"Ahh! Allahım neredeyim ben?! "Ağzımdan çıkan küçük bir iniltiyle uyanmıştım. Gözlerimi hafifçe araladığımda ellerimin yatağın iki tarafına bağlı olduğunu gördüm.
"Aman Allahım ne oldu bize böyle? "Yan tarafımdan gelen sesle kafamı aniden çevirdim. Bu odada sadece ben yoktum. Topluca kaçırılmıştık. Aniden odadaki hoparlörden bir ses yükseldi.
"Uyandınız mı küçük insanlar? " Ne? Küçük insanlar mı? Sessizce etrafıma bakındım herkes çok telaşlıydı.
"Neden buradayız biz? " Dedi yanımdaki kız.
"Bilmiyorum ama pek iyi şeyler olmuyor. "Dedim. Bu odada 5 kişiydik ve hepimiz yataklarımıza bağlı şekilde duruyorduk.
* 5 saat önce *
"Tamam Ceren geliyorum. "Dedim ve kapattım telefonu. Ceren beni kafede bekliyordu. Tamam kabulleniyorum onu biraz beklemiştim. Kafeye girmiştim. Ve işte orda düşünceli düşünceli beni bekliyordu.
"Ahh geldin mi Naz? "
"Geldim canım. Bir sorun mu var? Yoksa yine Emir ile tartıştınız mı? "
"Evet. Yine tartıştık ve hala gelmedi. "
"Sorun yok canım. Hadi anlat bana. Neden kavga ettiniz? "
"Tamam anlatacağım. İlk önce gidip bir elimi yüzümü yıkayayım."
"Tamam canım bekliyorum. " Ceren ile Emir sürekli tartışıyorlardı ama yinede asla ayrılmıyorlardı. Onların ilişkilerini seviyordum. Asla ayrılmıyorlardı. Ne olursa olsun... Ama birbirlerinin kalplerini kırmaktan çekinmiyorlardı.
*Yarım saat sonra*
"Bu kız niye hala gelmedi ya? " Yarım saat olmuştu ve Ceren hala gelmemişti. Masadan kalktım ve lavaboya doğru yürüdüm. Lavabonun içinde kimse yoktu.
"Cerennn! " İçeri seslendim ama kimse yoktu.
"Nereye gitti bu kız ya? " Tam dışarı çıkacaktım ki boynumda çok kötü bir acı hissettim. Biri boynuma iğne batırmıştı. İğnenin etkisiyle yere düşmem bir olmuştu. Son hatırladığım şey birinin beni kucaklayıp dışarı çıkarması oldu.
* Günümüz *
Olamaz! Herşeyi hatırlıyorum. Bizi kaçırmışlardı. O zaman Cerende burada olmalıydı. Hemen onu bulmalıydım. Hızlıca etrafıma göz gezdirdim ama burada değildi.
"Arkadaşlar kelepçelerimizin üstünde kırmızı bir düğme yanıp sönüyor. " Dedi yanımdaki kız. Evet gerçekten kırmızı bir düğme yanıp sönüyordu. Tam o anda kelepçelerin hepsi açılmıştı. Aynı anda odadaki hoparlörden bir ses yükselmişti. Yine aynı sesti.
"Okulu gezebilirsiniz küçük insanlar ama sakın kaçmaya çalışmayın çünkü buradan kaçış yok! " Ne!? Okul mu? Neden okuldaydık? Galiba aklımı kaçıracaktım.
Kalktım ve büyük kapıya doğru yöneldim. Kapının üstünde 17 yazıyordu. 17 ne demekti?
"Arkadaşlar 17 ne demek? " Dedi bir erkek.
"Bence 17 bizim yaşlarımız. " Dedim. Herkes birbiriyle göz göze geldi.
"Evet ben 17 yaşındayım. "
"Bende."
"Bende."
Anlaşıldı. Yaşları aynı olanları aynı odaya koyuyorlardı sanırım. O zaman Ceren 18 numarada olmalıydı. Hemen 18 numaralı odaya gitmeliydim. Ama yolu bilmiyordum nasıl gidecektim?
Merhaba arkadaşlar nasılsınız. Yeni kitabımın ilk bölümünü yayınlamış bulunmaktayım. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapmayı unutmayın lütfen. Yeni bölümlerde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın. Sizi seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
