Yüzbaşılar Karıştı! | Texting

11. Bölüm

Hellooo😁👋🏻

N'aber aşkolarr?

Çok beklettim, biliyorum.. Özür dilerim herkesten😁❣️

Veee....

İyi okumalarr😚

                           ******
Kaanla buluşmamızın üstünden 3 hafta geçmişti.
Yani babamlar gideli 1 ay oluyordu.

Güvenle uğraşamadığım şu günlerde canım ne kadar sıkılıyor bilemezsiniz..
Çok özledim abimi.

Babişimi zaten söylememe gerek yok:)

Ya bı de.. Ben Yüzbaşı'yı da özledim galiba:)
Eğlenceliydi onunla konuşmak. Sarıyordu yani.

Bana dönecek olursak.. Üstümü değiştirdim ve aşağı inmek için odadan çıktım şimdi.

Yemek odasına doğru gidiyordum ki içeriden gelen yabancı ve tanıdık seslerle duraksadım.

Tanıdık ses olarak Hayat abla ve Kaan'ın sesini duymuştum.
Yabancı ses ise.. Onu tanımıyorum zaten.

Daha fazla oyalanmadan odaya girdim.
Ve haksız değildim.

Masada tanımadığım bir kadın ve muhtemelen benim yaşlarımda ya da benden küçük bir kız vardı.

Annem gözlerimde ki boş bakışı yakalamış olmalı ki bizi tanıştırmaya başladı.
"Gaye hanım, Bahadır albayın eşi. Hatırlıyor musun? Hani-"

Hızlıca başımı salladım.
"Hatırlıyorum annecim, birlikte iki albay var ya zaten.. Biri babam olduğuna göre?"

Annem güldü.
"Doğru. Sena'da onların kızı işte. Sena'yı tanımıyorsun sanırım. Daha önce hiç görüştünüz mü?"

Kafamı hayır manasında sağa sola salladım ve gülümseyerek elimi uzattım.
"Merhaba, Nil ben."

O da aynı şekilde elini uzattı.

Sonrasında hepimiz masaya kurulduk. Ben Kaan'ın yanına, ablamın karşısına oturdum.

Masada dönen muhabbete hiç katılmamıştım, sadece yemek yemekle meşguldüm. Bence ben daha önemli bi işle uğraşıyorum.

Kaan'ın koluma çimdik atmasıyla yüzümü buruşturup ona döndüm.
"Ne yapıyorsun be deli manyak?!"

Fısıltıyla ama her zamanki çirkefliğimle söylemiştim.

Yüzünü buruşturdu.
"Solundan mı kalktın Nil? Ya da kalktın mı? İki saattir sana sesleniyor annen."

Ben niye duymadım lan?!

Anneme döndüm, baygın bakışlarını yolluyordu bana.
"Çok şükür kızım. İyi misin sen Nil? Neden duymuyorsun beni?"

Masumca tebessüm ettim. Gerçi anne terliğini engellemek için bu gülüş yeterli değildi.
"Dalmışım. Bir de yemek yiyorum ya.. Ondan. Ne dedin ki?"

"Peynir bitmiş diyorum yavrum.. Koş markete hadi."

Bu muydu yani?

Parmağımla Kaan'ı işaret ettim.
"Bu gitsin, niye ben gidiyorum?"

O anda Kaan hayvanatı parmağımı ısırdı.
Ufak çaplı bir çığlık attıktan sonra ağlarmış gibi yapıp Hayat ablaya baktım.

Hayat ablam hemen beni kurtarıp ikimizi birden markete postaladı.

Ama bu terslikte bi iş var.. Ben markete gitmek istemiyordum ki.

İkimizde homurdana homurdana masadan kalktık, ayakkabılarımızı giydik. Biz tam çıkacakken Sena'da ayaklandı.