mahalle abisi

2

bazen gerçekten herşey güzel gitmezdi bunu çok net öğrenmiştim dün gece ateş saçalrımı sevmiş uyuduğumu zannedip odadan çıkmıştı sonra annem gelmişti ellerimi sevdi öptu saçlarımı kokladı ve gitti ve ben tüm gece ağladım 

duyduğum seslere göre cem ve kemal semih ve aslan abinin zoruyla eve gitmişti annem ateş ve ateş abide hem onları götürüp evden ayrılmak zorunda oldğunu söyleyip çikmişti annem semih abiyle ateşe yatak hazırlamıştı sonra herkes uyumuştu bende dediğim gibi tüm gece ağladım canım yanıyordu 

hem fiziksel hemde ruhsal 

kendimi aşırı büyük bir saçmalığın içinde hissediyordum ciddi anlamda kaybolmuş gibi bir yanim buna fazla anlam yükleyip deli gibi ağlamak isterken diğer yanım bağıra bağıra boşa kendimi parçaladığımı söylüyordu 

ikinci daha cazip geldi

evet ama yerimden kalkarken bile canım yanıyordu gece aynaya baktığımda bedenimdeki yarık izleri dudağımdakı patlak ve karnımdaki morluklar kendimden iğrenmeme sebep oldu 

umarım ateş benden iğrenmemiştir onuda düşündüm beni ilk okulda aşı yapılan çocuklar gibi tutmasını azarlamasını saçlarımı sevmesini yaralarımı temizlemesini bana abicim demesini

fazlasıyla düşündüm dün babmın söyledikleri beni fena halde yaralamıştı kendimi sorgulamama sebep oldu annem hala bu konuda konuşmamıştı ama konuşacağına yemin edecek kadar iyi tanıyordum sabah hava yeni aydınlanırken sabah ezanı okunmaya başladığında sabah olduğunu yeni fark etmiştim

kendimi allaha sığınamayacak kadar kirli hissediyordum 

dün böyle değildi eşcinsel olmak cidden birisini iğrençmi yapıyordu anlamıyordum böyle mutluydum ama iğrenç olmakta istemiyordum belkide bu boşlukta kaybolabilirdim ama tercihim gayet belliydi böyle mutluydum 

yaklaşık yirmi dakika sonra kapım açıldı gözlerim kaoıya kaydığında annemi gördüm " gelelirmiyim" diye sorduğunda kafamı yavaşca salladı az önce yemin edeceğimi söylemiştim değilmi "gel anne " dedim vereceği tepkiyi kestirememek beni çıldırtıyordu kızadabilirdi yargılayabilirdi kabulde edebilirdi ama zengin iş adamlarıyla yattığıma sıcak bakmayacağını gayet iyi biliyordum annem yavaşca yanıma gelip oturdu ve kafamı dizine yaslamamı sağladı ve saçlarımı sevdi 

en sevdiğim şey saçlarımın sevilmesiydi 

"daha iyimisin " diye sordu suratına bakmdım bakamadım çünkü utanıyordum kim utanmazdıkı yavaşca kafamı sallaım düne nazaran daha iyidim ve bamba geldi " dün babanın söyledikleri " nefes aldı "doğrumuydu " dedi susma hakkım olsaydı şuan kullanmktan hiç çekinmezdim " hıhı"dedim sadece "ben ne tepki göstermem gerek bilmiyorum tek bildiğim toplum içinde hoş karşılanmadığı oğlum " benim odadaki duvarın rengini biraz daha açsak iyi olurmuş aslında "özür dilerim" diyebildim neyden özür dilediğimi bilmiyordum eşcinsel olduğum içinmi söylemediğim içinmi başkalarının altına girdiğim içnmi bu şekilde öğrendiği içinmi bilmiyorum böyle düşününce biraz fazla oldu ama hay ne saçmalıyorum ben kendimi bu saçma düşenlerden kurtarark anneme odakalndım

 "özür dileme oğlum " "böyle öğrenmeni istemezdim  "dedim "bence sen benim öğrenmemi istemezdin " dediğinde sessiz kaldım haklıydı öğrenmesini istemezdim ben konuşmayınca o konuştu " hiç uyumadığın biliyorum tüm gece ağladığınıda yan odadan sesin duyuluyordu sakın neden gelmedi diye düşünme biraz rahatla istedim içini dök istedim oğlum " derin bir nefes aldı " böyle mutlumusun " dediğinde ne diyeceğimi gerçekten bilmiyordum hala hiç suratına bakmamıştım kafamı evet anlamında salladım " peki neden bana söylemedin " "utanıyorum çünkü anne benden iğrenmenden korkuyorum " dediğimde iççekti" bana bakarmısın " dedğinde duvara bakan suratımı anneme çevirdim " burda senden nefret edecek kimse yok bak içerdekiler senin için burda arkadaşların eve zor gittiler kimse senden iğrenmeyecek " ateş hariç  ama sana kızmıyor değilim eğer bu yaptığını bir kızlada yapsan yine kızardım evladım ben senin kötülüğünü istemem seni istediğin şeyden geride