Giriş
Gözleriyle etrafı süzdü.
Yanlış bir şey yapmamak için kendini zorlaradı onu alkışlayan dinleyicilerin önünde eğilip dar elbisesinin el verdiğince dizlerini kırıp oturdu. Derin bir nefes aldı, elleri haraketlenirken, ilk noktaya bastı.
bu ilk notayla kendini bıraktı heyecanı an misalı kaybolmuştu. Parmakları piyanonun üzerinde geziniyordu bu ilk konseriydi ilk kez burda sahne alıyordu.
Müziklade...
Kendini sadece melodilerin büyülü kollarına bıraktı.
Besteyi kendileri yazmışlardı kimseden alınmamıştı.
Piyanodan çıkan melodiler onu tatmin ederken müziğin içine çekildi.
Hüzünlü ruhuyla piyanonun melodileri bütünleşiyordu.
Gözlerini kapattı çaldığı bestenin bitişine kadar açmadı.
Beste yavaş yavaş temposunu arttırıyor, daha çok efor sarfediyordu. Piyanonun klavyesinde gezinen parmakları ağrıdan sızlamaya başlayınca,yanlış bir düğmeye basmaktan korktu ama hızına rağmen bunu yapmadı.
artık usta bir piyanist gibi hissediyordu.
Onu sesizce izleyen daha doğrusu dinleyen insanlar lavinyayı hatalar yapmaktan alıkoyuyordu.
Dinleyiciler güzel bir dinleti için gelmişlerdi, ve onlara istediklerini vermeliydi.
Şu an onu beş jüri üyeside izliyordu ama o bunu görmezden gelmeye çalışıyordu eğer onların varlığıyla gerilseydi kesinlikle bir yanlış yapacaktı.
Kendini çok iyi tanıyordu..
kimi insanlar bunu bile başaramazken...
Bestenin bitimine doğru haraketleri yine yavaşladı ve durdu alnından sicim gibi akan ter damlalarını yeni farkediyordu.
Alnındaki teri kolunun içiyle silmemek için kendini zor tutu sahnenin ortasında bu haraketi kaba olabilirdi. gözlerini yavaşça araladı ve kocaman bir alkış silsilesiye karşılaştı.
Kafasını dinleyicilerden yana çevirdi dudaklarına içten bir gülümseme yerleştirdi.
Bütün dinleyiciler onu ayakta alkışlıyordu.
"Teşekkürler"dedi , ama onu kimse duymadı.
Dinleyiciler arasında gezindi bakışları. herkes ayakta alkışlıyordu ama sadece biri.. o kişi olduğunu yerde sadece oturmuş kızın gözlerinin içine bakıyordu.
Lavinyanın bakışları adamla birleşir birleşmez,adam belli belirsiz gülümsedi.
Ama bu gülümsemeye bir hüzün bulaşmıştı.
Kız bir an duraksayıp, oda gülümsedi ve diğer dinleyicilere baktı. Ne yapacağını tam olarak bilmiyordu adam onu şaşırtmıştı..
Hafifçe eğildi ve selam verip sahnenin çıkışına doğru ilerledi.
Hayatında ilk defa böyle tamamlanmış rahat hissediyordu.
Bu tarif edilemez bir duyguydu...
🖤
Lütfen okumayı bırakma buraya kadar geldiysen eminim ki bu kitabı,kurguyu kaçırmak istemeyeceksin
Okuduğun için teşekkür ederim
