Kaplancık Bey •Tk

14.Still With You

Bir adam bana yaklaştı "Neredeydin seni arıyorduk" diyip kolumdan çekip götürmeye başladı.

"Beyefendi yanlış anladınız" hâlâ beni kalabalığın içinde çekmeye devam ediyordu. Stresten ağlıyacağım şimdi.

"Şarkı söylememek için kaçıcağına inanmıyorum"

Hızla beni merdivenlerden çekiştirdi

"Beyefendi kolumu bırakın artı-" sözümü bitiremeden beni sahneye fırlattı. Siktir ben şimdi ne yapıcaktım.

Sahneye atıldığım anda bir sürü alkış kopmuştu.

Mikrofonun yanına gittim. Tam önünde durup kendime göre ayarladım.

Şimdi ne söyleyecektim. Gözlerimi neredeyse herkesde gezdirdikten sonra bir çift gözde gözlerim kitlendi telaşlı ve endişeli bakıyordu.

Küçük bir öksürükten sonra şarkımı söylemeye başladım.

"That light voice of yours that brushes past me

Please call my name just one more time

Even though I'm standing still under the frozen glow of the setting sun

I'll walk towards you step by step
Still With You

There isn't a single light in this dark room

I shouldn't get used to this
But it becomes familiar again

The low noise I hear coming from the air conditioner

If I didn't have even this,
I think I'd actually fall apart

Laughing together and crying together

I guess these simple emotions
Were everything to me

When will that day come?

When I meet you again

I want to look you in the eyes and tell you

I missed you

In memories that felt like a trance

Even if I dance alone, it rains, doesn't it?

When the fog clears

I will run to you with drenched feet

Give me a hug then

Because the moon looked lonely

Because it seemed to be crying radiant tears in the night sky

Even though I knew that morning would come eventually

I wanted to stay in your sky like a star

Those days, those moments,

If I had known they would end up like this