmezdi. Bir çıkış yolu bulur, bir yol yoksa baştan yaratırdı. Tek kendini değil çevresindeki herkesi o yolda taşırdı.

"Senin için söylemesi kolay. "

"Ne varmış bende? " dedi Devran sahte bir alınganlıkla. "Sen Devransın." diyen Eylül'e baktı, hafifçe kızaran yanaklarını hissetti Devran. Kalbinin sevgiyle atışı kulaklarına kadar ulaştı. Kıpır kıpır ediyordu bu his içini.

"Evet gerçekten çok iyisin her şeyde."

"Harbi oğlum sen yine bu kadar iyisin lan? Üç yılda kimseyi mi üzmezsin? "

Devran kaşının üstünü kaşıyıp yine gülümsedi. Birini üzmeyi yada kavga etmeyi hiçbir zaman benimsemediği doğruydu. Aslında kendini geliştirmeye o kadar çok odaklıydı ki bu onu doğal olarak iyi bir insan yapıyordu.

"Bunun hakkında çok düşünmedim." dediğinde Eylül'ün gülüşünü duydu. "O sadece güzel bir insan. " dedi ardından aynı samimi gülüşle. Onlar birbirlerine tebessüm ile bakarken aniden açılan kapıyla birlikte odadaki herkes kapıya doğru dönmüştü. Devran da kapıdan kafasını uzatan Sezgin'e çevirdi bakışlarını. Devranla aynı boylarda, kahve gözlü, siyah saçlı çocuk, Devran'ı ve Eylül'ü görünce kocaman gülüp, elini kaldırarak selam vermişti.

"Yine toplamışsınız şair komitesini. " diyerek Edebiyat Bölümüyle alay eden İktisat öğrencisi Sezgin, bedenini içeriye sokarak alaycı tavrını takınmaya devam etmişti.

"Sen ne anlarsın faşist." diyerek ona takılan çocuklara elinde ufaladığı kağıt toplarını atmıştı Sezgin. Devran onun bu hâline kafasını olumsuz anlamda sallayıp gülümsedi. O hep haylaz olan taraftı.