Roommates with the badboy

28. I'll try

Het is nu al een paar dagen later. Ik moet het jack vertellen, maar ik weet niet hoe. We hebben nog niet gepraat sinds wat er is gebeurd op de schoolreis met kai. Ik lag in de zetel op mijn gsm te scrollen maar was in slaap gevallen. Ik werd gewekt door iemand die door de deur kwam. En die iemand was niet alleen, het was jack met een meisje en niet eens hetzelfde meisje als op de schoolreis. Ik schraapte mijn keel. "Jack we moeten even praten" zei ik. "Nu even niet milou" zei hij terwijl ze doorliepen naar zijn kamer. Ik stond recht van de zetel en liep naar hen toe. Ik greep naar zijn arm en trok hem tot bij mij en onze ogen vonden elkaar. Ik staarde met een volharde blik in zijn ogen en door mijn ogen te zien verzachte de blik in zijn ogen.

Pov jack:
Ze wist wat ze deed, ze weet dat ik geen nee kan zeggen als ze zo naar me kijkt. Ik zou wel uren in die ogen kunnen staren. Ik draai mijn hoofd weg van haar ogen en breng ze dan terug. "5 minuten" zeg ik en doe teken aan lou dat ze in mijn kamer moest wachten. We gingen op de zetel zitten. Zij in kleermakerszit, ik hou ervan dat alles wat ze doet zo perfect lijkt. Ze had een heel serieuze blik op haar gezicht en in haar ogen begonnen er tranen op te komen. Ik pak haar hand en wrijf met mijn duim over de achterkant van haar hand. Om waar ze nu mee zit de pijn ervan te verzachten. Haar stem kraakt terwijl ze iets probeert te zeggen. "Jack, waarom vertel je me dat je er gaat zijn voor mij en mij niet in de steek gaat laten maar dan doe je dat wel? Ik kan jou niet meer vertrouwen met al je leugens." Zei ze. "Jij bent degene die heeft gezegd dat we afstand moeten nemen, remember?" Zei ik. Ik snap echt niet vanwaar dit komt, ik had haar gezegd dat ik bij haar wou zijn en ik haar niet meer kon weerstaan en zij zegt dat ze afstand wil nemen. Ik ga echt niet weer beginnen zeveren over dit als ze mij hiervoor heeft gevraagd om te praten heeft ze zwaar mijn tijd verspild. "Ja omdat ik bang was van jou niet om dat ik niet meer van je hield." "Hou je nog van mij?" Vroeg ik. Er was een stilte die ik eigenlijk hoopte dat er niet ging zijn. "Ergens wel maar het is zo moeilijk jack, zeker nu ik dit weet" zei ze terwijl ze haar tranen wegveegde. "Wat weet" "ik ben zwanger jack" de rust im mijn ogen veranderde in verschot en ik stond recht van de zetel. "Weet je het zeker?" Vroeg ik terwijl ik met mijn handen naar mijn hoofd greep. Ze knikte en toonde me de zwangerschapstest. Positief. Ergens kon ik het me wel bedenken maar ik had het uit mijn hoofd proberen zetten door met andere meiden de gaan. Maar ik weet dat ze het moeilijk heeft hiermee. En ik wil haar hier niet alleen voor zetten. Ik wil een vader zijn voor dit kind want dat is mijn vader nooit voor mij geweest. Ik probeerde mij te kalmeren en liep terug naar haar toe. Ik zag de angst in haar ogen en ik haatte het om haar zo te zien. En dat ze haar zo voelt door mij. "Milou, deze baby gaat de beste moeder ooit hebben, dat weet ik zeker. En ik ga een evengoede vader proberen te zijn voor ons kind. Ik ga meegaan naar afspraken met de dokter, ik zal er zijn tijdens de bevalling, en ook wanneer we het onze ouders gaan vertellen. Ik ga je nu niet meer alleen laten." Zei ik en ik zag de geruststelling in haar gezicht en gaf haar een kus op haar voorhoofd.