Steppuşt | YoonMin

5. bölüm

Eyo eyo bn nix büyük büyük yaşananlar (patlamalar) sonrası herşeyi atlatmaya çalışırken kitabı yazayım dedim uzun süredir yazmiodum hdi devam
(Not: bu arada bu bölümde bir yaş konusu olucak eğer önceki bölümlerde jimin ile yoonginin yaşı şuan yazacağım yaşlarla uymuyorsa kusura bakmayın🥰🥰🥰)

Jiminden

Aynamı geri aldıktan kendime bir teselli bulmaya çalıştım. Salonda bir kaç selfie çekinerek bu gün yaşanan kötü şeyleri unutmaya çalıştım. Yoongide salondaydı telefonuyla kurcalanıyordu galiba. Bide mırıldanıyordu ara sıra. Duya biliyordum fakat anlayamıyordum ne dediği.

İstemsizce hoşuma gidiyordu. Aynı anda bu kadar gıcık ve hoş bir insan olmayı nasıl başarıyordu?

Bir kaç selfie çekindikten birşeyler atıştırmak için mutfağa gidecektimki bir anda ışıklar gitti. Korkudan çığlık atmaya başladım. Karanlık fobim olduğu için bir anda yere bayılacaktımki arkadan gelen "Jimin?" sesinin sahibine hiç düşünmeden sarılmıştım. Sımsıkı kollarımı onun beline sararak gözlerimi kapatmıştım, istemsizce olmuştu. Korkuyordum çünkü.

Yoongi:
Jim-

Jimin:
Y-yoongi ışıklar neden gitti? Yoksa ışığın faturasınımı ödemeyi unuttunuz? lütfen lütfen ışıkları geri getir ben çok korkuyorum

Yoongi:
Ama Jimin-

Bir anda onun sesiyle herşey kafama dank etti çünkü şuanda köpekle kedi gibi kavga ettiğimiz puşt dediğim adama sarılmıştım. Ama korkudandı yani, ama kucağında güvende hissediyordum.

Kollarımı yavaş yavaş ondan çektim, telefonundan fener açarak etrafın aydınlanmasını sağlamıştı. Kollarımı ondan çektikten sonra bir süre istemsizce gözlerine bakmıştım, sanki iyi tepki bekler gibi.

Jimin:
Em şey- özür dilerim istemsizce oldu

Yoongi:
Um sorun değil

Jimin:
Karanlığa fobim var

Yoongi:
Sorun değil

Bende Yoonginin telefon ışığı yardımıyla kendi telefonumu buldum, telefonumun fenerini açtım.

Sonra yemek yaptım, yemek yedik, akşama kadar takıldık. Uyuma vakti gelmişti. Korkuyordum o puştun beni yine kapı arkasında bırakmasından. Umarım bırakmazdı.

Mutfakta oturmuştum telefonumla uğraşıyordum ve bazen Yoongi hala kanepedemi diye ona kaçamak bakışlar atıyordum. Yoonginin kanepeden yavaş hareketlerle kalkışını görmeye başladığım an bende oturduğum sandalyeden kalktım.

Yoonginin arkasından geldim, tabi arkadan benim geldiğimi telefonumun ışığı sayesinde farketti ama umursamadı odasına gitti, kapıyı kapatacağı an bende içeri hızlı bir şekilde girdim.

Yoongi:
Uyuyacağım ne diye girdin içeri?

Jimin:
Ya şey ben karanlıkta tek başıma kalamam

Yoongi:
Telefonunun ışığı var cüce

Jimin:
Hayır işte yalnız kalmaktan korkuyorum tek başıma uyuyamam her yer karanlıkken. Telefonumun ışığı tamamile bir odayı aydınlatmıyor az bir bölge aydınlanıyor

Yoongi:
Bu beni ilgilendiriyormu sence

Jimin:
Ya ama Yoongi lütfen ben yalnız karanlıkta duramam

Yoongi:
Beni ilgilendirmiyor

Yoongi kapıya doğru ilerledi, ve tekrar kapıyı açıp orda durup benim çıkmamı bekliyordu.

Jimin:
Yoongi vicdanın cidden nasıl izin veriyor buna

Manipüle yeteneğimle bir kez daha bu puştun vicdan mekanizmasını uyandırmaya çalıştım yoksa gece o karanlıkta korkudan can veririm heralde.

Jimin:
Gönlün nasıl el veriyor buna? bak karanlığa fobim var ben orda uzun süre yalnız kalırsam korkudan bayılırım diyorum ve sen hala beni dışarı atmaya çalışıyorsun

Sustu bir süre yere baktı. Galiba başarmıştım ahahah.

Yoongi:
Off, peki bir gecelik.

Sevinçten yerimde minik zıplamalar attım.

Jimin:
Yeeeyy teşekkür ederim Yoongiii

Gene hiç konuşmamaya dikkat ederek tuvalete gidip pijamalarını giydi, sonraysa direk yatağa girdi. Bende onun yaptığı gibi yaptım.

Ama canım sıkılıyordu he, hiç uyuyasım yoktu. Yoongi bana arkasını dönmemişti bu sefer, düz bir şekilde hiçbir tarafa dönmeden uzanmıştı. Bende ona taraf döndüm ona bakmaya başladım. Gözlerini kapatmıştı. Ama uyumadığından emindim.

Jimin:(kısık sesle)
Heyy

Yoongi hiç rahatını bozmadan gözü kapalı şekilde kısa bir cevap verdi bana.

Yoongi:
Hm

Jimin:
Yoongi kaç yaşındasın

Yoongi:
Sanki bilmiyorsun

Hala gözü kapalı şekilde konuşuyordu.

Jimin:
Hadi ama neden senden bir cevap almak bu kadar zor

Yoongi:
Şuan yatmaya çalışıyorum farkındamısın

Jimin:
Off cevap versen kıyametmi kopacak

Yoongi:
Hm hm, aynen öyle.

Jimin:
Sanki donunun rengini sorduk gerizekalı puşt

Yoongi:
22 yaşındayım aldınmı cevabını? Rahatladın umarım artık

Jimin:
Oha ciddenmi? sen çok genç gösteriyorsun hiç sormasam 17-18 sanardım

Yoongi:
Hmhm sen kaç yaşındasın peki

Oha cidden merak ettimi bunu, neden bu kadar sevindimki hay amına.

Jimin:
Bende 18

Yoongi:
Hm güzelmiş. Şimdi uyuyacağım

Jimin:
İyi geceler

Yoongi:
Sanada

Woaagg guzeldi ve bundan sonraki bolum baya guzel olucak mochinin yazdigi hersey guzeldirr muwah💋