Helloooooo
Hic bisi yazasim gelmio bunlara
-
Başını göğsüme yaslanmış bedenin saçlarını okşarken ön koltukta oturan Gunwoo babamın hıçkırıklarına bile gülümsüyordum. Taehyung'un sırtında acı hissetmesi üzere doktoruyla konuşmuş, apar topar hastaneye yol almıştık. Hissettiği basit bir kramp olsa da 1 aydır mücadele veren bizim için mucizevi bir şeydi.
"Uykun varsa uyu. Ben vardığımızda uyandırırım seni."
Sesimle bakışları anlık olarak yüzüme değinse de sonrasında eski pozisyonuna, göğsümde yatmaya dönmüştü. Kullandığı ilaçlar yüzünden fazla uykusu geliyordu. Şuanda gece yarısına geldiğimiz için uykusu vardı haliyle.
"İyi misin oğlum? Ağrıyan bir yerin var mı?"
Ağzından birkaç mırıldanma çıkarmakla yetinmişti. Biz heyecanla doktoru arayıp konuşurken defalarca umutlanmamamız gerektiğini, sadece anlık bir şey olduğunu söyleyip durmuştu. Şimdi de sadece biz istediğimiz için geliyordu hastaneye.
İlerleyen dakikalarda göğsümde ağırlık hissetmemle gülümsemem büyümüştü. Taehyung ilk yattığında ağırlığını vermiyordu,şimdi ise uyuyup tamamen bırakmıştı kendisini.
"Uyudu..."
"Hiç inanmıyor kendine... Nasıl yapacağız bu çocukla bilmiyorum."
Gunwoo babam üzerinde ki ceketi çıkarıp arkaya eğilerek Taehyung'un üzerine örterken mırıldanmıştı. Konuştukça ağlamaya devam ediyordu.
.....
"Şimdi nasıl hissediyorsunuz peki kendinizi?"
"Yorgunum..."
Doktor kollarına ve bacaklarına baskılar uygulayıp hareket ettirirken kısa bir an yüzünü buruşturduğunu gördüm. Dudaklarımı ısırarak gülümserken içim içime sığmıyordu.
Hastaneye geldiğimizde direkt yatışa almışlardı. Gece yarısı olmuştu,doktorumuz bir saati geçkin süredir ilgileniyordu. O bile çok mutluydu.
"Sandığımdan daha azimli çıktınız. Sanırım eşinizin payı büyük burada."
Gülümseyip gözleriyle onaylamıştı. Elim elini daha sıkı kavradım,öpüp kokladım defalarca.
"Bu hissettiğiniz kramplar artarsa büyük ümit demektir. Fizik tedavinizi fazlasıyla yoğunlaştıracağız. Bu süreçte hastanede kalacaksınız."
Dudaklarımı büzülürken Taehyung'un bakışları Kang babamı bulmuştu. "Hastanede kalmam ben."
"Fizik tedavisine evde devam ediliyordu zaten. Orada devam edemez mi?"
"O fizik tedavi hiçbir şey hissetmediği dönemdi. Siz fark etmemiş olabilirsiniz ama özellikle bacaklarına fazla baskı uyguladığımda yüzünü buruşturuyor. Hissediyor yani. Hissini arttırmak için aletleri kullanacak."
Sessiz sessiz konuşulanları dinlemeye devam ettim. Ben her zaman hastanede kalması taraftarıydım ama Taehyung bıkmıştı,istemiyordu haklı olarak.
"Kullanacağı şeyleri eve temin edemez miyiz?"
"Bu sizin için çok masraflı olur. Üstelik öyle kolay bulunacak makineler değil. Uzman doktor gözetiminde olmalı. Ama eğer yatılı kalmak istemiyorsanız her gün gelmek zorunda kalırsınız."
"Geliriz öyleyse?"
Babam onay almak istercesine Taehyung'a baktığında gülümsedim. İstediği onayı aldığında ise doktora dönmüştü. Gülerek Taehyung'un bacağına vurup kalkmıştı.
