SADECE ABİLERİM

2. Bölüm

Herkese merhaba. Yeni bölüm, lütfen oylarımızı verelim.

...

(Gece Karaca)

&

Küçük kardeşlerini zorlada olsa eve gönderen Akın, kardeşini bekliyordu. Bugün eve geçeceklerdi onu ilk defa küvez dışında göreceklerdi.

Gece 1 ay erken doğduğu için onu görememişlerdi. Akın karnına saplanan heyacan ağrılarıyla derin nefes alırken.

Açılan kapıdan çıkan hemşire ile nefes almaya bırakmış gibi hissetti bir an.

Ona yaklaşan kadının elinde kundağa sarılmış bebeği öyle bir merak ediyordu ki, her an meraktan bayılabilirdi.

Hemşire gülümseyerek Akın'a bakarken ellerini gösterdi.

"Kollarını açmalısın." Dediğinde Akın kendine gelerek bebeği almak için kollarını açtı. Hemşire yavaşça Gece'yi Akın'nın kolları arasına bırakırken.

Sabahtan beri kaşları çatılı bebeğin, aniden kaşlarının düzleştiğini fark etti. Gülerek Akın'a döndü hemşire.

"Küçük Hanım tahminen size fazla düşkün olacak, doğduğundan beri minik kaşları çatılıydı." Diyerek bebeği gösterdi.

Akın ise karşısındaki güzelliğe nutku tutulmuş gibi bakıyordu. Bu nasıl bir bebekti böyle.

Daha kısık açılmamış gözleri, onu çok tatlı gösteriyordu. Hemşirenin dediği gibi kaşları çatılı değil, normal bir şekilde duruyordu.

Bu duruma gülümsedi Akın.

Küçük burnu kemiksiz gibi duruyordu. Daha küçücüktü, ağzına baktığında gülümsedi. Küçük minik bir ağzı vardı.

Hemşire yanlarından ayrılırken, Akın bebeği öpmek için kendine yakınlaştırırken burnuna dolan kokuyla belki de ilk defa hayatta olduğunu hissetti.

Öyle güzel kokuyordu ki Gece... sadece oturup onunla uyuyup kokusunu içine çekmek istedi.

Bir süre sonra Gece'yi onun için aldıkları bebek beşiğine koyarak hastaneden çıktı.

Kardeşleri şuan delirmiş olmalıydılar, herkes onları bekliyordu çünkü.

Arabaya bindiğinde yüzüne hafif bir hüzün oturdu. Annesiyle çıksaydı bu hastaneden ne güzel olurdu...

Ama hayat onlara yine acımasız tarafını göndermişti.

Fakat hayatlarına giren en güzel şey Gece olacaktı, annelerinin istediği gibi ona çok iyi bakacaklardı.

Gece Karaca... tüm hepsinin tek aşkı olacaktı.

&

Akın eve girdiği gibi hepsi bir anda salona toplanmışlardı.

En küçük kardeşleri Pamir hızla Gece'yi görmek için beşiğe bakarken, abileri bu duruma gülümseyerek bakmışlardı.

Akın beşikten çıkardığı kundaklanmış Gece'yi kucağına alarak koltuğa oturdu. Pamir ve diğer abileri anında Gece'ye bakarken hepsi ona hayran olmuştu.

Fazla güzeldi bu küçük bebek.

Akın'ın bir küçüğü olan Bartu mırıldanarak konuştu.

"Aşık oldum galiba..." dediğinde Gediz şaşırarak abisine baktı.

"Bende..." dediğinde Akın kısık sesle güldü. Onlar Gece'nin her ayrıntısına kadar incelerken, Gece de onları hissedercesine kaşlarını havaya kaldırıyordu.

"Neyen hala uyanmadı?" Diyen Pamir ile abisi Akın ona döndü.

"Küçük daha abim ondan." Derken Pamir yerine bu sefer de Gediz konuştu.

"Gözleri hangi renk acaba?" Dediğinde hepsi bu sorunun cevabını bekliyorlardı. Gece ise hala kısık gözlerle bakıyordu, göz rengini tam görememişlerdi bu yüzden.

Kızın yanağını öpmek için yaklaşan Bartu burnuna dolan o güzel kokuyla duraksadı, öyle güzeldiki küçük bebeğin kokusu.

Cennet kokuyordu küçük melek.

Bartu bebeğin alnından hafifçe öperken diğerlerine döndü.

"Cennet kokuyorum resmen abi." Derken Akın güldü. Haklıydı Gece fazla güzel kokuyordu.

Bunu duyan Gediz de merakla kardeşine eğildi, aldığı mis kokuyla gülümsedi.

Pamir ise hala küçük kardeşinin gözlerini açmasını bekliyordu. Acaba kardeşine dese onu duyar mıydı?

"Gece güjel kaydeşim gözünü açaymışın?" Dediğinde abileri gülmüştü. Pamir ise Gece'ye bakıyordu.

Aniden Gece'nin gözleri hafif aralandı, küçük bebek ilk başta hafif açsa da gözlerini bu sefer irice açmıştı.

Abileri şokla Gece'ye bakarken, Gece'nin gözleri resmen onları etkisi altına almıştı. Hepsinin aklını kaybetmesini sağlayan bu gözler, Mavi'ydi ama bu mavinin en güzel tonuydu belkide.

Kopkoyu gözleri beyaz tenine öyle güzel duruyordu ki, bu bebeğe bakan bir daha bakmak isterdi.

Gece çok farklıydı ve fazla güzel bir bebekti.

Abileri daha ağzını açamazken Gece'nin bir kaç kez göz kırpması çok tatlıydı. Pamir gülerek konuşmaya başlamıştı.

"Abi bey büyünçe Gece'yle evleneçeğim." Dediğinde sesinde ki hayranlık herkesi güldürmüştü. Pamir ise elini kardeşinin daha tel tel olan saçlarına koymuştu. Yavaşça öperken derin kokusunu içine çekiyordu.

Akın derin bir nefes aldı, hayatları şimdi başlıyordu. Onlar artık çok güçlülerdi, yanlarında böyle bir melek varken kaybedemezlerdi.

Sessizce fısıldadı Akın,

Hayatımıza hoşgeldin Gece Karaca.