7. OYUN ASANSÖR

34 4 0
                                    

Pınar rikara güncesinden

08.03.2013

Yanıyordu gözlerimin önünde büyüdüğüm ev yanıyordu babam beni suçluyordu ama benim suçum değildi abimin üvey abimin suçuydu ama ölmüştü oda ölmüştü. Babam annem ölünce başka biri ile evlenmişti kadının benden 4 yaş büyük bir oğlu vardı. Ne kadar birbirimizi sevmesekte beni korurdu ama şimdi ölmüştü. Tüm suç benim üzerime kalmıştı. Üvey annem ceza verdi. Artık bizimle yaşamayacaksın dedi. Beni yurda verecekmiş. Normalde üzülmem gerekir ama üzülmedim çünkü kırtuluyordum.

Beni döven babamdan
Beni sevmeyen ve her olayda beni suçlayan halamdan
Bütün işleri bana yaptıran beni bir hizmetçi parçası gibi gören üvey annemden kurtuluyordum

Ben bugün kurtuluyordum

Hiçbir değeri olmayan pınar
Pınar rikara

Ölüyordum gece uyurken birisi boğazıma yapışıyordu seni öldüreceğim diyordu ne kadar karşı gelsemde ölüyordum

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Ölüyordum gece uyurken birisi boğazıma yapışıyordu seni öldüreceğim diyordu ne kadar karşı gelsemde ölüyordum

Ölüyordum denizdeydim normalde yüzmesini biliyordum çırpınıyordum ama suyun yüzeyine çıkamıyordum ama en sonunda su yüzeyine çıkıyordum çağana bağırıyordum lale bağırıyordum herkese bağırıyordum ama beni duymuyorlardı ve Ölüyordum

Ölüyordum yine bir görevdeydik hepimizde kulaklık vardı sonra arkamdan biri yaklaştı ama o tarafa dönemedim kulaklığımdan bağırıyorlardı 'Alisa Neredesin' ama cevap veremiyordum

Arkamdan birisi boynuma silah dayıyordu ve bir saniye bile beklemeden o mermiyi sıkıyordu. Başım bir yana bedenim bir yana savruluyordu

Hayellerimde ölümü çok farklı şekillerde düşünmüştüm. Nasıl öleceğim , nasıl hayatım son bulacak ama gerçeği nasıl olacak bilmiyordum belki de gece yarısı 60 lı yaşlarımdayken yatağında huzurlu bir şekilde ölecektim kim bilir

Eskiden ölmek için Allah'a dua ederdim ama şimdi ölmemek istiyordum çünkü yanımda sevdiklerin vardı

Dün gece lunaparktan geldiğimizde beri kimse odasından çıkmamıştı saat gece 1.29 idi "Allahım nolur bana uyku ver yarabbim yokta küçükken yaptığım gibi koyunları saymaya başlayacağım" gözlerimi kapattım ve rüyaya daldım

Gözlerimi bir çığlık sesi ile açtım. Birisi bağırıyordu. Evet bağırıyordu. Yardım istemiyordu sadece bağırıyordu. Dışarıya baktım. Güneş doğmuştu. Bu sefer saatime baktım. Saat 11 olmuştu. Sonra şizofren olduğumu düşündüm. Çünkü lal hala uyuyordu. Sonra bir daha o sesi duydum. Bu pınarın sesiydi.

Lal birden yerinden sıçradı "pınara birşey oldu" hemen odadan çıktık ve koridorda damlayı gördük "damla ne oluyor pınar nerde" damla cevap vermedi "damla sana diyorum"

DENGEDonde viven las historias. Descúbrelo ahora