Belki bana soracaksınız "Böyle bir ailenin içinde yaşamak zor değil mi?" Diye. Arkadaşlar inananın İki asker, iki polis, bir bilgisayar mühendisi ve bir avukat -sanırsın market listesi- arasında yaşamak ne kadar zorsa. İşte o kadar zordu... dememi b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Benim bölümün eşgal yukarıdaki gibidir LCKDKBSCJSDCVOBD Ne eksik ne fazla
Var ya bir milyoncu gibi bölüm oldu. Valla içinde ne ararsanız var
İnşallah hoşunuza kaçan bir bölüm olur : )
Çok fazla bekleyemeyeceğim ehehe...
Nöbetteyim he haberiniz olsun
12. Bölüm
"ÜNİVERSİTE SINAVI"
Kartal'ın Ağzından
Nasıl bir cesaretle o baldan farksız dudaklarına küçük bir buse bırakmıştım bilmiyorum ancak eğer bu kadar deşarj olacağımı bilseydim bunu daha önceden yapardım.
İncecik belini elimin altında, dudaklarını dudaklarımda hissetmek nasıl bir lütuftu böyle?
En önemlisi de uğruna bir ömür feda edebileceğim bakışlarındaki parıltıydı. Onu öptüğümde ters bir tepki vermesini beklesem de Balkız'ım bana doğru gelmişti. Dudaklarını bana doğru yönlendirmişti. Çok büyük bir öpüşme gerçekleştirmesek de bunları hissetmek bile kalbimin yerinden fırlayacak gibi atmasına neden olmuştu.
Şayet kalbimin böyle atması için o kiraz dudaklarını öpmeme gerek yoktu. Onu görmek bile buna sebep olabilirdi.
İçeriye geçtiğimizde bakışlarını benden kaçırması o kadar hoşuma gidiyordu ki. İnadına ona bakıyordum.
Ecrin ayrı bir dünyaydı. Kalbimin en orta yeri ona aitti. Hatta kalbim tamamen onundu. Bir anda hayatımda varlığını hissettiğim bu güzel kız beni attan düşmüşe çevirdi.
Yaş 23. Daha Başkomiser değilim. Sıradan bir komiser olma yolunda ilerliyorum. Tabii o zamanlar Ecrin'de 17 yaşında. Üniversite sınavına hazırlanıyor. Bende komiser oldum olmadım onlarla uğraşıyorum.
Günlerden bir gün Ayşe teyzem yanıma geldi. Hiç unutmam "Bizim kız şu matematikte iyice halt etti. Kartal şu işe bir el at." dedi. Çok yoğun olamama rağmen teyzemi kıramadım ve haftanın dört günü akşam geç saatlerde Ecrin'e ders anlatma kararı aldım. Geç saatlerde olmasının sebebi o zamanlar kendimde oldukça yoğun olduğumdan dolayıydı.
İlk derse başladığımız gün Ecrin masaya ağlayarak oturdu. Matematiği o kadar sevmiyordu ki Ayşe teyzenin zorlaması sonucu ağlaya ağlaya ders dinlemeye razı olmuştu.
Şimdiki hislerim olsaydı da bir tane bile göz yaşının test kitabının üzerine düşmesine izin vermeseydim.
İlk günümüz tamamen rezaletti. Ecrin'e o kadar sinirlenmiştim ki çünkü matematik anlamadığından değil yapmak istemediğinden ne anlatırsam anlatayım yüzüme boş boş bakıyordu. İlk günden sonra kesinlikle bir daha derse gitmeme kararı aldım ancak sonraki gün Ecrin nasıl annesinin zoruyla o masaya oturduysa bende aynı şekilde annem zoruyla o masaya tekrar oturdum.
