Sadece Sen Ve Ben

Bazenleri

"Düşünüyorum neden kötüyüm bu kadar, beni acımasız kılan şey neydi?
Hayattan soğutan her defasında yeniden doğmak varken öldürmeye çalışan...

Düşünüyorum neden yaşamak istemiyorum diye fakat üzerime gelen baskılar,depresif duygular,kaygılar ve en önemlisi kaybetme korkusu.Beni bitiren şeylerdi bunlar.

Bazenleri susmak en büyük cevap derler. Doğru fakat susmak bazen;
pişmanlıktır,çaresizliktir ve çoktan toprağa gömülmüş birisine dön diyememektir. Korkudur
"karşındakini kırmaktan korkmaktır"
Ne kadar cümlelerimi özenli seçsemde yine kendimi o derin sularda bulurdum,boğulduğum ve nefessiz kaldığım.
Hiç yaşamayı denemedim, sevmek istemedim sevdiğim kişiyle yaşamak varken, denemek istemedim ki ben...

Düşünüyorum kurduğumuz düşleri, planları ve daha niceleri. Ardından oturup ağlıyorum, feryatlarımda seni sayıklıyorum.
Ben seni seviyorum ama bu zamanla kendini yitirmeyecekti, bitirmeyecekti çünkü ben seni kaybettiğim zaman bir başkasında seni aramaya çalışacaktım.
Ben seni bulmak için çabalıcaktım, bir başkasına bakıp seni sevdiğimi düşünücektim.
Seninle kurduğum hayalleri bir başkasıyla yaşıyacaktım. Ben seni istediğim kadar hiç bir şey istememiştim, seni yaşamak istemiştim ve sonunu bile bile sevmiştim. Kiminle konuşsam göz göze gelsem her bakışımda, açık kahve rengi gözler arıcaktım. Bana bakınca gülerek kısılan gözleri , her "seni seviyorum" değişinde sevgisini hissettiren, her nefesimi kestiği an beni hayata döndüren birisi ama ben o aradığım gözleri bulamadım, ben senin sevgini aradım senin en olmadığın zamanlarda aradım.
Senin beni sevdiğin kadar kimseyi bulamamıştım. Bunları şu an sana söyleyemiyorum, konuşacak kadar yakınım ama bir okadar da uzak. Belkide kendi içimde kuruyorumdur ama kurgularım yaşamımı etkiliyordu. Ben korkularımı yaşıyordum,kafamda kurduklarımı.
Daha düne kadar küçücüktüm bütün omuzumda olan bu yükler, içimde yaşadıklarım , hiç bitmeyen aşkım, kafamdaki susturamadığım o aptalca düşünceler, içime kapanıklığım ve suskunluğum bütün bunlarmıydı beni büyüten yoksa yaşamıma son veren ?

Korktum, korktuğum için sustum içimde sakladım her şeyi ,yaşanılanları ve yaşamak istediklerimi. Unuttum bütün olanları derken aklımdan silemediğim o anılar,İçimde kalan o sevgin...
Özlemimi bitirecek olan tek şeydi sarılman belki. Her gece çıldırmama engel olacak bir sarılma , yada her intihara meğilli oluşumda yapma diyecek bir teselli. Sen benim için çok önemliydin herşeyimdin ve ben kayan her yıldızda seni diledim.
Sevgilim ben seni istedim, bir zaman sonra fark ettim kayan yıldız değilmiş benmişim. Düştüm yenildim çevremdekilere , seni savunduğum insanlara , aileme, üzülmesi gerekirken kırmaktan korkutuğum insanlara, iyi niyetimi suistimal edenlere...

Bunlar karşısında beni ayakta tutan sen
her duamda seni dileyen ben
Feryatlarım,çığlıklarım
Sensizlikten çıkmak içinmiş
Çıkamadım sevgili, içerledim ben seni
Sen dolaştın yorgun bir müptezel gibi
Oluruna varabilirdik ,aşabilirdik engelleri
Uzaklaştık şimdi her birimiz
Meğer yorulmuşuz , yaşarken öldürmüşüz
Kayboluyoruz ikimiz , toprağa gömülmüşüz.

Bir gece yarısı içimde sönmeyen ,aklımda bitmeyen ve kalbimde sonu gelmeyen düşünceler.
Pencereden bakıyorum, uçan kuşları izliyorum
Onlar süzülürken göklerden,ben kendimi kaybediyorum.

Bazenleri ağlanacak hallerime çok gülüyordum, korktuğumda ve uyandığımda her anımda gülüyordum.
Acaba ben deliriyormuydum?
Yoksa böyle olmaya mecburmuyum
Hayır istemiyorum, ben bu olmak istemiyorum bazı şeyleri elimde olmadan, farketmeden yapıyorum dalgınım bir okadar da yorgunum.
Katlanamıyorum çareyi kendimi bitirmekte buluyordum her defasında. Şaşırıyordum Nasıl oluyorda bu kadar değer verdiğim biri bana bunu nasıl yapıyor ,hayıflanmaların sonu gelmiyor.