Prawdopodobnie 1 część książki o przygodach Axela i jego brata bliźniaka.
Część 1 : Wygasły płomień
Axel wraz z bratem bliźniakiem żyją w Inazuma Town w dość dużym domu. W dzieciństwie stała się tragedia, która poróżniła chłopców.
Co się stanie jak...
Podczas każdej lekcji byłem bardzo zadowolony , a to ze względu na to , iż między mną , a przyjaciółmi panuje zgoda . Gdy nastał czas , abym wracał do domu , oni musieli iść na trening pan Dark mnie zatrzymał . Widziałem po chłopakach , że tym razem nie dadzą się tak łatwo zbyć - Widzę , że się zżyliście - rzekł chłodnym tonem - Bez obrazy , ale jeśli to panu przeszkadza to trudno . Nick to nasz przyjaciel i wiemy o pańskich rozmowach z nim jak i groźbach - odezwał się stanowczo Jude . Czułem pewność siebie będąc przy nich . Spojrzałem na pana Darka - Ah tak ? To dobrze , że wiecie . Chciałem z tego miejsca cię przeprosić panie Blaze . Źle cię oceniłem Poczułem się dziwnie i chyba nie tylko ja . Mogłem jedynie tępo pokiwać głową zdezorientowany jego zachowaniem . - Za to mam dla ciebie propozycję Nick - Jaką ? - Możesz dołączyć do zespołu - czy on powiedział to co powiedział ?! - ale oczywiście pod jednym warunkiem - Jakim ? Zrobię wszystko - powiedziałem dość zdeterminowany On odwrócił się tyłem i splotł ręce na plecach - Do końca miesiąca musisz stanąć na własne nogi Poczułem strach i nerwy . Do końca miesiąca ?! To przecież szaleństwo ! - Przecież do końca miesiąca zostało...- zaczął David , ale Dark jedynie spojrzał na mnie przez ramię z wrednym uśmiechem - Powodzenia panie Blaze . Jeśli podołasz od razu możesz dołączyć do zespołu , jednak jeśli nie dasz rady do ostatniego dnia do godziny 19.00 wstać na własne nogi szansa przepada - odszedł po tym oświadczeniu . Byłem w szoku . - Nick....słyszałeś to ? - Jude pierwszy wyszedł z zaskoczenia i stanął przede mną . Jednak co ja na jego słowa ? Spojrzałem na niego i na przyjaciół z rosnącą radością - A wy ? - No tak . Masz czas na stanięcie na nogi do końca miesiąca . Nick jesteś pewien , że chcesz spróbować ? - zagadnął David , a ja uśmiechnąłem się szeroko - No pewnie , że chce ! Taka szansa nie zdarza się często - No nie wiem Nick . To może i jest nieco dużo czasu , ale jesteś pewien ? Musiałbyś ćwiczyć codziennie i to długimi godzinami - rzekł Joe Spojrzałem po każdym z nich - Nie wierzycie mi , że dam radę ? Nie chcecie mi pomóc ? Chłopaki no weźcie - patrzyłem po kolei na każdego - Wierzymy i pomożemy - odezwał się w końcu Joe z lekkim uśmiechem - chcesz być w zespole i masz to jak w banku chłopie - To szaleństwo , ale też w to wchodzę . Pomożemy ci zacząć chodzić - dodał Alan . Reszta zaczęła przytakiwać . Oj tak . Będzie bardzo dobrze . - To co ? Widzimy się po treningu w twoim domu ? - upewnił się Jude - No pewka . Będę na was czekać - uśmiechnąłem się pewny siebie Odjechałem korytarzem w stronę wyjścia . Ah cudownie . Udało mi się wyjechać na zewnątrz , a tam z kolei jacyś chyba chłopacy z 3 klasy pomogli mi dostać się na sam dół . Podziękowałem i pojechałem dalej . Znów stanę na nogi i to dla piłki nożnej . Przecież to cudowne ! Dotarłem do domu nieco w opóźnieniu bo powoli jechałem przez miasto . Spojrzałem na chłopczyka kopiącego piłkę . Gdy mnie zobaczył od razu odsunął się od niej . To ten sam co wtedy . Nasz dom jest na końcu ulicy , która kończy się wielkim kołem .
( TAKI WYGLĄD tylko oczywiście z ogrodzeniem całkowitym i bramami i bramkami :
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
