16 Yıl önce
Anaokuluna başliyacaktım. O kadar gergindim ki. Yanımda kimse olmadan , tanımadığım insanlarla beraber oyun oynayacak , ders işleyecektim.
Anneme gitmemek için yalvarsamda bana "korkma" demekten başka hiçbirşey demiyordu.
...
Annem ile anaokulunun kapısına geldmiştik. Sarı , uzun saçlı , mavi gözlü bir abla bizi içeriye aldı.
Beni bir odaya götürdü ve ben hala annemin arkasından içeriyi seyrediyodum.
Bütün çocuklar sohbet edip oyun oynuyorlardı.
Annem eğilip saçımı düzeltti ve konuşmaya başladı."Benim güzel kızım. Sakin korkma tamam mı sen çok güçlü bir kızsın. Hem seni aldıktan sonra dondurmaya yemeğe gideriz ve bana yaptıklarını anlatırsın."
Kafamı onaylanmasını salladım ve annem benim saçımı öpüp sarıldı. "Görüşürüz" diyerek anaokulundan çıktı.
Hoca bana "İçeriye girebilirsin" anlamında elini içeriye işaret etti ve gülümsedi.
Ben ise yüzümdeki gergin ve mutsuz ifadeyle, elimle oynayarak duvarın köşesindeki minderi üzerine oturdum ve kafamı ayaklarıma gömdüm.

YOU ARE READING
Sanırım Bu Sana Ait (Askıda)// ~GIYUSHINO~
FanfictionSadece seninle olacağıma ve senden ayrılmayacağıma söz veriyorum~~