𝐏𝐚𝐫𝐚𝐥𝐞𝐥𝐝𝐞𝐤𝐢 𝐌𝐮𝐜𝐢𝐳𝐞

~Kum Adam~

(Medyayı dediğim yerde başlatabilirsiniz)

* UYARI: bölüm kan içerir. Lütfen hassas kişiler varsa okumasınlar.

"kum adam geldi kâbuslar başlasın"

Chatnoir'ın gözünden~
Kum adam büyümüş ve çok güçlü duruyodu. Hem uçan yastığından hemde ellerindeki su tabancasına benzeyen silahların ucundan kâbus tozu çıkıyordu.

Benim korkum eskiden leydimin beni sevmemesiydi ama değişti, artık leydimi kaybetmek... O yüzden vurulmak
is-te-mi-yo-rum.

Ladybug korkmaya başladı sanırım çünkü omzumdan kafasını kaldırdığında yüzü endişeye bürünmüştü.

" Noldu? " diye sordum.

" Eee bişey olmadı hadi gidelim. " Deyip ayağı kalktı. Yine bişey saklıyomuş gibiydi. Bileğinden tutup aşağı doğru çektim geri yerine otutturdum.

" Tekrar söylüyorum benden bişey saklama kötüysen söyle. " dedim.

" Söylerim " Dedi ve geri ayağı kalktı bende onla beraber kalktım. Kum Adam bizi görmedi sanırım görseydi laf ederdi.

"Kum Adam geldi kâbuslar başlasın"

" Seninde korkun değişti mi? " dedim yüzüne bakarak.

" Maalesef " dedi.

" Kötü bişey mi? " diye sordum.

" Çok kötü..hadi saldıralım vurulmamaya dikkat et. " dedi.

" Tamamdır. " dedim gülümseyerek. Biz Kum Adamın arkasından giderken Kum Adam birden arkasına döndü. Bizde durduk.

" Ay hoş geldinizzzzzz. En son sizi 7 yıl önce görmüştüm. Artık büyüdüm ve daha güçlüyüm. Kâbuslarım daha da gerçekçi kısaca kazanamazsınız. Kötü şanslar " Dedi ve bize ateş etmeye başladı. Doğal olarak bizde saldırıya geçtik.

"kum adam GELDİ" Anlık bir dikkatsizlik nedeniyle ben vuruldum. Gözlerimi kapattım kâbusumu görmeye hazır değildim çünkü. Tabi ki gerçekte Ladybug'a bişey olmayacak ama kâbus işte korkuyorum.

"KÂBUSLAR BAŞLASIIIN"

" ...HAYIR!!... " diye bağırdı Ladybug. Önümden bi ses geldi. Gözlerimi açtığımda önümde gördüğüm manzara ile elimi ağzıma götürdüm ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Önümde karnında koca bir sıyrığı olan kanlar içerisinde yatan Ladybug vardı. Yere çöktüm.

" Kedi... " Ladybug koşarak yanıma geldi.

" İyi misin kedi? " (sence iyi mi?) Sesi çok rahatlatıcıydı.

Korkuyordum, annemden sonra geriye kalan son değerli insanı da kaybetmekten korkuyordum.

" Hayır... Sen... Ya bir gün gerçekte böyle olursa... " dedim korkarak. Sesim çok az çıkmıştı.

" Hayır öyle bişey olamaz olmayacak. O önünde yatan ben değilim üzülme kedi benide üzersin.. " Ben bi tepki vermedim ağlayışım artmıştı. Ladybug arkama geçti ve gözlerimi kapattı.

" Eğer oradaki Ladybug ise ben kimim? " Böyle yapması hoşuma gitmişti. Annemde böyle yapardı..

" Leydim? " dedim.

" Nası bildin? " dedi. Arkamı döndüm. Döndüğümde ladybug bana sarıldı.

" O tarafa bakma. Söz veriyorum seni bu dünyada yalnız bırakmam. " ~

Daha sıkı sarıldım. Ayağı kalktım göz yaşlarımı sildim.

" En azından haraket etmiyo. " dedi Ladybug gülümseyerek.