İçinde harlanan alev artarak duyacağı cevaptan korkmasına sebep olsa da sordu. "Benden nefret ediyor musun?"
Dakikalardır gökyüzünde olan bakışları tek bir cümleyle küçük olanın yere eğilmiş yüzünü buldu.
"Neden senden nefret edeyim Jimin?"
"Seni sevdiğim için..."
"Saçmalama Jimin. Beni anlamak isteyen çok kişi varken bir tek sen vazgeçmedin. Neden senden nefret edeyim?"
"Yoongi..." dedi ve derin bir nefes alarak devam etti. "hiç mi sevmedin beni?"
"Sevdim Jimin... senden uzak kalacak kadar sevdim seni."
"Neden izin vermiyorsun?"
"Benim hislerim kirletir seni."
"Birlikte kirleniriz bizde. İkimizde senin hislerine bulanırız o zaman."
"Neden istiyorsun bunu Jimin?"
"Seni kendi hislerimi göz ardı edecek kadar seviyorum çünkü."
"Beni bu kadar sevme Jimin." dedi başını yere eğerken.
"Seni sevmeme izin ver Yoongi. Bir kere olsun izin ver. Bırak yaralarını göreyim. Bırak da o düşük omuzların, o baygın bakışların, o duygusuz yüzün, kupkuru kalmış gül kurusu dudakların, sigara içmekten boğuklaşmış o sesin sebebini öğreneyim. Öğreneyim ki kanatmayayım Yoongi." dedi eli Yoongi'nin çenesini bulurken.
Tuttuğu yüzü yavaşça kaldırarak göz göze gelmelerini sağladı.
"Bir kere olsun bırak kendini Yoongi."
Sonra o baygın bakışlarda ilk kez parıltı gördü.
Hayranı olduğu çölleşmiş, gül kurusu dudaklar usulca ona yaklaşırken nefes almayı unutmuş gibiydi.
İnce gül kurularını soğuk dudaklarında hissettiğinde gül kurularının ağırlığı altında ezilerek usulca kapandı göz kapakları.
Elleri usulca sevdiği bedenin ensesindeki saçları buldu, küçük olanın.
Yoongi'nin elleri usulca küçük olanın ince beline dolanırken alt dudağını kendi gül kurularının arasına hapsederek emdi.
Nefes almak için uzaklaştıklarında alnını, küçük olanın alnına yasladı büyük olan.
"Bu bir izin miydi?" dedi sık soluklarının arasında.
