jungkook ben artık bu siktiğimin kapısına kilit vuracağım seni evde tutmak neden giderek imkansızlaşıyor lan
taehyung yazıyor...
jungkook gerçekten mi tae gerçekten böyle bir sabahta işte olmak zorunda mıydın lan çocuk uyandığı halde iki saattir uyuyor numarası yapıyor yoksun çünkü muhtemelen benimle konuşmaya da korkuyor nasıl çekindiğini çok iyi biliyorsun ama sikik işin çok daha önemli değil mi
taehyung elimde olsaydı yanınızda kalırdım dedim uzatma ben de memnun değilim ama senin gibi delirmiyorum
jungkook çevrimiçi yazıyor...
jungkook çevrimdışı
☆
"Bebeğim bana bakar mısın lütfen? Uyumadığını biliyorum."
Hareket etmek istemiyordu. Yorgundu. Her harekeri bir bıçak gibi vücuduna saplanıp canını yakıyordu.
Gece yine sarhoş olduğunu hatırlıyordu. Jungkook çok sinirlenmişti. Yine. Buz gibi sudan kaçmak için attığı çığlıklar banyoda yankılanırken onu ıslatan Jungkook yalnızca sırıtıyor ve bir daha sarhoş olursa çok daha beterini yapacağından bahsediyordu.
Sinirlendi.
Çok daha beteri ne olabilirdi? Bu heriflerden bıkmıştı. Ne yapabilirlerdi? Ne kadar ileri gidebilirlerdi? Onu bir alkoliğe dönüştüren onlar değil miydi? Onlar yüzünden bir bağımlı olmamış mıydı?
Hayır. Tek suçlu kendisiydi.
Park Jimin her zaman zayıftı. Kırılgandı. En ufak sorunda hatayı kendisinde arardı. Kendisini suçlardı.
Jimin yalnızca sevilmek istemişti.
Her şeyi yuttu. Aşık olduğu adamların kendisine söylediği korkunç cümleleri yok saydı. Önemli olan pişman olmalarıydı değil mi?
Lisedeyken utangaç bir çocuktu. Lisedeyken yalnızca bir çocuktu. Büyüdü. Yavaş yavaş bir yetişkine dönüşürken bazı şeylerin çok da önemli olmadığına karar verdi.
Jungkook sevişmek istiyordu. Bunu Jimin de isterdi. Peki sonra?
Sabah olduğunda ne olacaktı? Bir hata olduğunu mu düşüneceklerdi?
