Through The Years

39

YVES'S POV

Pagtataka ang meron sa akin paglabas namin ng hospital room ni Bub. Naiwan syang mag isa doon dahil maski si Cley ay pinalabas nya.

"Anong nangyari?" Takang tanong ko

"Paggising nya agad ka nyang hinanap. Agad ka nyang kinamusta sa amin. But when she try to get up hindi nya daw magalaw ang mga binti nya na mas lalong nag pa trigger sa kalagayan nya. Tumawag kami agad ng doktor para masuri sya at hindi nya nagustuhan ang sinabi ng doktor"

Mukhang ako rin hindi ko magugustuhan ang ibabalita ni Cley. Lalo na ng marinig ko na naging dahilan ito ng pagka trigger ni Bub kanina pero patuloy pa rin akong nakinig sa kanya.

"Anong sabi ng doktor? I saw him kanina and hindi nya rin sinagot ang tanong ko dahil nagmamadali sya."

"He observe Glen's knee and the bad news is matatagalan ang recovery niyon dahil sa na dislocate na buto. Mabuti nalang at yun lang ang nanyari at hindi iyo tuluyang naputol. Mas mahirap na proseso ng pagpapagaling kapag ganoon ng nangyari. Makukuha naman daw yun sa therapy pero hindi alam kung hanggang kailan dahil kailangan pang masuri ang tuhod nya." Patuloy pa ni Cley

"Dinamdam siguro ni Glen yung nangyari kaya ganoon nalang ang naging reaksyon nya kanina. I hope you understand her situation" saad naman ni Jia

"Of course Ji. Lalo pa ngayon na gising na sya? Ako mismo ang mag aalaga sa kanya. Can I talk to her now? I really missed her so much na ehh. And gusto ko syang kamustahin."

"Mamaya ng onti Ves, pakalmahim mo muna sya.  Sarado pa ang isip nya dahil sa mga nangyari sa kanya. Baka masundan lang yung nangyari kanina."

Nalungkot naman ako dahil sa sinabi ni Cley. Gising na sya pero hindi ko pa rin sya pwedeng lapitan. I miss my bub so much isang linggo ko na syang hindi nakaka usap. Isang linggo ko na ring hindi naririnig ang mga tawa nya. Yung yakap nya.

When our friends arrived the hospital I asked Cley again if can I talk to Glen now. Halos 30 minutes na kasi kaming nasa hallway at hinihintay na humupa ang galit nya. Si tita Mauie lang ang bukod tanging nakapasok sa loob. Tinangka din kaseng pumasok ng apat pero gaya ng ginawa sa amin ni Bub at pinagtabuyan nya rin ang mga ito.

Nang tumango si Cley ay pumasok na ko. I saw tita sitting beside Glen. She's crying pero ng tignan nya ko ay mabilis itong nagpahid ng luha at nang iwas ng tingin.

"Iwan ko muna kayo huh?" Sabi ni tita bago lumapit sa kinatatayuan ko. "Ikaw na muna ang bahala sa kanya ah. Habaan mo lang ang pasensya mo hija. Alam kong malalagpasan nyo to" bulong pa nya bago tuluyang lumabas.

Tanging tango lang ang naisagot ko. At patuloy lang akong nakatingin sa gawi ni Glen na ngayong nakaharap sa kabilang bahagi ng kwarto. Ilang mahihinang tapik pa ang naramdaman ko sa aking balikat

Lumapit ako unti unti kay Glen. Not breaking my eyes to her.

"Bub? Can we talk please? I miss you so much. May nagawa ba ko para magkaganyan ka? Kung meron man sorry. If I'm the reason of our accident please forgive me."

I received no response. She's still looking at the other side.

"Kumain ka na ba? Wait pag babalat kita ng mansanas. Tulad ng ginagawa mo kapag ako ang nagkakasakit. I will stay by your side no matter what. Ako naman ang mag aasikaso sayo. Kamusta pakiramdam mo? Kausapin mo naman ako oh"

Nahihirapang turan ko. Halos hindi na kase ako makapagsalita dahil pinipigilan ko ang aking sarili na maiyak. Hindi kasi ito ang inaasahan kong mangyayari. I thought pag gising nya ehh agad nya kong hahanapin. Which is nangyari naman pero bakit ganoon? Bakit ganito na sya mula ng malaman nya sa doktor ang kalagayan nya. Tingin ba nya ay susukuan ko sya? "Eat na,"